display result search
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «انقلاب؛ پدیده‌ای فراموش نشدنی»، سال 1389
بنده به عنوان طلبه‌ای که هفتاد و چند سال از عمرم می‌گذرد و بیش از شصت سال آشنایی با قرآن، حدیث، تاریخ و سیره اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین دارم، در آنچه می‌دانم از تاریخ بشر از آغاز پیدایش تاکنون، کمتر نعمتی را می‌توان با نعمتی که خدای متعال در این عصر به برکت رهبری‌‌های امام و خون‌های پاک شهیدان و فداکاری‌های امثال شما عزیزان نصیب ما کرده است، مقایسه کرد.
وقتی تاریخ انبیا را که مهم‌ترین آنها داستان‌های انبیاست که در قرآن آمده و سند آن قطعی است و جای شک و شبهه‌ای ندارد، ملاحظه می‌کنید، درمی‌‌یابید که انبیا چه زحمت‌هایی کشیدند و چه خون‌دل‌هایی خوردند تا یک یا چند نفر به آنها ایمان آوردند و راه حق را شناختند و از آن پیروی کردند. وقتی داستان‌های قرآن را می‌نگرید، یکایک انبیا را که ذکر می‌کند، در پایان آن می‌فرماید «وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ»، «؛ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِیلٌ»؛ مثل حضرت نوح که حدود هزار سال مردم را دعوت و راهنمایی کرد. خداوند در پایان می‌فرماید: «وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِیلٌ»؛ در برابر هزار سال راهنمایی و دعوت و ارشاد، تعداد اندکی به او ایمان آوردند. همین‌طور وقتی داستان سایر انبیا ذکر می‌شود، پایانش این است که اینها کفر و شرک ورزیدند و به عذاب استیصال مبتلا، و نابود شدند. دوران نبوت و رسالت پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم 23سال بود.این 23سال در مقایسه با هزار سال حضرت نوح یا صدها سالی که سایر انبیا ابلاغ رسالت کردند، مدت بسیار کوتاهی است؛ اما در همین مدت کوتاه ـ به حسب روایتی که از خود ایشان نقل شده است ـ فرمودند: «ما اوذی نبی مثل ما اوذیت؛؛ هیچ پیامبری مثل من اذیت نشد». اذیت‌های که در حق پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله روا داشتند، اذیت‌های کمّی مانند زندان، کتک زدن و شلاق نبود، بلکه اذیت‌های کیفی بود. گاه برخی حرکت‌های کوچک آن قدر سوزنده و کشنده است که سال‌ها زجر و شکنجه آن قدر اذیت‌کننده نیست. به هر حال، خود این داستانی است که پیغمبر اکرم چه اذیت‌هایی از دست مردم کشیدند تا بالاخره در همین فرصت کوتاه، کشور اسلامی را پایه‌گذاری کردند و شالوده یک امت پایدار را که قرن‌ها باید بماند و نهایتا در همه جهان پیروز شود، در همین مدت بنیان نهادند؛ اما همین مردم که از چنین نعمتی بهره‌مند شدند ـ نعمتی که قابل مقایسه با نعمت سایر انبیا نبود و بالاترین رحمتی بود که خدای متعال بر انسان‌ها ارزانی داشته بود ـ در عین‌حال، هنوز جنازه پیغمبر روی زمین بود که همین امت با فرمان او مخالفت کردند.
بنده به عنوان طلبه‌ای که هفتاد و چند سال از عمرم می‌گذرد و بیش از شصت سال آشنایی با قرآن، حدیث، تاریخ و سیره اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین دارم، در آنچه می‌دانم از تاریخ بشر از آغاز پیدایش تاکنون، کمتر نعمتی را می‌توان با نعمتی که خدای متعال در این عصر به برکت رهبری‌‌های امام و خون‌های پاک شهیدان و فداکاری‌های امثال شما عزیزان نصیب ما کرده است، مقایسه کرد.
وقتی تاریخ انبیا را که مهم‌ترین آنها داستان‌های انبیاست که در قرآن آمده و سند آن قطعی است و جای شک و شبهه‌ای ندارد، ملاحظه می‌کنید، درمی‌‌یابید که انبیا چه زحمت‌هایی کشیدند و چه خون‌دل‌هایی خوردند تا یک یا چند نفر به آنها ایمان آوردند و راه حق را شناختند و از آن پیروی کردند. وقتی داستان‌های قرآن را می‌نگرید، یکایک انبیا را که ذکر می‌کند، در پایان آن می‌فرماید «وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ»، «؛ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِیلٌ»؛ مثل حضرت نوح که حدود هزار سال مردم را دعوت و راهنمایی کرد. خداوند در پایان می‌فرماید: «وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِیلٌ»؛ در برابر هزار سال راهنمایی و دعوت و ارشاد، تعداد اندکی به او ایمان آوردند. همین‌طور وقتی داستان سایر انبیا ذکر می‌شود، پایانش این است که اینها کفر و شرک ورزیدند و به عذاب استیصال مبتلا، و نابود شدند. دوران نبوت و رسالت پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم 23سال بود.این 23سال در مقایسه با هزار سال حضرت نوح یا صدها سالی که سایر انبیا ابلاغ رسالت کردند، مدت بسیار کوتاهی است؛ اما در همین مدت کوتاه ـ به حسب روایتی که از خود ایشان نقل شده است ـ فرمودند: «ما اوذی نبی مثل ما اوذیت؛؛ هیچ پیامبری مثل من اذیت نشد». اذیت‌های که در حق پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله روا داشتند، اذیت‌های کمّی مانند زندان، کتک زدن و شلاق نبود، بلکه اذیت‌های کیفی بود. گاه برخی حرکت‌های کوچک آن قدر سوزنده و کشنده است که سال‌ها زجر و شکنجه آن قدر اذیت‌کننده نیست. به هر حال، خود این داستانی است که پیغمبر اکرم چه اذیت‌هایی از دست مردم کشیدند تا بالاخره در همین فرصت کوتاه، کشور اسلامی را پایه‌گذاری کردند و شالوده یک امت پایدار را که قرن‌ها باید بماند و نهایتا در همه جهان پیروز شود، در همین مدت بنیان نهادند؛ اما همین مردم که از چنین نعمتی بهره‌مند شدند ـ نعمتی که قابل مقایسه با نعمت سایر انبیا نبود و بالاترین رحمتی بود که خدای متعال بر انسان‌ها ارزانی داشته بود ـ در عین‌حال، هنوز جنازه پیغمبر روی زمین بود که همین امت با فرمان او مخالفت کردند.
تاکنون نظری ثبت نشده است