display result search
- 135
- 1000
- 1000
- 1000
تحلیل تاریخی واقعه کربلا، 2
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «تحلیل تاریخی واقعه کربلا»، جلسه دوم، سال 1403
ان شاء الله بنای ما در این جلسات این است که درنگی در حرکت و قیام سیّدالشّهداء صلوات الله علیه داشته باشیم، یک واکاوی و بررسی تاریخی داشته باشیم. منتها بایستی دو مقدّمه را طی کنیم که یکی از مقدّمه‌ها کوتاه و دیگری بلند بود.
مقدّمه‌ی کوتاه این بود که آنچه ما بخواهیم از کربلا بررسی کنیم و ببینیم و بفهمیم و گفتگو کنیم، به نسبتِ عظمتِ موضوع، به نسبتِ حقیقتِ این واقعه، هیچ است. اینکه هر آنچه در بهشت و دوزخ است بر او گریه می‌کنند، این‌ها چیزهایی نیست که ما دور یکدیگر بنشینیم و بخواهیم تحلیل تاریخی کنیم، این‌ها قابل فهم نیست، این جمله در زیارتی که از امام صادق علیه الصلاة والسلام نقل شده آمده است که «أَشْهَدُ أَنَّ دَمَکَ سَکَنَ فِی الْخُلْدِ» شهادت می‌دهم خون تو در بهشت برین آرامش پیدا کرد، «وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ أَظِلَّةُ الْعَرْشِ» اظلّه‌ی عرش بر او لرزید… ما نمی‌دانیم این‌ها چیست و این موارد با تحلیل تاریخ بدست نمی‌آید.
این بُعد از ملکوتِ واقعه، چیزی نیست که بشود راجع به آن گفتگو کرد.
بایستی آنچه می‌شود با چشم سر دید را بررسی کنیم، یعنی در ابتدا اعتراف می‌کنیم که ما می‌خواهیم در مورد یک بخش تنزّل‌یافته‌ای گفتگو کنیم. بعد مقدّمه‌ی دومی عرض کردیم که وقتی می‌رویم و آثاری که راجع به کربلا نوشته شده است و تحلیل کرده‌اند را ملاحظه می‌کنیم، می‌بینیم اشتباهات پُرتکراری دیده می‌شود، یکی از آن‌ها این است که اگر ما از امام توقعی داشته باشیم، زمین می‌خوریم. یعنی ما باید خودمان را بدستِ امام بسپاریم، نه اینکه ما برای امام تعیین تکلیف کنیم، چون درواقع توقع داشتنِ ما همان تعیین تکلیف است، یعنی بگوییم اگر امام آمد باید فلان کار را کند. این یک نوع تعیین تکلیف برای امام است، و امام هم همانطور که در زیارت جامعه کبیره عرض می‌کنیم «بِأمْرِهِ یَعمَلُون» است، همانکه عرض می‌کنیم «بِأمْرِهِ یَعْمَلُون وَ إلى سَبیلِهِ تُرْشِدُون وَ بِقَوْلِهِ تَحْکُمُونَ»، اگر کسی بخواهد این عبارات را درست ترجمه کند، یعنی فقط و فقط و فقط این است و جز این نیست که شما به امر خدا عمل می‌کنید، نه به امر کس دیگری یا هوای نفس یا میل خودتان؛ و فقط و فقط و فقط این است و جز این نیست که به سوی خدا دعوت می‌کنید، نه به هیچ چیز دیگری، و فقط با قول و فرمایش خدا حکم صادر می‌کنید.
ان شاء الله بنای ما در این جلسات این است که درنگی در حرکت و قیام سیّدالشّهداء صلوات الله علیه داشته باشیم، یک واکاوی و بررسی تاریخی داشته باشیم. منتها بایستی دو مقدّمه را طی کنیم که یکی از مقدّمه‌ها کوتاه و دیگری بلند بود.
مقدّمه‌ی کوتاه این بود که آنچه ما بخواهیم از کربلا بررسی کنیم و ببینیم و بفهمیم و گفتگو کنیم، به نسبتِ عظمتِ موضوع، به نسبتِ حقیقتِ این واقعه، هیچ است. اینکه هر آنچه در بهشت و دوزخ است بر او گریه می‌کنند، این‌ها چیزهایی نیست که ما دور یکدیگر بنشینیم و بخواهیم تحلیل تاریخی کنیم، این‌ها قابل فهم نیست، این جمله در زیارتی که از امام صادق علیه الصلاة والسلام نقل شده آمده است که «أَشْهَدُ أَنَّ دَمَکَ سَکَنَ فِی الْخُلْدِ» شهادت می‌دهم خون تو در بهشت برین آرامش پیدا کرد، «وَاقْشَعَرَّتْ لَهُ أَظِلَّةُ الْعَرْشِ» اظلّه‌ی عرش بر او لرزید… ما نمی‌دانیم این‌ها چیست و این موارد با تحلیل تاریخ بدست نمی‌آید.
این بُعد از ملکوتِ واقعه، چیزی نیست که بشود راجع به آن گفتگو کرد.
بایستی آنچه می‌شود با چشم سر دید را بررسی کنیم، یعنی در ابتدا اعتراف می‌کنیم که ما می‌خواهیم در مورد یک بخش تنزّل‌یافته‌ای گفتگو کنیم. بعد مقدّمه‌ی دومی عرض کردیم که وقتی می‌رویم و آثاری که راجع به کربلا نوشته شده است و تحلیل کرده‌اند را ملاحظه می‌کنیم، می‌بینیم اشتباهات پُرتکراری دیده می‌شود، یکی از آن‌ها این است که اگر ما از امام توقعی داشته باشیم، زمین می‌خوریم. یعنی ما باید خودمان را بدستِ امام بسپاریم، نه اینکه ما برای امام تعیین تکلیف کنیم، چون درواقع توقع داشتنِ ما همان تعیین تکلیف است، یعنی بگوییم اگر امام آمد باید فلان کار را کند. این یک نوع تعیین تکلیف برای امام است، و امام هم همانطور که در زیارت جامعه کبیره عرض می‌کنیم «بِأمْرِهِ یَعمَلُون» است، همانکه عرض می‌کنیم «بِأمْرِهِ یَعْمَلُون وَ إلى سَبیلِهِ تُرْشِدُون وَ بِقَوْلِهِ تَحْکُمُونَ»، اگر کسی بخواهد این عبارات را درست ترجمه کند، یعنی فقط و فقط و فقط این است و جز این نیست که شما به امر خدا عمل می‌کنید، نه به امر کس دیگری یا هوای نفس یا میل خودتان؛ و فقط و فقط و فقط این است و جز این نیست که به سوی خدا دعوت می‌کنید، نه به هیچ چیز دیگری، و فقط با قول و فرمایش خدا حکم صادر می‌کنید.
تاکنون نظری ثبت نشده است