display result search
- 106
- 1000
- 1000
- 1000
زن در اسلام، محور آرامش
سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع "زن در اسلام، محور آرامش"، سال 1404
برادران و خواهران مؤمن! در این شب فرخنده میلاد کوثر پیامبر، فاطمه زهرا سلام الله علیها، که هم روز زن است و هم روز مادر، سخنم را با تأملی در معنای این روزها آغاز میکنم. در فرهنگ ناب اسلامی ما، اصلاً نیازی به تعیین یک روز به نام زن یا مادر نیست، چرا که در این مکتب، همه روزها، روز زن، روز مادر و روز معلم است. دلیل اینکه در دنیای مادی امروز، چنین روزهایی تعیین میشود، چیزی نیست جز غفلتی عمیق از جایگاه رفیع و نقش بیبدیل این عناصر مقدس در جامعه. کسی برای اسکناس روز تعیین نمیکند، چون همواره به یاد آن است! اما متأسفانه، از مادر، پدر و معلم میتوان غافل شد و این روزها، یادآوری این غفلت بزرگ است. نقش مادر در اسلام، آنچنان کانونی و حیاتی است که شاید نتوان حق آن را به تمامی ادا کرد. در روایت است که فردی با گناه سنگین زنده به گور کردن دخترانش نزد پیامبر آمد و وقتی ماجرا را شرح داد، پیامبر فرمودند برای جبران، به خالهات نیکی کن. چه کسی است که نداند احترام به خاله، به سبب شباهتش به مادر، میتواند کفاره چنین گناهی باشد؟ این، تنها نوک کوه یخی از عظمت مقام مادر در اسلام است. قرآن کریم در آیه 15 سوره احقاف، هنگام سفارش به احسان به والدین، تنها سختیهای مادر را برمیشمارد: حمل با دشواری، وضع حمل با رنج و دوران شیردهی. گویی نفسِ این رنجکشیدنها، دلیلی کافی برای احسان بیچون و چرای فرزند است. از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله پرسیدند: حق پدر چیست؟ فرمودند: اطاعت تا زمانی که زنده است. پرسیدند: حق مادر چیست؟ فرمودند: هیهات! هیهات! که بتوانی حق مادر را ادا کنی. آنگاه فرمودند: اگر به تعداد ریگهای بیابان و قطرات باران روز عمرت باشد و همه را در خدمت مادرت صرف کنی، باز هم حق یک ناله او را هنگام زایمان ادا نکردهای. اما افسوس! ما امروز در جاهلیت مدرن زندگی میکنیم؛ در فرهنگ مادیای که میخواهد هویتهای اصیل را منهدم کند. در این نظام، زن به کالا تبدیل شده است. جنسیت او را برای لذت چشمهای حریص و تبلیغ کالاهای سرمایهداران به ویترین کشیدهاند. سومین تجارت پرسود جهان پس از اسلحه و مواد مخدر، تجارت زن و کودک است. این همان زنده به گور کردن شخصیت زن در عصر تکنولوژی است. در مقابل این هجمه، اسلام زن را محور آرامش خانواده میداند. قرآن میفرماید: لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا تا با همسران خود آرامش یابید. این آرامش، وقتی محقق میشود که زن خود در فشارهای طاقتفرسای اقتصادی و اجتماعی قرار نگیرد تا بتواند آرامش را به کانون خانواده هدیه کند. شغل اصلی و مقدس زن، تربیت انسان است. مادر است که با یک دست گهواره را تکان میدهد و با دست دیگر جهان را میجنباند. مادرِ ادیسون، با پنهان کردن نامه مدیر مدرسه که او را "کودن" خوانده بود و خود به تعلیم او همت گماشتن، از یک کودک به ظاهر کماستعداد، نابغهای ساخت که جهان را روشن کرد. مادر شیخ انصاری، مرجع اعظم شیعه، وقتی زنان نجف برای دیدن پسرش هجوم آورده و دست او را میبوسیدند، به فرزندش هشدار داد: مرتضی! تو که هستی؟ تو یک بندهخدایی، خودت را گم نکن. این است نقش تربیتی و هدایتگر مادر، حتی در اوج عظمت فرزند. و اما الگوی متعالی و اسوه تمامی اعصار، فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. او آنچنان مقامی دارد که جبرئیل امین، با او مراوده داشت و به مُحَدَّثَه ملقب گشت. در روایتی شگفت، امام صادق علیهالسلام فرمودند خداوند متعال، فاطمه را از نور عظمت خویش آفرید. آنگاه فرمود: نور ائمه اطهار را از نور فاطمه گرفت. او واسطه فیض و حجت خدا بر اهل بیت خودش است. غذای او در عالم انوار، تسبیح و تقدیس بود و پیامبر اکرم، تسبیحات مخصوصی را به او آموخت که اگر هدیهای بالاتر از آن بود، حتماً به دخترش میداد. وجود مقدسش، چنان بهشتی است که پیامبر فرمود: هرگاه مشتاق بهشت میشوم، دخترم فاطمه را میبویم. تولدش، خود تجلی بهشت در زمین بود؛ چنان که حوا، مریم، آسیه و دیگر زنان برجسته بهشت، برای یاری خدیجه کبری حاضر شدند. او حوریه انسیه است؛ فرشتهای در صورت انسان. ای خواهران گرانقدر! اگر زن، به حقیقت زن بودن خود، با همان حیا، عفت و نجابتی که فاطمه زهرا سلام الله علیها تجسم آن است، بازگردد، مرد به گرد پای او نخواهد رسید. داستان زنی محروم در سامپزخانه تهران که یک سال کار میکرد تا هزینه مجلس روضه سادهای برای امام حسین علیهالسلام فراهم کند و مورد عنایت خاص حضرت زهرا قرار گرفت، گواهی زنده بر این است که ارزش زن، نه در خودنمایی و مصرفگرایی، که در ایثار، عبادت و تربیت انسانهایی است که میتوانند پرچمدار عزت و فضیلت باشند.
برادران و خواهران مؤمن! در این شب فرخنده میلاد کوثر پیامبر، فاطمه زهرا سلام الله علیها، که هم روز زن است و هم روز مادر، سخنم را با تأملی در معنای این روزها آغاز میکنم. در فرهنگ ناب اسلامی ما، اصلاً نیازی به تعیین یک روز به نام زن یا مادر نیست، چرا که در این مکتب، همه روزها، روز زن، روز مادر و روز معلم است. دلیل اینکه در دنیای مادی امروز، چنین روزهایی تعیین میشود، چیزی نیست جز غفلتی عمیق از جایگاه رفیع و نقش بیبدیل این عناصر مقدس در جامعه. کسی برای اسکناس روز تعیین نمیکند، چون همواره به یاد آن است! اما متأسفانه، از مادر، پدر و معلم میتوان غافل شد و این روزها، یادآوری این غفلت بزرگ است. نقش مادر در اسلام، آنچنان کانونی و حیاتی است که شاید نتوان حق آن را به تمامی ادا کرد. در روایت است که فردی با گناه سنگین زنده به گور کردن دخترانش نزد پیامبر آمد و وقتی ماجرا را شرح داد، پیامبر فرمودند برای جبران، به خالهات نیکی کن. چه کسی است که نداند احترام به خاله، به سبب شباهتش به مادر، میتواند کفاره چنین گناهی باشد؟ این، تنها نوک کوه یخی از عظمت مقام مادر در اسلام است. قرآن کریم در آیه 15 سوره احقاف، هنگام سفارش به احسان به والدین، تنها سختیهای مادر را برمیشمارد: حمل با دشواری، وضع حمل با رنج و دوران شیردهی. گویی نفسِ این رنجکشیدنها، دلیلی کافی برای احسان بیچون و چرای فرزند است. از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله پرسیدند: حق پدر چیست؟ فرمودند: اطاعت تا زمانی که زنده است. پرسیدند: حق مادر چیست؟ فرمودند: هیهات! هیهات! که بتوانی حق مادر را ادا کنی. آنگاه فرمودند: اگر به تعداد ریگهای بیابان و قطرات باران روز عمرت باشد و همه را در خدمت مادرت صرف کنی، باز هم حق یک ناله او را هنگام زایمان ادا نکردهای. اما افسوس! ما امروز در جاهلیت مدرن زندگی میکنیم؛ در فرهنگ مادیای که میخواهد هویتهای اصیل را منهدم کند. در این نظام، زن به کالا تبدیل شده است. جنسیت او را برای لذت چشمهای حریص و تبلیغ کالاهای سرمایهداران به ویترین کشیدهاند. سومین تجارت پرسود جهان پس از اسلحه و مواد مخدر، تجارت زن و کودک است. این همان زنده به گور کردن شخصیت زن در عصر تکنولوژی است. در مقابل این هجمه، اسلام زن را محور آرامش خانواده میداند. قرآن میفرماید: لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا تا با همسران خود آرامش یابید. این آرامش، وقتی محقق میشود که زن خود در فشارهای طاقتفرسای اقتصادی و اجتماعی قرار نگیرد تا بتواند آرامش را به کانون خانواده هدیه کند. شغل اصلی و مقدس زن، تربیت انسان است. مادر است که با یک دست گهواره را تکان میدهد و با دست دیگر جهان را میجنباند. مادرِ ادیسون، با پنهان کردن نامه مدیر مدرسه که او را "کودن" خوانده بود و خود به تعلیم او همت گماشتن، از یک کودک به ظاهر کماستعداد، نابغهای ساخت که جهان را روشن کرد. مادر شیخ انصاری، مرجع اعظم شیعه، وقتی زنان نجف برای دیدن پسرش هجوم آورده و دست او را میبوسیدند، به فرزندش هشدار داد: مرتضی! تو که هستی؟ تو یک بندهخدایی، خودت را گم نکن. این است نقش تربیتی و هدایتگر مادر، حتی در اوج عظمت فرزند. و اما الگوی متعالی و اسوه تمامی اعصار، فاطمه زهرا سلام الله علیهاست. او آنچنان مقامی دارد که جبرئیل امین، با او مراوده داشت و به مُحَدَّثَه ملقب گشت. در روایتی شگفت، امام صادق علیهالسلام فرمودند خداوند متعال، فاطمه را از نور عظمت خویش آفرید. آنگاه فرمود: نور ائمه اطهار را از نور فاطمه گرفت. او واسطه فیض و حجت خدا بر اهل بیت خودش است. غذای او در عالم انوار، تسبیح و تقدیس بود و پیامبر اکرم، تسبیحات مخصوصی را به او آموخت که اگر هدیهای بالاتر از آن بود، حتماً به دخترش میداد. وجود مقدسش، چنان بهشتی است که پیامبر فرمود: هرگاه مشتاق بهشت میشوم، دخترم فاطمه را میبویم. تولدش، خود تجلی بهشت در زمین بود؛ چنان که حوا، مریم، آسیه و دیگر زنان برجسته بهشت، برای یاری خدیجه کبری حاضر شدند. او حوریه انسیه است؛ فرشتهای در صورت انسان. ای خواهران گرانقدر! اگر زن، به حقیقت زن بودن خود، با همان حیا، عفت و نجابتی که فاطمه زهرا سلام الله علیها تجسم آن است، بازگردد، مرد به گرد پای او نخواهد رسید. داستان زنی محروم در سامپزخانه تهران که یک سال کار میکرد تا هزینه مجلس روضه سادهای برای امام حسین علیهالسلام فراهم کند و مورد عنایت خاص حضرت زهرا قرار گرفت، گواهی زنده بر این است که ارزش زن، نه در خودنمایی و مصرفگرایی، که در ایثار، عبادت و تربیت انسانهایی است که میتوانند پرچمدار عزت و فضیلت باشند.
تاکنون نظری ثبت نشده است