display result search
- 91
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟ جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "چگونه بهتر قرآن بخوانیم؟" جلسه نهم: کمال طلبی انسان، سال 1403
ما می‌خواهیم از خواندن قرآن لذت ببریم، چون لذت بردن از قرآن به معنای فهم عمیق قرآن است، یعنی زمینه برای عمل کردن به قرآن و به بیان دیگر یعنی باب معارف قرآن برای ما گشوده می‌شود. همچنین اگر از قرآن لذت نبریم، قرآن را ترویج هم نمی‌کنیم. برای اینکه قرآن رواج پیدا کند باید یک عده از قرآن خیلی لذت ببرند. پس لذت بردن از قرآن، هم یک ضرورت فردی و هم یک ضرورت اجتماعی است. قرائت قرآن با اشک ناشی از معرفت است. قرآن با وجود ما چه کار می‌کند؟ خداوند در قرآن متکبرانه سخن می‌گوید. ما باید ببینیم اول با قرآن می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم یا نه؟ قرآن یک لرزه و زلزله‌ای در وجود انسان به وجود می آورد و بعد چشمه‌های محبت و عاطفه و معرفت در انسان می‌جوشد. این کار قرآن است. خدا در قرآن خیلی با تکبر و محکم سخن می‌گوید. تکبر برای خدا امری مذموم نیست. انسان موجودی کمال طلب است و از هر چیزی بهترینش را می‌خواهد. بی‌نهایت طلبی خصلت وجودی هر انسانی است و به یک معنی یعنی بزرگ شدن و به معنای دیگر یعنی سعه وجودی پیدا کردن و این بزرگ شدن ذات همه خوبی‌هاست. حساب بردن ما از خدا، سبب محبت می‌شود. انسان‌ها اگر شرح صدر نداشته باشند مسلمانی شان را کنار می‌گذارند. اندیشه انسان رها از همه متعلقات کوچک کننده است و دین یعنی آزاد اندیشی. دین چیزی جز شرح صدر پیدا کردن نیست.
ما می‌خواهیم از خواندن قرآن لذت ببریم، چون لذت بردن از قرآن به معنای فهم عمیق قرآن است، یعنی زمینه برای عمل کردن به قرآن و به بیان دیگر یعنی باب معارف قرآن برای ما گشوده می‌شود. همچنین اگر از قرآن لذت نبریم، قرآن را ترویج هم نمی‌کنیم. برای اینکه قرآن رواج پیدا کند باید یک عده از قرآن خیلی لذت ببرند. پس لذت بردن از قرآن، هم یک ضرورت فردی و هم یک ضرورت اجتماعی است. قرائت قرآن با اشک ناشی از معرفت است. قرآن با وجود ما چه کار می‌کند؟ خداوند در قرآن متکبرانه سخن می‌گوید. ما باید ببینیم اول با قرآن می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم یا نه؟ قرآن یک لرزه و زلزله‌ای در وجود انسان به وجود می آورد و بعد چشمه‌های محبت و عاطفه و معرفت در انسان می‌جوشد. این کار قرآن است. خدا در قرآن خیلی با تکبر و محکم سخن می‌گوید. تکبر برای خدا امری مذموم نیست. انسان موجودی کمال طلب است و از هر چیزی بهترینش را می‌خواهد. بی‌نهایت طلبی خصلت وجودی هر انسانی است و به یک معنی یعنی بزرگ شدن و به معنای دیگر یعنی سعه وجودی پیدا کردن و این بزرگ شدن ذات همه خوبی‌هاست. حساب بردن ما از خدا، سبب محبت می‌شود. انسان‌ها اگر شرح صدر نداشته باشند مسلمانی شان را کنار می‌گذارند. اندیشه انسان رها از همه متعلقات کوچک کننده است و دین یعنی آزاد اندیشی. دین چیزی جز شرح صدر پیدا کردن نیست.
تاکنون نظری ثبت نشده است