display result search
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «باتلاق حسد»، جلسه اول: آفت حسد، سال 1404
وقتی ما بخواهیم وارد قیامت شویم، هیچ چیزی از دارایی های ما به درد ما نمیخورد، الا اینکه با قلب سلیم وارد شویم.
خدای متعال در سوره مبارکه شعراء از زبان حضرت ابراهیم علیه السلام بیان میکند که «خدایا! مرا در روز قیامت خوار و ذلیل نکن»، «یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ»، روز قیامتی که مال و عدّه و فرزند و… دیگر سودی ندارد، «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»، مگر اینکه کسی با قلب سلیم بیاید.
الآن بحث من «قلب سلیم» نیست، بلکه میخواهم هندسه ی بحث را عرض کنم.
اجمالاً «قلب سلیم» یعنی قلبِ سالم، قلب عاری از ایرادات و مشکلات و بیماریها، اشکالات رفتاری، اشکالات فکری، وسوسه ها، پاک از شرک، عدمِ ریا، عدمِ عُجب، عدمِ حسد.
تا زمانی که قلب سلیم نباشد، این زبانِ بیانِ حضرت ابراهیم علیه السلام در قرآن کریم است که در قیامت اینگونه است که انگار ما هیچ چیزی نداریم؛ و خدای متعال در مورد خودش فرموده است که «وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ». بعد از جناب نوح علی نبیّنا و آله و علیه السلام، یکی از آن کسانی که دنباله روی او بود، جناب ابراهیم علیه السلام بود، بعد میفرماید: «وقتی به سوی ما آمد، با قلب سلیم آمد»، یعنی همان چیزی که خودش فرموده بود، خودش داشت.
البته حضرت ابراهیم علیه السلام که خیلی پهلوان است، اگر ما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نداشتیم، آن حسی که وقتی از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیان میکنیم دلمان غنج میرود و دوست داریم بلند شویم و فریاد بزنیم، باید نسبت به حضرت ابراهیم علیه السلام میداشتیم، البته الآن هم باید همینطور باشد، منتها تلألوی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و کمکاری ما باعث شده است که حضرت ابراهیم علیه السلام را کم ببینیم. چون امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دیگر گل سرسبد است و نمونه ی بارز و مصداق أتَم است…
البته حواس ما در جاهایی هست، مثلاً وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند، باعث نشده است که حضرت معصومه سلام الله علیها را رها کنیم، با اینکه روشن است جایگاه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تفاوت دارد، اما متأسفانه نسبت به بعضی ها کم ارادت هستیم، منشأ آن هم نادانی است.
یکی از بزرگوارانی که نسبت به آنها کم ارادت هستیم، حضرت ابراهیم علیه السلام است.
اگر انسان با حضرت ابراهیم علیه السلام مأنوس شود، حالی شبیه همان حالی به انسان دست میدهد که هنگام شنیدنِ فضیلتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به انسان دست میدهد.
ضمن اینکه حضرت ابراهیم علیه السلام پدر ماست، خدای متعال در قرآن کریم فرموده است که «مِلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ»، یعنی آن قهرمان پدر ماست، و بالاخره پدرِ انسان هوای انسان را دارد.
منتها ما پدرِ دیگری هم مانند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه داریم که از یک جهت الحمدلله، و از یک جهت هم متأسفانه نسبت به بقیه کم کار شدهایم.
وقتی ما بخواهیم وارد قیامت شویم، هیچ چیزی از دارایی های ما به درد ما نمیخورد، الا اینکه با قلب سلیم وارد شویم.
خدای متعال در سوره مبارکه شعراء از زبان حضرت ابراهیم علیه السلام بیان میکند که «خدایا! مرا در روز قیامت خوار و ذلیل نکن»، «یَوْمَ لَا یَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ»، روز قیامتی که مال و عدّه و فرزند و… دیگر سودی ندارد، «إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»، مگر اینکه کسی با قلب سلیم بیاید.
الآن بحث من «قلب سلیم» نیست، بلکه میخواهم هندسه ی بحث را عرض کنم.
اجمالاً «قلب سلیم» یعنی قلبِ سالم، قلب عاری از ایرادات و مشکلات و بیماریها، اشکالات رفتاری، اشکالات فکری، وسوسه ها، پاک از شرک، عدمِ ریا، عدمِ عُجب، عدمِ حسد.
تا زمانی که قلب سلیم نباشد، این زبانِ بیانِ حضرت ابراهیم علیه السلام در قرآن کریم است که در قیامت اینگونه است که انگار ما هیچ چیزی نداریم؛ و خدای متعال در مورد خودش فرموده است که «وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ». بعد از جناب نوح علی نبیّنا و آله و علیه السلام، یکی از آن کسانی که دنباله روی او بود، جناب ابراهیم علیه السلام بود، بعد میفرماید: «وقتی به سوی ما آمد، با قلب سلیم آمد»، یعنی همان چیزی که خودش فرموده بود، خودش داشت.
البته حضرت ابراهیم علیه السلام که خیلی پهلوان است، اگر ما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نداشتیم، آن حسی که وقتی از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیان میکنیم دلمان غنج میرود و دوست داریم بلند شویم و فریاد بزنیم، باید نسبت به حضرت ابراهیم علیه السلام میداشتیم، البته الآن هم باید همینطور باشد، منتها تلألوی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و کمکاری ما باعث شده است که حضرت ابراهیم علیه السلام را کم ببینیم. چون امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دیگر گل سرسبد است و نمونه ی بارز و مصداق أتَم است…
البته حواس ما در جاهایی هست، مثلاً وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند، باعث نشده است که حضرت معصومه سلام الله علیها را رها کنیم، با اینکه روشن است جایگاه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تفاوت دارد، اما متأسفانه نسبت به بعضی ها کم ارادت هستیم، منشأ آن هم نادانی است.
یکی از بزرگوارانی که نسبت به آنها کم ارادت هستیم، حضرت ابراهیم علیه السلام است.
اگر انسان با حضرت ابراهیم علیه السلام مأنوس شود، حالی شبیه همان حالی به انسان دست میدهد که هنگام شنیدنِ فضیلتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به انسان دست میدهد.
ضمن اینکه حضرت ابراهیم علیه السلام پدر ماست، خدای متعال در قرآن کریم فرموده است که «مِلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ»، یعنی آن قهرمان پدر ماست، و بالاخره پدرِ انسان هوای انسان را دارد.
منتها ما پدرِ دیگری هم مانند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه داریم که از یک جهت الحمدلله، و از یک جهت هم متأسفانه نسبت به بقیه کم کار شدهایم.
تاکنون نظری ثبت نشده است