display result search
- 70
- 1000
- 1000
- 1000
خصوصیات عصر ظهور
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "خصوصیات عصر ظهور"، سال 1404
در دوران ائمه اخیر ما، یعنی از امام جواد به این طرف شیعه دو امتحان سخت برایش پیش آمده که به خوبی از عهده این امتحان هم برآمده و این ها تصادفی نیست تدابیر خداست. شیعه در ابتدا امتحان شده به امام خردسال، یعنی امام جواد علیه السلام قریب به نه یا ده سالگی به امامت رسیدند. امام هادی علیه السلام هم همین طور و امام زمان عجل الله هم که تقریبا پنج سالشان بوده است. هنگام رحلت امام حسن عسکری حضرت پنج ساله بودند و شیعه هم علمای بزرگی داشته است و قوم جاهل یا نادانی نبوده اند که بگوییم ساده لوح بودند، بلکه معنی امامت را هم می دانستند و آ گاه بودند که امامت پادشاهی نیست، امامت خلافت الله است. حضرت مهدی عجل الله خلیفه الله در عوالم هست. ایشان همان کسی هستند که در شب قدر جبرئیل و ملائکه اوامر الهی و فرامین الهی آن سال که بناست مقدر شود و به وسیله عالم ملائکه و روح در عالم جاری شود، محضر امام عرضه می کنند و با امام هماهنگ می کنند. ما سه امام به ظاهر خردسال داریم و بزرگان شیعه و به تبع انها همه جامعه شیعه این امامت را پذیرفته اند و تقریبا از دوره امام جواد علیه السلام به بعد هیچ انشعابی هم نداریم و همه شیعیان بعد از امام رضا علیه السلام شیعیان دوازده امامی هستند. مردم معرفت به امام داشتند و امامت را می فهمیدند و از عهده این امتحان برآمدند. امام هم واقعا امامت کرده و جامعه را راهبری کرده است. امامت یک سواد ظاهری و کتاب خواندن نیست، بلکه امام وقتی امام می شود، عالم ملائکه و جبرئیل و میکائیل کارگزاران امام می شوند و در خدمت امام هستند. ائمه بعد از امام جواد تقریبا در غیبت محدودی بودند و دست جامعه مومنین به راحتی به آنها نمی رسید چون در اردوگاه تحت اشراف بودند. خودشان هم روابطشان را به گونه ای تنظیم کردن که کم کم جامعه شیعه را مهیا کردن برای دوران غیبت. امام در غیبت، غیبت خودش جزیی از اسرار عالم و جز امتحانات بزرگ جامعه است. غیبت امام دو معنا دارد، یک معنای غیبت این هست که جسم امام غایب شده تا قبل از امام زمان علیه السلام امام در بین مردم زندگی می کرده است. دومین معنای غیبت این هست که امام آن کلمه تامه غیبی الهی است. امام حلقه اتصال بین عالم الهی به عالم ماست. مقامات وجودی امام در پرده و غیبت هست و ما باید به تدریج سیر کنیم و با مقامات وجودی امام همراه شویم. در عصر ظهور گویا یک تنزلی امام پیدا می کند و آن غیب در عالم ظاهر می شود، لذا دسترسی به آن غیب آسان تر می شود. وقتی امام ظاهر می شود عقل انسان ها کامل می شود و چهل برابر می شود و قلوب انسانها نورانی می شود و صفات رذیله پاک می شود و مومنین همه اهل مشاهدات برزخی می شوند. اینها حقایق عالم هستند که محقق خواهد شد. بنا بود در غدیر پرده کنار برود امامت امیرالمومنین که همان امامت نبی اکرم است در عالم اظهار شود ولی نگذاشتند و انحراف ایجاد کردند و غشا و پرده انداختند بر آن حقیقتی که داشت در عالم ظاهر می شد و این دیگر به تاخیر افتاد تا عصر ظهور. آن پرده های ظلمانی