display result search
- 113
- 1000
- 1000
- 1000
تحول در ماه مبارک رمضان، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تحول در ماه مبارک رمضان»، جلسه دوم: آشتی با قرآن، سال 1402
یکی از آداب گمشده ماه مبارک رمضان و شاید از آداب گمشده عبادت را بخواهم یادآوری کنم، لا‌اقل در مورد آن فکر کنیم ولی اگر توانستیم اجرا کنیم. خیلی حرف‌ها در باب ماه مبارک رمضان همانطور که شما فرمودید می‌شود زد اما این حرف در میان همه حرف‌ها انگار یک گل ویژه‌ای است با عطر و بوی خاص در میان گلستان. اولاً خب همه مؤمنین طبیعتاً به قرائت قرآن می‌پردازند. رسانه خیلی پای قرائت قرآن آمده است. این هم خیلی عالی است. بعضی‌ها خودشان قرآن می‌خوانند، بعضی‌ها در مسجد می‌روند. به عنوان مقدمه این را عرض کنم که تصریح شده، توصیه شده در خانه‌ها قرآن بخوانید. بگذارید من این کلام نبی مکرم اسلام را صریحاً بخوانم. می‌فرماید: «نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآن» خانه‌های خودتان را به تلاوت قرآن نورانی کنید. بعد می‌فرماید این صدا باید بلند شود، پخش شود. دنبال قاری و امتیار قرائت که نیستیم. قاری باشیم و اینها. نه، همان صدایی که داریم. بگذاریم اهل خانه انس بگیرند. در و دیوار منوّر شود به نور صوت قرآن مادر، پدر، دختر، فرزندان. این خیلی مهم است. رسول خدا می‌فرماید مانند برخی از ادیان دیگر نباشید که آنها عبادت را اختصاص دادند به صومعه و کنیزه و جاهای دیگر. قرآن را یعنی خواندن تورات یا کتب آسمانی را در خانه‌ها ترک کردند. بعد عبارت‌های عجیبی دارند. «إِذَا کَثُرَ فِیهِ تِلَاوَةُ الْقُرْآن» وقتی در خانه‌ای تلاوت قرآن زیاد شود، «کَثُرَ خَیْرُهُ» خیر در آن خانه زیاد می‌شود. «وَ اتَّسَعَ أَهْلُهُ» و اهل خانه وسعت پیدا می‌کنند. زندگی برای آنها راحت می‌شود. «وَ أَضَاءَ لِأَهْلِ السَّمَاءِ» برای آسمان‌ها طلوع می‌کند این خانه. مثل ستاره‌ها که برای اهل زمین در شب طلوع می‌کند. این نکته اساسی مقدماتی که ما باید در خانه‌های خود قرآن بخوانیم. به عنوان مقدمه عرض کردم. اما آن گمشده عبادی ما که نمی‌دانم باید برای او چکار کرد که در جامعه فرهنگ شود، قرآن خواندن با حزن و اشک و گریه است. این خیلی اهمیت دارد. خیلی سفارش شده است. یک روایت عجیبی که من ترجمه آن را بلد نیستم. ترجمه معلوم است ولی نمی‌فهمم معنای آن چیست. آن را با مخاطبین درمیان می‌گذارم. ببینید مخاطبان ما می‌توانند حدس بزنند معنای این چیست. حتی مسابقه بگذارید به سمت خدا جواب بدهند. می‌فرماید: «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْن» قرآن به حزن نازل شده است. «فَاقْرَؤُوهُ بِالْحُزْن» با حزن آن را بخوانید. به حزن نازل شده یعنی چه؟ این خیلی نکته است. بنده پیشنهاد می‌دهم برای فکر کردن از این بیت مثنوی مولوی استفاده کنید. بشنو از نی چون حکایت می‌کند/ از جدایی‌ها شکایت می‌کند/ کز نیستان چون مرا ببریده‌اند/ از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند. یعنی حزن را مولوی می‌برد در ذات انسان قرار می‌دهد. من جدا شده از یک عزیز دلی هستم که فرمود: «و نفست فیه من روحی» من چون از او جدا شده‌ام در رنج هستم. در فراق هستم تا برگردم. کل زندگی انسان در فراق می‌گذرد.
