display result search
- 3349
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 15 و 16 سوره غافر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره غافر- آیه 15 و 16
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ
یَوْمَ هُم بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَىْءٌ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
ترجمه
او داراى درجات رفیع (و) صاحب عرش است، (و) از طرف خود فرشتهى وحى (روح الامین) را بر هر کس از بندگانش که بخواهد مى فرستد تا مردم را از روز ملاقات (و قیامت) بترساند.
روزى که مردم ظاهر و آشکارند و هیچ چیز از آنان بر خداوند پنهان نیست. (در آن روز ندا آید:) امروز حکومت براى کیست؟ (و پاسخ آید:) براى خداوند یکتاى قهّار.
رفعت و بزرگى دو نوع است:
الف) مکانى، نظیر آیهى «یرفع ابراهیم القواعد» که بالا بردن پایههاى کعبه، مکانى است.
ب) مقامى، نظیر «یرفع اللّه الذّین آمنوا... درجات»
«رفیع الدرجات» را دو گونه مىتوان معنا کرد:
یکى آنکه خداوند داراى درجات و منزلت بلند و برترین مقام است،
دیگر آنکه خداوند درجات مردم را بر حسب لیاقت آنان بالا مىبرد، نظیر آیه «یرفع اللّه الذّین آمنوا» و آیه «رفع بعضکم فوق بعض»(72) که به معناى آن است که خداوند بعضى را بر بعضى به خاطر عملکردى که دارند برترى مىدهد.
مراد از روح، یا خود وحى است که سبب حیات معنوى جامعه مىشود و یا فرشتهى مأمور وحى. در موارد دیگر مىخوانیم: «و کذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا»(73) و «ینزل الملائکة بالروح من امره على من یشاء من عباده ان انذروا»
از اینکه قرآن و وحى به روح نامگذارى شده است، «یلقى الروح» معلوم مىشود که وحى سبب حیات مردم است و پیامبران مردم را براى حیات معنوى دعوت مىکنند. «دعاکم لما یحییکم»
امام صادق علیه السلام فرمود: روز قیامت روز ملاقات اهل آسمانها با اهل زمین است.
فرستندهى وحى، خداوندِ صاحب عرش است.
گیرندهى وحى، بندگان خالصى هستند که خداى حکیم بر مىگزیند. «من یشاء من عباده»
هدف و موضوع وحى، هشدار است. «لینذر»
واسطهى وحى، فرشتهاى مخصوص است. «یلقى الروح»
در روایات مىخوانیم: سؤالِ «لمن الملک» از سوى خداوند و پاسخِ «للّه الواحد القهار» از سوى انبیا و اولیاى الهى است.
بروز و ظهور مردم در قیامت و حضور آنان در پیشگاه الهى به صورتى که هیچ نقطهى ابهامى براى قضاوت عادلانه باقى نگذارد، به خاطر امورى است:
الف) هموار شدن زمین و حذف کوهها. «قاعاً صَفصفا»
ب) خروج همه از قبرها. «و اذ القبور بعثرت»(79)، «و أخرجت الارض اثقالها»
ج) گشوده شدن نامهى اعمال. «و اذا الصّحف نُشرت»
د) تجسم اعمال. «ینظر المرء ما قَدّمت یداه»(82)
ه) کشف مسایل مخفى. «بدالهم ما کانوا یخفون من قبل»
و) گواهى اعضاى بدن. «تشهد أرجلهم»
پیام ها
1- خداوند، انسانهاى لایق را به کمال مى رساند. «رفیع الدرجات»
2- اخلاص، زمینه ارتقاى درجه است. «مخلصین له الدین... رفیع الدرجات»
3- اعطاى درجات از سوى حاکم مطلق جهان ارزش دارد. «رفیع الدرجات ذوالعرش»
4- نزول وحى توسط فرشته مخصوص، با اراده خداست. «من امره»
5 - گزینش پیامبران براى دریافت وحى وابسته به اراده اوست. «من یشاء»
6- شرط دریافت وحى، بندگى خداست. «من عباده»
7- وظیفه اصلى پیامبران، انذار است. «لینذر»
8 - قیامت روز ملاقات است. «یوم التلاق» (ملاقات با پروردگار. «ملاقوا ربّهم»
9- آشنا شدن مردم با معاد و باور داشتن آن از اهداف نزول وحى است. «یلقى الروح... لینذر یوم التلاق»
10- روز قیامت تمام اسرار و حقایق مردم کشف مىشود و جایى براى انکار باقى نمى ماند. «هم بارزون»
11- در قیامت، نژاد و زبان و قبیله و مقام و سرمایه و همه چیزها محو مى شود و تنها انسانیّت مطرح است. «هم بارزون»
12- در قیامت قدرت و علم و قهاریّت خداوند براى همه ملموس است و همه به آن اعتراف مى کنند. «... للّه الواحد القهّار»
13- قدرت، در سایه وحدت است. «الواحد القهّار»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ
یَوْمَ هُم بَارِزُونَ لَا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَىْءٌ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
ترجمه
او داراى درجات رفیع (و) صاحب عرش است، (و) از طرف خود فرشتهى وحى (روح الامین) را بر هر کس از بندگانش که بخواهد مى فرستد تا مردم را از روز ملاقات (و قیامت) بترساند.
