display result search
- 64
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه چهل و دوم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه چهل و دوم، سال 1402
إِلهِی لَاتُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِک، وَ لَا تَمْکرْ بِی فِی حِیلَتِک، مِنْ أَینَ لِی الْخَیرُ یا رَبِّ وَ لَا یوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِک وَ مِنْ أَینَ لِی النَّجاةُ وَ لا تُسْتَطاعُ إِلّا بِک لَا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنی عَنْ عَوْنِک وَ رَحْمَتِک، وَ لَا الَّذِی أَساءَ وَاجْتَرَأَ عَلَیک وَ لَمْ یرْضِک خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِک...
در این ماه مبارک رمضان به خصوص در شب‌ها یک موقعیت خوبی فراهم است برای دعا. البته دعا وقت خاصی ندارد. هر موقع هر کسی در هر حالی، توجه به خدا پیدا کند قلبش متوجه خدا شود دعاست. «فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللهِ» به هر طرف که رو کنی جمال او... منتهی خود قرآن هم فرمود: «إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا» شب یک ویژگی بیشتری دارد، ماه رمضان هم شب‌هایش همینطور است. خب آدم دعا بکند. چطوری؟ شاید دعا کردن به اصطلاح طلبه‌ها سهل ممتنع باشد. خیلی آسان است. همینقدر که دست آدم بیاید بالا کفایت می‌کند. هیچ چیز دیگر نمی‌خواهد. لازم نیست چیز خاصی بخواند. همینقدر که آدم احساس فقر و دلتنگی می‌کند، دستش را بلند می‌کند، این خودش دعاست توجه قلبی است. برداشت من این است که مرحوم آیت الله بهاءالدینی (ره) همینطور دائم این دستشان از این طرف بود. [اشاره به سمت بالا یعنی رو به آسمان] خب دعا کار آسانی است.
اما حقیقت دعا هم برای ما اصلا معلوم نیست. این دعای ابوحمزه را امام سجاد علیه‌السلام می‌خواندند، چه حالی داشتند؟ اصلا برای ما قابل تصور نیست. فقط یک چیز هست. من همه مطالب را -آنچه که در ذهنم باشد- از مرحوم آیت الله مصباح (ره) نقل می کنم. حالا بعضی را متذکر می‌شوم بعضی را نه. ایشان می‌فرمودند: حالا ما اگر حقیقت دعا را نداریم اما خودمان را در زمره دعاکننده‌ها قرار بدهیم. همین. شب های ماه رمضان است اولیای الهی این دعاها را می‌خوانند، ما هم خودمان را شبیه آن ها قرار بدهیم.
إِلهِی لَاتُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِک، وَ لَا تَمْکرْ بِی فِی حِیلَتِک، مِنْ أَینَ لِی الْخَیرُ یا رَبِّ وَ لَا یوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِک وَ مِنْ أَینَ لِی النَّجاةُ وَ لا تُسْتَطاعُ إِلّا بِک لَا الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنی عَنْ عَوْنِک وَ رَحْمَتِک، وَ لَا الَّذِی أَساءَ وَاجْتَرَأَ عَلَیک وَ لَمْ یرْضِک خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِک...
در این ماه مبارک رمضان به خصوص در شب‌ها یک موقعیت خوبی فراهم است برای دعا. البته دعا وقت خاصی ندارد. هر موقع هر کسی در هر حالی، توجه به خدا پیدا کند قلبش متوجه خدا شود دعاست. «فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللهِ» به هر طرف که رو کنی جمال او... منتهی خود قرآن هم فرمود: «إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا» شب یک ویژگی بیشتری دارد، ماه رمضان هم شب‌هایش همینطور است. خب آدم دعا بکند. چطوری؟ شاید دعا کردن به اصطلاح طلبه‌ها سهل ممتنع باشد. خیلی آسان است. همینقدر که دست آدم بیاید بالا کفایت می‌کند. هیچ چیز دیگر نمی‌خواهد. لازم نیست چیز خاصی بخواند. همینقدر که آدم احساس فقر و دلتنگی می‌کند، دستش را بلند می‌کند، این خودش دعاست توجه قلبی است. برداشت من این است که مرحوم آیت الله بهاءالدینی (ره) همینطور دائم این دستشان از این طرف بود. [اشاره به سمت بالا یعنی رو به آسمان] خب دعا کار آسانی است.
اما حقیقت دعا هم برای ما اصلا معلوم نیست. این دعای ابوحمزه را امام سجاد علیه‌السلام می‌خواندند، چه حالی داشتند؟ اصلا برای ما قابل تصور نیست. فقط یک چیز هست. من همه مطالب را -آنچه که در ذهنم باشد- از مرحوم آیت الله مصباح (ره) نقل می کنم. حالا بعضی را متذکر می‌شوم بعضی را نه. ایشان می‌فرمودند: حالا ما اگر حقیقت دعا را نداریم اما خودمان را در زمره دعاکننده‌ها قرار بدهیم. همین. شب های ماه رمضان است اولیای الهی این دعاها را می‌خوانند، ما هم خودمان را شبیه آن ها قرار بدهیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است