display result search
- 184
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟، جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟"، جلسه پنجم: حلاوت ایمان، سال 1403
ما دنبال یک ارتباط قلبی با قرآن هستیم، جدای از اینکه توصیه شده است به ارتباط قلبی قوی با قرآن، دین همه نتایجش نسیه نیست. بلکه نتایج نسیه آن شاید غلبه داشته باشد بر نتایج فوری دین، اما نتایج نسیه در قیامت جاودانه هستند. اما دین نتایج نقدی هم دارد و انقدر بالاست که انسان می‌تواند بدون نتایج نسیه هم عاشقانه دینداری کند. اگر قلب انسان آماده دینداری باشد لذت دینداری اش را به قیامت موکول نمی‌کند. جامعه خوب، جامعه‌ای است که اگر افراد بخواهند می‌توانند در آن خوب زندگی کنند. جدای از این فواید مادی، دین آثار نقد دیگری هم دارد و آن لذتی است که ما از دینداری می‌بریم. یکی از دلایل دین گریزی افراد، لذت نبردن دینداران از دینداری است. مومن دیندار، شرمنده و مهربان است و نه متکبر. وقتی یک فرد دینداری از عبادتش لذت نمی‌برد، مغرور می‌شود. دینداری که برای بقیه قیافه می‌گیرد، معلوم می‌شود که از دینداری دین لذتی نبرده است. ماجرای لذت بردن از دین، یک ضرورت فوق العاده دارد. ضرورت اجتماعی از دین است که اگر از دینداری لذت نبریم، می‌خواهیم از دیگران انتقام بگیریم. بد دینداری کردن، حال دیگران را از دین بد می‌کند. ضرورت اجتماعی و شخصی دینداری، لذت بردن از قرآن و دین است. دینداری کورکورانه، مثل دینداری خوارج است. شیرینی ایمان از دیدگاه رسول خدا به تواضع است. برخورداری از حلاوت قرآن ضروری است.
ما دنبال یک ارتباط قلبی با قرآن هستیم، جدای از اینکه توصیه شده است به ارتباط قلبی قوی با قرآن، دین همه نتایجش نسیه نیست. بلکه نتایج نسیه آن شاید غلبه داشته باشد بر نتایج فوری دین، اما نتایج نسیه در قیامت جاودانه هستند. اما دین نتایج نقدی هم دارد و انقدر بالاست که انسان می‌تواند بدون نتایج نسیه هم عاشقانه دینداری کند. اگر قلب انسان آماده دینداری باشد لذت دینداری اش را به قیامت موکول نمی‌کند. جامعه خوب، جامعه‌ای است که اگر افراد بخواهند می‌توانند در آن خوب زندگی کنند. جدای از این فواید مادی، دین آثار نقد دیگری هم دارد و آن لذتی است که ما از دینداری می‌بریم. یکی از دلایل دین گریزی افراد، لذت نبردن دینداران از دینداری است. مومن دیندار، شرمنده و مهربان است و نه متکبر. وقتی یک فرد دینداری از عبادتش لذت نمی‌برد، مغرور می‌شود. دینداری که برای بقیه قیافه می‌گیرد، معلوم می‌شود که از دینداری دین لذتی نبرده است. ماجرای لذت بردن از دین، یک ضرورت فوق العاده دارد. ضرورت اجتماعی از دین است که اگر از دینداری لذت نبریم، می‌خواهیم از دیگران انتقام بگیریم. بد دینداری کردن، حال دیگران را از دین بد می‌کند. ضرورت اجتماعی و شخصی دینداری، لذت بردن از قرآن و دین است. دینداری کورکورانه، مثل دینداری خوارج است. شیرینی ایمان از دیدگاه رسول خدا به تواضع است. برخورداری از حلاوت قرآن ضروری است.
تاکنون نظری ثبت نشده است