display result search
- 7
- 1000
- 1000
- 1000
تلاش های انبیا برای هدایت به سوی ظهور، 6
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تلاش های انبیا برای هدایت به سوی ظهور"، جلسه ششم: ارتباط انبیاء با خدای متعال، سال 1404
در سوره مبارک ابراهیم خدای متعال بعد از اینکه ماموریت حضرت رو بیان می کنند، مخالفت و دشمنی که با حضرت در امت شکل می گیرد، داستان انبیای دیگر را متعرض می شوند. از حضرت موسی علیه السلام که شروع می شود که می فرمایند ما حضرت موسی را فرستادیم و با نشانه های روشنی فرستادیم، با این ماموریت که قوم خودشان را از ظلمات به سمت نور بیرون ببرند و به ایشون دستور دادیم که امت خود را متذکر به ایام الله بشوند. ایام الله روزهاییست که خدای متعال جبهه حق را نصرت می کند و پیروزی هایی به دست می آید، نعمت هایی از عالم الهی نازل می شود و بساط دشمنان جمع می شود، آن روزها ایام الله هستند. انسان هایی که در راه خدا استقامت می کنند اهل پایداری هستند، شاکر نعمت انبیا و هدایت انبیا هستند، در این عالم احتیاج به یک نشانه های راهی دارند، تذکر به ایام الله برای آن ها مفید نشانه است. ما اعلام می کنیم به شما که اگر شکر کردید این نعمت را بر شما زیاد می کنیم، این فتوحات ادامه پیدا می کند، ولی اگر کفران نعمت رو کردید، اون فتوحات و پیروزی هایی که خدا برای شما فراهم کرده قدر ندانید، گرفتار عذاب سخت خدا می شوید. کفران این نعمت چیزیست که موجب عذاب و رنج می شود. خدای متعال بی نیاز از این شکرگزاری هاست، شما محتاجید به اینکه بدانید از دست چه کسی می گیرید. انبیا دعوتشون دعوت به توحید است. این فراعنه ای که یه دستگاهی درست کردند و با این دستگاه دارند، امت ها را دنبال خودشان می برند و تحمل دعوت انبیا رو ندارند. تحمل دعوت به توحید را ندارند. انبیا در مقابل دعوت به شرک و بت پرستی و انواع مختلف بت پرستی دعوت به توحید می کردند. شیاطین اینقدر وسوسه می کنند که این واضح ها تا عالم مورد تردید قرار می گیرد، همه موجودات این عالم فقر درشون آشکار هست. و فقیرها همه باید متکی به یک غنی باشند. همه ما در حال تحول و زوال و فقیریم، فقر از سر و روی ما می بارد باید یه غنی باشه که ما اداره کنه به او تکیه کنیم. حرفی که فراعنه می زنند، مسئله شک و تردید و اینا نیست. مسئله اینه که نمی خواهند زیر بار کلمه حق بروند. انبیا می آیند بیاناتی می آورند، دعوت هایی می کنند، آدم باید این دعوت ها رو اجابت کند، با انبیا راه بره تا آرام آرام ایمان کامل بشه یقین پیدا بشود. انسان وقتی فارغ از دنیا می شود به عالم یقین وارد می شود. با تعلق به دنیا، یقین برای کسی حاصل نمی شود. تعلق به دنیا مانع رسیدن به وادی یقین هست. همیشه مستکبرین بودن که به فرعون دعوت می کنند. انسان باید حرکت کند، در راه تا آرام آرام کسری های انسان جبران شود. حرف انبیا اینه می گن ما دعوت به خدا می کنیم، ما منادی خدا هستیم، در مقابل دعوت های دیگر دعوت ما دعوت به خداست. این خدا هم که شما رو صدا می زنه نمی خواد چیزی از شما گیر بیاورد، می خواد شما به فرصت هاتون برسید. یک کسی باید باشه که دستش به ساحت خدا برسد و دست شما رو بگیره بالا ببره، لذا انبیا باید مرتبط با خدای متعال باشن از او بشنوند مباشرتی یه ارتباطی داشته باشن از اون ور هم باید لباس بشر بپوشه که دست ما بهش برسه و خب جبرئیل هست، دست ما که به جبرئیل نمی رسه جبرئیل حامل وحی بوده بر انبیا اینکه جای انبیا رو نمی گیره انبیا باید دو جنبه داشته باشن هم جنبه ارتباطی هم جنبه بشری داشته باشن. هم یه جنبه ای داشته باشن که حلقه ارتباط ما با خدای متعال هستند. بنابراین بشر بودن انبیا مانع این نیست، ما باید دنبال سرشون حرکت بکنیم. کار انبیا بسیار کار سختی است، تحمل نبوت همه و رسالتی که یعنی کار آسانی نیست، پس انبیا سخنشون اینه ما بشریم ولی بشر گاهی به یه نقطه ای می رسد، خدای متعال اراده می کند به عبد خودش چیزی عنایت کند. پیغمبر به وحی الهی متصل است و به خزاین علم الهی متصل هست و پرده ها از دل او برداشته می شود گاهی به یه مقامی می رسد که حجابی بین او و خدای متعال نیست. خود ما انبیا می گویند نه ما بشریم ولی به ما وحی می شه امکانات در اختیار می گویند حالا عذاب بیارید، معجزه بیارید کار ما را تمام کنید.
