display result search
- 55
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟ جلسه بیست و ششم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟" جلسه بیست و ششم: "اثر دغدغه‌های اجتماعی"، سال 1403
قرآن بیشتر یک بیانیه اجتماعی است تا یک نامه یا یک نصیحت خصوصی و یا فردی. این مسئله ممکن است رابطه ما با قرآن را سرد کند، چون ما با نامه‌های فردی بهتر می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم، به همین دلیل با قرآن به خوبی نمی‌توانیم رابطه عاطفی برقرار کنیم. قرآن بیشتر داستان اقوام را بیان کرده است، ولی بیشتر حالت اجتماعی دارد. ما هم باید دغدغه‌هایمان اجتماعی باشد تا بتوانیم با قرآن ارتباط برقرار کنیم. اگر ما روحیه بزرگ اجتماعی داشته باشیم، قساوت قلب‌هایمان فرو می‌ریزد و اینگونه بهتر می‌توانیم ارتباط عاطفی با قرآن برقرار کنیم. ما از همین آیات اجتماعی می فهمیم که هیچ وقت نباید در متن این جامعه خودمان را فراموش کنیم. دغدغه های اجتماعی ما تبدیل به اشک و ناله می‌شود پای قرائت قرآن. قرآن به چند شرط در ما نفوذ می‌کند؛ اول داشتن دغدغه اجتماعی و دوم فراموشی فردیت و تنهایی خود. این دو که در کنار هم باشند، شما با قرآن که یک متن عاطفی است و تحریک کننده احساسات عمیق فطری و روحی انسان است، می‌توانی ارتباط بگیری. پس ما باید روحمان بزرگ و اجتماعی شود، عواطف معمولا در مسائل فردی و جزئی هستند. پیدا کردن دغدغه‌های جهانی خیلی مهم است. برقراری رابطه با قرآن ما را تبدیل به یک انسان بزرگ می‌کند. قرآن روح ما را بزرگ می‌کند و روح که بزرگ شود سعه صدر هم افزایش پیدا می‌کند. ما برای اینکه یک عنصر اجتماعی شویم باید بیاییم یک جامعه کوچک مانند هیئت و مساجد درست کنیم.
قرآن بیشتر یک بیانیه اجتماعی است تا یک نامه یا یک نصیحت خصوصی و یا فردی. این مسئله ممکن است رابطه ما با قرآن را سرد کند، چون ما با نامه‌های فردی بهتر می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم، به همین دلیل با قرآن به خوبی نمی‌توانیم رابطه عاطفی برقرار کنیم. قرآن بیشتر داستان اقوام را بیان کرده است، ولی بیشتر حالت اجتماعی دارد. ما هم باید دغدغه‌هایمان اجتماعی باشد تا بتوانیم با قرآن ارتباط برقرار کنیم. اگر ما روحیه بزرگ اجتماعی داشته باشیم، قساوت قلب‌هایمان فرو می‌ریزد و اینگونه بهتر می‌توانیم ارتباط عاطفی با قرآن برقرار کنیم. ما از همین آیات اجتماعی می فهمیم که هیچ وقت نباید در متن این جامعه خودمان را فراموش کنیم. دغدغه های اجتماعی ما تبدیل به اشک و ناله می‌شود پای قرائت قرآن. قرآن به چند شرط در ما نفوذ می‌کند؛ اول داشتن دغدغه اجتماعی و دوم فراموشی فردیت و تنهایی خود. این دو که در کنار هم باشند، شما با قرآن که یک متن عاطفی است و تحریک کننده احساسات عمیق فطری و روحی انسان است، می‌توانی ارتباط بگیری. پس ما باید روحمان بزرگ و اجتماعی شود، عواطف معمولا در مسائل فردی و جزئی هستند. پیدا کردن دغدغه‌های جهانی خیلی مهم است. برقراری رابطه با قرآن ما را تبدیل به یک انسان بزرگ می‌کند. قرآن روح ما را بزرگ می‌کند و روح که بزرگ شود سعه صدر هم افزایش پیدا می‌کند. ما برای اینکه یک عنصر اجتماعی شویم باید بیاییم یک جامعه کوچک مانند هیئت و مساجد درست کنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است