یکی از آداب گمشده ماه مبارک رمضان و شاید از آداب گمشده عبادت را بخواهم یادآوری کنم، لا‌اقل در مورد آن فکر کنیم ولی اگر توانستیم اجرا کنیم. خیلی حرف‌ها در باب ماه مبارک رمضان همانطور که شما فرمودید می‌شود زد اما این حرف در میان همه حرف‌ها انگار یک گل ویژه‌ای است با عطر و بوی خاص در میان گلستان. اولاً خب همه مؤمنین طبیعتاً به قرائت قرآن می‌پردازند. رسانه خیلی پای قرائت قرآن آمده است. این هم خیلی عالی است. بعضی‌ها خودشان قرآن می‌خوانند، بعضی‌ها در مسجد می‌روند. به عنوان مقدمه این را عرض کنم که تصریح شده، توصیه شده در خانه‌ها قرآن بخوانید. بگذارید من این کلام نبی مکرم اسلام را صریحاً بخوانم. می‌فرماید: «نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآن» خانه‌های خودتان را به تلاوت قرآن نورانی کنید. بعد می‌فرماید این صدا باید بلند شود، پخش شود. دنبال قاری و امتیار قرائت که نیستیم. قاری باشیم و اینها. نه، همان صدایی که داریم. بگذاریم اهل خانه انس بگیرند. در و دیوار منوّر شود به نور صوت قرآن مادر، پدر، دختر، فرزندان. این خیلی مهم است. رسول خدا می‌فرماید مانند برخی از ادیان دیگر نباشید که آنها عبادت را اختصاص دادند به صومعه و کنیزه و جاهای دیگر. قرآن را یعنی خواندن تورات یا کتب آسمانی را در خانه‌ها ترک کردند. بعد عبارت‌های عجیبی دارند. «إِذَا کَثُرَ فِیهِ تِلَاوَةُ الْقُرْآن» وقتی در خانه‌ای تلاوت قرآن زیاد شود، «کَثُرَ خَیْرُهُ» خیر در آن خانه زیاد می‌شود. «وَ اتَّسَعَ أَهْلُهُ» و اهل خانه وسعت پیدا می‌کنند. زندگی برای آنها راحت می‌شود. «وَ أَضَاءَ لِأَهْلِ السَّمَاءِ» برای آسمان‌ها طلوع می‌کند این خانه. مثل ستاره‌ها که برای اهل زمین در شب طلوع می‌کند. این نکته اساسی مقدماتی که ما باید در خانه‌های خود قرآن بخوانیم. به عنوان مقدمه عرض کردم. اما آن گمشده عبادی ما که نمی‌دانم باید برای او چکار کرد که در جامعه فرهنگ شود، قرآن خواندن با حزن و اشک و گریه است. این خیلی اهمیت دارد. خیلی سفارش شده است. یک روایت عجیبی که من ترجمه آن را بلد نیستم. ترجمه معلوم است ولی نمی‌فهمم معنای آن چیست. آن را با مخاطبین درمیان می‌گذارم. ببینید مخاطبان ما می‌توانند حدس بزنند معنای این چیست. حتی مسابقه بگذارید به سمت خدا جواب بدهند. می‌فرماید: «إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْن» قرآن به حزن نازل شده است. «فَاقْرَؤُوهُ بِالْحُزْن» با حزن آن را بخوانید. به حزن نازل شده یعنی چه؟ این خیلی نکته است. بنده پیشنهاد می‌دهم برای فکر کردن از این بیت مثنوی مولوی استفاده کنید. بشنو از نی چون حکایت می‌کند/ از جدایی‌ها شکایت می‌کند/ کز نیستان چون مرا ببریده‌اند/ از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند. یعنی حزن را مولوی می‌برد در ذات انسان قرار می‌دهد. من جدا شده از یک عزیز دلی هستم که فرمود: «و نفست فیه من روحی» من چون از او جدا شده‌ام در رنج هستم. در فراق هستم تا برگردم. کل زندگی انسان در فراق می‌گذرد.
تاکنون نظری ثبت نشده است