مطالبات حقوقی ایران از جنایات صدام و حامیان او

سخنرانی سپهبد شهید محمدحسین باقری در همایش بین المللی مطالبات حقوقی- بین المللی دفاع مقدس

بسم الله الرحمن الرحیم أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلونَ بِأَنَّهُم ظُلِموا وَإِنَّ اللَّهَ عَلى نَصرِهِم لَقَدیرٌ ... ضرورت دارد که مردم جهان بدانند ملت ایران تحت چه ظلم و ستمی قرار گرفت و چگونه آنهایی که مسئول اجرای عدالت در جهان بودند و مدعی حقوق بین المللی بودند در خصوص این جنایات سکوت کردند و علاوه بر سکوت، از ظالم و متجاوز حمایت کردند، او را تشویق و ترغیب و پشتیبانی کردند که بتواند بیش از آنچه که توانمند بود جنایت بکند. دفاع مقدس ملت ایران بر اساس آیه شریفه ای که قرائت کردم یک دفاع مشروع و بدون شبهه و ابهام است. خداوند متعال در این آیه می فرمایند مردمی که مورد ظلم و ستم قرار گرفتند حق مقابله به مثل دارند. این حقی است که در حقوق بین الملل نیز در تمام دوره ها مورد تایید و تاکید قرار گرفته است. دفاع مقدس عنوان مناسبی است برای یک جنگ تحمیلی که بر ملت مظلوم ایران روا داشته شد و تحمیل شد. در یک طرف این جنگ ملت ایران قرار داشت، ملتی که بعد از قرون متمادی ظلم و ستم پادشاهان ستمکار قیام کرد و آزادی خود را رقم زد. استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی شعار او بود. با حوادث تثبیت حکومت نوپای خود مواجه بود، ارتشش مورد تحریم و محاصره قطعات و پشتیبانی قرار گرفته بود، اقتصادش دچار آسیب بود، در گوشه گوشه کشور ناامنی ها و بی ثباتی هایی وجود داشت و مشغول سر و سامان دادن به امور خود و رسیدگی به محرومان خودش بود و هیچ گونه ادعای ارضی و مرزی نسبت به عراق یا دیگر همسایگانش نداشت و ندارد. بیش از دویست سال تاریخ زندگی و حکومت مسالمت آمیز داشت و هیچ تهاجمی را به کسی نکرده بود. یک طرف این جنگ، چنین ملت و کشوری است و در طرف دیگر عراق به عنوان مباشر و مجری یک نبرد تجاوزکارانه؛ صدام و حزب بعث عراق که بیش از سی و چند کشور جهان و از جمله قدرت های برتر و اعضای شورای امنیت سازمان ملل که مدعی صلح و عدالت در جهان هستند حامی او بودند و او را کمک کردند که چنین جنایتی رو انجام بدهد. صدام در آن روز احساس حقارت از امضای معاهده حسن همجواری سال هزار و نهصد و هفتاد و پنج داشت و هنگامی که اندکی بی ثباتی در ایران مشاهده کرد و احساس کرد که ارتش و نیروی مسلحی در ایران قدرت مقابله با او را ندارد، به عنوان یک احساس غلط، در مقابل رسانه های جهان، یک معاهده بین المللی را که امضای الجزایر به عنوان ناظر و شاهد پای او بود را پاره کرد و با یک یادداشت دو خطی به سفارت ما در بیست و شش شهریور سال پنجاه و نه اعلام خروج کرد در حالیکه در همین معاهده قید شده که روند خروج چه روندی است و این گونه امکان پذیر نیست که از این معاهده خارج شود. صدام ارتش خود را ظرف دو سالی که انقلاب اسلامی ایران داشت شکل می گرفت تا روز جنگ در حد سی درصد توسعه داد و او را آماده یک نبرد کرد. چراغ سبزهای متعددی از آمریکا و از شوروی آن روز و از اروپایی ها دریافت کرد و احساس می کرد که آنچنان برتری نظامی دارد که در حد یک هفته نبرد نه چندان سخت، خواهد توانست ایران را به زانو در بیاورد یا نظام نوپای اسلامی را سرنگون کند یا حداقل خوزستان را تصرف کند یا در حداقل اروندرود را به عنوان یک رود عراقی تبدیل بکند و این جنگ را آغاز کرد و هنگامی که متوجه شد امکان پیروزی به این سادگی نیست به انواع و اقسام جنایت روی آورد اما جنایات چه بود؟ من در هفت دسته این جنایات را دسته بندی کردم. ابتدا زیر پا گذاردن یک معاهده بین المللی حسن همجواری. دوم نقض تمامیت ارضی و استقلال کشور جمهوری اسلامی ایران که برخلاف منشور ملل متحد بود. البته یازده سال بعد یعنی در سال هزار و سیصد و هفتاد دبیرکل سازمان ملل در یک اقدام فوق العاده دیرهنگام، بعد از تمام جنایات و چند سال پس از خاتمه جنگ بالاخره اعلام کرد عراق متجاوز بوده است (که این کار باید در همان روز اول یا هفته اول اتفاق می افتاد) و مسئولیت شروع جنگ با عراق است و حملات شیمیایی عراق به خصوص علیه غیرنظامیان محکوم است. اما در همین سال هفتاد نسبت به تنبیه متجاوز سکوت کرد و این نشان می دهد که چنین جنایتی یعنی نقض تمامیت ارضی و استقلال جمهوری اسلامی مورد سکوت و در مقاطعی مورد حمایت سازمان ملل و قدرت های ظالم جهانی قرار گرفت. سوم حملات مکرر به شهرها و غیر نظامیان بود که ارتش عراق در طول جنگ چهار هزار و هفتصد و شصت و دو بار به غیرنظامیان ایران حمله کرد. در صد و بیست و نه شهر ایران، دویست و شصت و سه بارش حمله موشکی بود با چهارصد و سی و چهار فروند موشک که هر موشکی هزار کیلوگرم تی ان تی داشت که هر کدام برای نابودی یک بخش از شهر کفایت می کرد. پیر و جوان و کودک و خردسال و بزرگ و همه را نابود می کرد. هفده هزار و هفتصد و هفده نفر از مردم ایران در جنگ های شهری به شهادت رسیده اند و حدود شصت هزار نفر زخمی در جنگ شهرها داشتیم که در تمام حقوق بین الملل، هدف قرار دادن غیرنظامیان ممنوعیت مطلق و تام دارد. چهارم حملات مکرر شیمیایی عراق بود که پانصد و هشتاد و دو حمله شیمیایی به ایران کرد و بسیاری از این ها به مناطق مسکونی بود و ده ها هزار شهید شیمیایی داریم و بیش از صد هزار مصدوم شدید شیمیایی و دویست و پنجاه هزار مصدوم خفیف شیمیایی داریم. حمله شیمیایی برابر کنوانسیون های معاهدات مقابله با سلاح های شیمیایی ممنوعیت دارد و تولید آن و نگهداشت آن و به کارگیری آن ممنوع است اما چه کسی این ها را در اختیار عراق قرار داد؟ اروپایی ها. پنجم نحوه رفتار با اسیران جنگی است که کنوانسیون های چهارگانه ژنو و پروتکل های الحاقی مربوط به سال های هزار و نهصد و چهل و نه و هزار و نهصد و هفتاد و هفت، این ها هر کدام مشخص کرده است که نحوه رفتار با اسیران جنگی چگونه باید باشد. سازمان بین المللی صلیب سرخ بارها تصدیق کرد و گزارش رسمی داد به اینکه عراق بسیاری از اسیران جنگی ایرانی را ثبت نام نمی کند و اجازه نامه نگاری به آن ها نمی دهد. تعدادی از اسیران جنگی را در میدان جنگ تیرباران کرده است. این ها گزارشات سازمان بین المللی صلیب سرخ است. تعدادی از زخمی ها را در میدان جنگ رها کرده و اسیران را با باتوم و شلاق در راهروهایی مورد کتک و شکنجه قرار داده است و آن ها را از سقف آویزان کرده و از غذا و آب و خدمات بهداشتی و خدمات درمانی محروم کرده است. این ها گزارشات سازمان بین المللی صلیب سرخ است که عزیزان آزاده ما گوشه هایی از این ها را در خاطراتشان بیان کرده اند. ششم؛ صدام به مردم مظلوم عراق هم رحم نکرده است. حملات شیمیایی به حلبچه عراق و به شهرهای ایران از جمله سردشت همچنین حملات شیمیایی و نظامی در عملیات های انفال یک تا عملیات انفال پنج که همزمان با قطعنامه ای که ما در سال شصت و هفت پذیرفتیم در ماه های مرداد و شهریور آن سال، ده ها هزار نفر را با حملات شیمیایی به شهادت رساند و بیش از بیست و هفت هزار مصدوم شیمیایی در عراق مربوط به عملیات های انفال هست و هفتصد و هشتاد روستا را نابود کرد و مدارس و مساجد و منازل را از بین برد و فقط در کرکوک چهل هزار خانه را ویران کرد. صدام؛ دویست و بیست و هشت هزار مرد را از خانواده ها جدا کرد و بسیاری از آن ها را اعدام کرد و گورهای دسته جمعی تا شش هزار نفر در جنوب عراق از شیعیان و در شمال عراق از اکراد عزیز پیدا شد. این ها جنایاتی بود که صدام جلوی چشم جهانیان انجام داد. هفتم، حمله به نفتکش ها و شناورهای غیرنظامی و هواپیماهای غیرنظامی بود حتی هواپیمای یک مهمان خارجی مانند وزیر امور خارجه کشور الجزایر را ساقط کرد و هواپیمای غیرنظامی حامل تعدادی از نمایندگان مجلس و شهید محلاتی و همراهانشان و مانند این ها را ساقط کرد. چه زمانی حمله عراق به شناورهای غیر نظامی تشدید شد؟ وقتی که فرانسه هواپیمای سوپر اتاندارد و موشک اگزوست به او داد. این ها و بسیاری جنایات دیگر در برابر چشم جهانیان در برابر چشم و حضور سازمان های بین المللی در دفاع مقدس اتفاق افتاد و آن ها سکوت کردند حتی با متجاوز و جنایتکار همراهی کردند اما سازمان ملل متحد چه کرد؟ سازمانی که بعد از جنگ جهانی دوم و بعد از تجربه شکست خورده جامعه ملل به خاطر جلوگیری از جنگ و خونریزی در جهان ایجاد شده بود و ایران از اعضای اولیه او بود و بایستی از ایران دفاع می شد به عنوان کشوری که تحت ستم و مورد تجاوز و تهاجم است اما سازمان ملل از اول مهره پنجاه و نه که این تهاجم و تجاوز شروع شد تا زمان قطعنامه پانصد و نود و هشت جمعا هشت قطعنامه و سیزده بیانیه صادر کرده که در تمامی این ها بدون ذکر اینکه یک طرف متجاوز است و بدون اینکه او را متعهد به پاسخگویی بکند و بدون اینکه به تمامیت ارضی و استقلال ایران حتی احترام بگذارد، با کلمات کلی و مبهم حرف از خاتمه ی درگیری و بازگشت به مرزهای بین المللی زده است و نهایتا رسیده است به قطعنامه پانصد و نود و هشت که تا حدی نسبت به بقیه رجحان و برتری دارد و در اینجا باز صحبت از این است که دبیرکل مسئول است تا متجاوز را معلوم کند و برای بازسازی کشورهای آسیب دیده اقدام بکند، امنیت و ثبات منطقه خلیج فارس را برگرداند که این قطعنامه هم در اوج عملیات کربلای پنج و در آستانه تصرف بصره توسط رزمندگان اسلام صادر شده است.
نکته دیگر این است که کشورهای جهان چه کمک هایی به عراق کردند؟ آمریکا که اول قدری پنهان کاری می کرد اما بعدا علنی شد تا جایی که نهایتا در سال شصت پنج و سال شصت و شش مستقیم وارد جنگ با ایران شد و ناوهای سهند و سبلان ما را زد، سکوهای نفت ما را زد، چرا که متوجه شده بود کمک های حاشیه ای و پشت پرده کفایت نمی کند. شوروی هم در آن روز چه از جهت مالی و چه از جهت تسلیحاتی بی دریغ به عراق کمک کرد و فرانسه، آلمان، انگلستان، برزیل و کشورهای جنوبی خلیج فارس جمعا بیش از سی و سه چهار کشور به عراق متجاوز کمک می کردند و حمایت های مالی فراوان که از شصت و پنج تا هشتاد و پنج میلیارد دلار گفته می شود. کار به جایی رسید که من با عدد و رقم به شما می گویم تمام ارتش عراق که جنگ را آغاز کرد در طول هشت سال جنگ یک بار به طور کامل نابود شد یعنی هواپیماها، تانک ها، نفربرها، توپ ها همه چیز نابود شد اما آخر جنگ ارتش عراق دو برابر اول جنگ تجهیزات داشت. کشورهای حاشیه خلیج فارس و اردن حتی راه آهن شان را و جاده شان را در اختیار صدام گذاشتند تا بتواند پشتیبانی بکند و همین پشتیبانی هایی که بلافاصله بعد از جنگ تحمیلی با اندک فاصله موجب حمله عراق به کویت شد. حمایت های اطلاعاتی، با ماهواره ها و رادارها و آواکس ها به صورتی بود که هر دوازده ساعت یک بار تصویر ماهواره ای جبهه ما در اختیار صدام قرار می گرفت. حمایت سیاسی مداوم در مجامع بین المللی که عرض کردم اجمالا و سلاح های شیمیایی و بمب های خوشه ای بمب های آتش زا که همه این ها کنوانسیون منع دارد اما همه در اختیار صدام بود. و این رویه خباثت آلود توسط این مجامع بین المللی و قدرت های استکباری علیه نظام جمهوری اسلامی همچنان ادامه دارد.