در سوره مبارک ابراهیم خدای متعال بعد از اینکه ماموریت حضرت رو بیان می کنند، مخالفت و دشمنی که با حضرت در امت شکل می گیرد، داستان انبیای دیگر را متعرض می شوند. از حضرت موسی علیه السلام که شروع می شود که می فرمایند ما حضرت موسی را فرستادیم و با نشانه های روشنی فرستادیم، با این ماموریت که قوم خودشان را از ظلمات به سمت نور بیرون ببرند و به ایشون دستور دادیم که امت خود را متذکر به ایام الله بشوند. ایام الله روزهاییست که خدای متعال جبهه حق را نصرت می کند و پیروزی هایی به دست می آید، نعمت هایی از عالم الهی نازل می شود و بساط دشمنان جمع می شود، آن روزها ایام الله هستند. انسان هایی که در راه خدا استقامت می کنند اهل پایداری هستند، شاکر نعمت انبیا و هدایت انبیا هستند، در این عالم احتیاج به یک نشانه های راهی دارند، تذکر به ایام الله برای آن ها مفید نشانه است. ما اعلام می کنیم به شما که اگر شکر کردید این نعمت را بر شما زیاد می کنیم، این فتوحات ادامه پیدا می کند، ولی اگر کفران نعمت رو کردید، اون فتوحات و پیروزی هایی که خدا برای شما فراهم کرده قدر ندانید، گرفتار عذاب سخت خدا می شوید. کفران این نعمت چیزیست که موجب عذاب و رنج می شود. خدای متعال بی نیاز از این شکرگزاری هاست، شما محتاجید به اینکه بدانید از دست چه کسی می گیرید. انبیا دعوتشون دعوت به توحید است. این فراعنه ای که یه دستگاهی درست کردند و با این دستگاه دارند، امت ها را دنبال خودشان می برند و تحمل دعوت انبیا رو ندارند. تحمل دعوت به توحید را ندارند. انبیا در مقابل دعوت به شرک و بت پرستی و انواع مختلف بت پرستی دعوت به توحید می کردند. شیاطین اینقدر وسوسه می کنند که این واضح ها تا عالم مورد تردید قرار می گیرد، همه موجودات این عالم فقر درشون آشکار هست. و فقیرها همه باید متکی به یک غنی باشند. همه ما در حال تحول و زوال و فقیریم، فقر از سر و روی ما می بارد باید یه غنی باشه که ما اداره کنه به او تکیه کنیم. حرفی که فراعنه می زنند، مسئله شک و تردید و اینا نیست. مسئله اینه که نمی خواهند زیر بار کلمه حق بروند. انبیا می آیند بیاناتی می آورند، دعوت هایی می کنند، آدم باید این دعوت ها رو اجابت کند، با انبیا راه بره تا آرام آرام ایمان کامل بشه یقین پیدا بشود. انسان وقتی فارغ از دنیا می شود به عالم یقین وارد می شود. با تعلق به دنیا، یقین برای کسی حاصل نمی شود. تعلق به دنیا مانع رسیدن به وادی یقین هست. همیشه مستکبرین بودن که به فرعون دعوت می کنند. انسان باید حرکت کند، در راه تا آرام آرام کسری های انسان جبران شود. حرف انبیا اینه می گن ما دعوت به خدا می کنیم، ما منادی خدا هستیم، در مقابل دعوت های دیگر دعوت ما دعوت به خداست. این خدا هم که شما رو صدا می زنه نمی خواد چیزی از شما گیر بیاورد، می خواد شما به فرصت هاتون برسید. یک کسی باید باشه که دستش به ساحت خدا برسد و دست شما رو بگیره بالا ببره، لذا انبیا باید مرتبط با خدای متعال باشن از او بشنوند مباشرتی یه ارتباطی داشته باشن از اون ور هم باید لباس بشر بپوشه که دست ما بهش برسه و خب جبرئیل هست، دست ما که به جبرئیل نمی رسه جبرئیل حامل وحی بوده بر انبیا اینکه جای انبیا رو نمی گیره انبیا باید دو جنبه داشته باشن هم جنبه ارتباطی هم جنبه بشری داشته باشن. هم یه جنبه ای داشته باشن که حلقه ارتباط ما با خدای متعال هستند. بنابراین بشر بودن انبیا مانع این نیست، ما باید دنبال سرشون حرکت بکنیم. کار انبیا بسیار کار سختی است، تحمل نبوت همه و رسالتی که یعنی کار آسانی نیست، پس انبیا سخنشون اینه ما بشریم ولی بشر گاهی به یه نقطه ای می رسد، خدای متعال اراده می کند به عبد خودش چیزی عنایت کند. پیغمبر به وحی الهی متصل است و به خزاین علم الهی متصل هست و پرده ها از دل او برداشته می شود گاهی به یه مقامی می رسد که حجابی بین او و خدای متعال نیست. خود ما انبیا می گویند نه ما بشریم ولی به ما وحی می شه امکانات در اختیار می گویند حالا عذاب بیارید، معجزه بیارید کار ما را تمام کنید.
تاکنون نظری ثبت نشده است