و حجاب هایی که بنی امیه و بنی عباس و بعدی ها ایجاد کردند، الان بزرگ ترین حجاب ظلمانی است که مانع ظهور و دستیابی به امام و حقیقت ولایت است. همین تمدن مادی با تمام طول و عرضش بزرگ ترین حجاب ظلمانی است که نمی گذارد حقیقت امامت در عالم ظاهر شود. مومنین خیال می کنند عصر ظهور هم یک چیزی شبیه همین تمدن مادی فاسد است که فقط یک رنگ و لعاب اخلاقی هم دارد. لذا مومنین امام شان را در سیمای حقایق عالم می بینند نه اینکه فقط مقامات جسمی امام را بینند و مهم ترین معرفت امام همین است که انسان امام را در این منازل بشناسند. یک معنای ظهور یعنی حضرت مقامات شان در عالم ظاهر می شود و جسم مبارکشان هم ظاهر می شود و امر الهی هم ظاهر می شود. در روایات داریم که یک مرتبه ای از قیامت گویا در ظهور اتفاق می افتد. فاصله غیبت تا ظهور اتفاقاتی که می افتد، عالم رشد می کند و آماده می شود هم برای ظهور جسمانی امام هم ظهور حقیقت ولایت که در زمان ائمه دیگر هم ظاهر نشده است. وقتی حضرت ظهور می کنند علاوه بر ظاهر شدن جسم شان، مقامات امام هم در عالم ظاهر می شود، لذا بهره مندی از امام تغییر می کند و مومنین هر جا هستند امامشان را می بینند و می شنوند و مقامات امام را درک می کنند. یکی از اموری که از ما خواسته اند، این است که معرفت به امام و امر امامت داشته باشیم. طبق روایات یک امتحانات سختی وجود دارد و امتحانات سخت هم برای این است که عصر ظهور عصر عجیبی هست و بناست حجاب ظلمانی بنی امیه و بنی عباس و این استکبار و قدرت های مادی کنار برود و جمع شود و حقیقت ولایت محقق شود و ما هم باید آدم هایی باشیم که تحمل ولایت کنیم.
در دوران ائمه اخیر ما، یعنی از امام جواد به این طرف شیعه دو امتحان سخت برایش پیش آمده که به خوبی از عهده این امتحان هم برآمده و این ها تصادفی نیست تدابیر خداست. شیعه در ابتدا امتحان شده به امام خردسال، یعنی امام جواد علیه السلام قریب به نه یا ده سالگی به امامت رسیدند. امام هادی علیه السلام هم همین طور و امام زمان عجل الله هم که تقریبا پنج سالشان بوده است. هنگام رحلت امام حسن عسکری حضرت پنج ساله بودند و شیعه هم علمای بزرگی داشته است و قوم جاهل یا نادانی نبوده اند که بگوییم ساده لوح بودند، بلکه معنی امامت را هم می دانستند و آ گاه بودند که امامت پادشاهی نیست، امامت خلافت الله است. حضرت مهدی عجل الله خلیفه الله در عوالم هست. ایشان همان کسی هستند که در شب قدر جبرئیل و ملائکه اوامر الهی و فرامین الهی آن سال که بناست مقدر شود و به وسیله عالم ملائکه و روح در عالم جاری شود، محضر امام عرضه می کنند و با امام هماهنگ می کنند. ما سه امام به ظاهر خردسال داریم و بزرگان شیعه و به تبع انها همه جامعه شیعه این امامت را پذیرفته اند و تقریبا از دوره امام جواد علیه السلام به بعد هیچ انشعابی هم نداریم و همه شیعیان بعد از امام رضا علیه السلام شیعیان دوازده امامی هستند. مردم معرفت به امام داشتند و امامت را می فهمیدند و از عهده این امتحان برآمدند. امام هم واقعا امامت کرده و جامعه را راهبری کرده است. امامت یک سواد ظاهری و کتاب خواندن نیست، بلکه امام وقتی امام می شود، عالم ملائکه و جبرئیل و میکائیل