روزى که مردم ظاهر و آشکارند و هیچ چیز از آنان بر خداوند پنهان نیست. (در آن روز ندا آید:) امروز حکومت براى کیست؟ (و پاسخ آید:) براى خداوند یکتاى قهّار.
رفعت و بزرگى دو نوع است:
الف) مکانى، نظیر آیهى «یرفع ابراهیم القواعد» که بالا بردن پایههاى کعبه، مکانى است.
ب) مقامى، نظیر «یرفع اللّه الذّین آمنوا... درجات»
«رفیع الدرجات» را دو گونه مىتوان معنا کرد:
یکى آنکه خداوند داراى درجات و منزلت بلند و برترین مقام است،
دیگر آنکه خداوند درجات مردم را بر حسب لیاقت آنان بالا مىبرد، نظیر آیه «یرفع اللّه الذّین آمنوا» و آیه «رفع بعضکم فوق بعض»(72) که به معناى آن است که خداوند بعضى را بر بعضى به خاطر عملکردى که دارند برترى مىدهد.
مراد از روح، یا خود وحى است که سبب حیات معنوى جامعه مىشود و یا فرشتهى مأمور وحى. در موارد دیگر مىخوانیم: «و کذلک اوحینا الیک روحاً من امرنا»(73) و «ینزل الملائکة بالروح من امره على من یشاء من عباده ان انذروا»
از اینکه قرآن و وحى به روح نامگذارى شده است، «یلقى الروح» معلوم مىشود که وحى سبب حیات مردم است و پیامبران مردم را براى حیات معنوى دعوت مىکنند. «دعاکم لما یحییکم»
امام صادق علیه السلام فرمود: روز قیامت روز ملاقات اهل آسمانها با اهل زمین است.
فرستندهى وحى، خداوندِ صاحب عرش است.
گیرندهى وحى، بندگان خالصى هستند که خداى حکیم بر مىگزیند. «من یشاء من عباده»
هدف و موضوع وحى، هشدار است. «لینذر»
واسطهى وحى، فرشتهاى مخصوص است. «یلقى الروح»
در روایات مىخوانیم: سؤالِ «لمن الملک» از سوى خداوند و پاسخِ «للّه الواحد القهار» از سوى انبیا و اولیاى الهى است.
بروز و ظهور مردم در قیامت و حضور آنان در پیشگاه الهى به صورتى که هیچ نقطهى ابهامى براى قضاوت عادلانه باقى نگذارد، به خاطر امورى است:
الف) هموار شدن زمین و حذف کوهها. «قاعاً صَفصفا»
ب) خروج همه از قبرها. «و اذ القبور بعثرت»(79)، «و أخرجت الارض اثقالها»
ج) گشوده شدن نامهى اعمال. «و اذا الصّحف نُشرت»
د) تجسم اعمال. «ینظر المرء ما قَدّمت یداه»(82)
ه) کشف مسایل مخفى. «بدالهم ما کانوا یخفون من قبل»
و) گواهى اعضاى بدن. «تشهد أرجلهم»
پیام ها
1- خداوند، انسانهاى لایق را به کمال مى رساند. «رفیع الدرجات»
2- اخلاص، زمینه ارتقاى درجه است. «مخلصین له الدین... رفیع الدرجات»
3- اعطاى درجات از سوى حاکم مطلق جهان ارزش دارد. «رفیع الدرجات ذوالعرش»
4- نزول وحى توسط فرشته مخصوص، با اراده خداست. «من امره»
5 - گزینش پیامبران براى دریافت وحى وابسته به اراده اوست. «من یشاء»
6- شرط دریافت وحى، بندگى خداست. «من عباده»
7- وظیفه اصلى پیامبران، انذار است. «لینذر»
8 - قیامت روز ملاقات است. «یوم التلاق» (ملاقات با پروردگار. «ملاقوا ربّهم»
9- آشنا شدن مردم با معاد و باور داشتن آن از اهداف نزول وحى است. «یلقى الروح... لینذر یوم التلاق»
10- روز قیامت تمام اسرار و حقایق مردم کشف مىشود و جایى براى انکار باقى نمى ماند. «هم بارزون»
11- در قیامت، نژاد و زبان و قبیله و مقام و سرمایه و همه چیزها محو مى شود و تنها انسانیّت مطرح است. «هم بارزون»
12- در قیامت قدرت و علم و قهاریّت خداوند براى همه ملموس است و همه به آن اعتراف مى کنند. «... للّه الواحد القهّار»
13- قدرت، در سایه وحدت است. «الواحد القهّار»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است