کارگزاران امام می شوند و در خدمت امام هستند. ائمه بعد از امام جواد تقریبا در غیبت محدودی بودند و دست جامعه مومنین به راحتی به آنها نمی رسید چون در اردوگاه تحت اشراف بودند. خودشان هم روابطشان را به گونه ای تنظیم کردن که کم کم جامعه شیعه را مهیا کردن برای دوران غیبت. امام در غیبت، غیبت خودش جزیی از اسرار عالم و جز امتحانات بزرگ جامعه است. غیبت امام دو معنا دارد، یک معنای غیبت این هست که جسم امام غایب شده تا قبل از امام زمان علیه السلام امام در بین مردم زندگی می کرده است. دومین معنای غیبت این هست که امام آن کلمه تامه غیبی الهی است. امام حلقه اتصال بین عالم الهی به عالم ماست. مقامات وجودی امام در پرده و غیبت هست و ما باید به تدریج سیر کنیم و با مقامات وجودی امام همراه شویم. در عصر ظهور گویا یک تنزلی امام پیدا می کند و آن غیب در عالم ظاهر می شود، لذا دسترسی به آن غیب آسان تر می شود. وقتی امام ظاهر می شود عقل انسان ها کامل می شود و چهل برابر می شود و قلوب انسانها نورانی می شود و صفات رذیله پاک می شود و مومنین همه اهل مشاهدات برزخی می شوند. اینها حقایق عالم هستند که محقق خواهد شد. بنا بود در غدیر پرده کنار برود امامت امیرالمومنین که همان امامت نبی اکرم است در عالم اظهار شود ولی نگذاشتند و انحراف ایجاد کردند و غشا و پرده انداختند بر آن حقیقتی که داشت در عالم ظاهر می شد و این دیگر به تاخیر افتاد تا عصر ظهور. آن پرده های ظلمانی و حجاب هایی که بنی امیه و بنی عباس و بعدی ها ایجاد کردند، الان بزرگ ترین حجاب ظلمانی است که مانع ظهور و دستیابی به امام و حقیقت ولایت است. همین تمدن مادی با تمام طول و عرضش بزرگ ترین حجاب ظلمانی است که نمی گذارد حقیقت امامت در عالم ظاهر شود. مومنین خیال می کنند عصر ظهور هم یک چیزی شبیه همین تمدن مادی فاسد است که فقط یک رنگ و لعاب اخلاقی هم دارد. لذا مومنین امام شان را در سیمای حقایق عالم می بینند نه اینکه فقط مقامات جسمی امام را بینند و مهم ترین معرفت امام همین است که انسان امام را در این منازل بشناسند. یک معنای ظهور یعنی حضرت مقامات شان در عالم ظاهر می شود و جسم مبارکشان هم ظاهر می شود و امر الهی هم ظاهر می شود. در روایات داریم که یک مرتبه ای از قیامت گویا در ظهور اتفاق می افتد. فاصله غیبت تا ظهور اتفاقاتی که می افتد، عالم رشد می کند و آماده می شود هم برای ظهور جسمانی امام هم ظهور حقیقت ولایت که در زمان ائمه دیگر هم ظاهر نشده است. وقتی حضرت ظهور می کنند علاوه بر ظاهر شدن جسم شان، مقامات امام هم در عالم ظاهر می شود، لذا بهره مندی از امام تغییر می کند و مومنین هر جا هستند امامشان را می بینند و می شنوند و مقامات امام را درک می کنند. یکی از اموری که از ما خواسته اند، این است که معرفت به امام و امر امامت داشته باشیم. طبق روایات یک امتحانات سختی وجود دارد و امتحانات سخت هم برای این است که عصر ظهور عصر عجیبی هست و بناست حجاب ظلمانی بنی امیه و بنی عباس و این استکبار و قدرت های مادی کنار برود و جمع شود و حقیقت ولایت محقق شود و ما هم باید آدم هایی باشیم که تحمل ولایت کنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است