display result search
- 113
- 1000
- 1000
- 1000
منتظران حقیقی حضرت حجت عجل الله
سخنرانی آیت الله غلامعلی صفایی بوشهری با موضوع "منتظران حقیقی حضرت حجت عجل الله"، سال 1403
یکی از شب‌های مهم سال که بزرگان و اهل معرفت و عرفان به آن توصیه کرده‌اند و در متون فاخر روایی در عظمتش تصریح و تاکید شده است، همین شب نیمه شعبان است. احیا در این شب مستحب است، توجه و توسل و انس با خداوند و حجتش مورد توصیه است. در نظام محاسبات ارزشی یک انسان در هر عصر، اینگونه بیان شده است که ارزش هر شخص در هر زمان به مقدار توجه او به حجت خداست. بنابراین تقرب به محبت نشان دهنده ارزش حقیقی هر انسانی است و این تقرب به این معناست که درجه تقوا و ایمان هر کسی چه مقدار است؟ مجاهدت در راه اهداف ولی خدا خیلی با ارزش است، ما باید خودمان را محاسبه کنیم که درجه ما چیست؟ و چقدر تقرب به امام غائب داریم؟ تقرب به زبان صرف نیست، باید انسان روح انتظار داشته باشد، یعنی انسان باید چشم به آینده داشته باشد برای انتظار فرج. این انتظار سازنده است چون امید است که او می‌آید. امید ایجاد حرکت و توقع و انگیزه می‌کند. امید است که به انتظار معنا می‌دهد. انتظار منجر به حرکت می‌شود، چون انسان را وادار به حرکت و عمل می‌کند. انسان منتظر باید زندگی اش بر اساس ورع باشد و بدون گناه زندگی کند. انسان گناهکار از امام دور می‌شود، انسان منتظر باید دارای اخلاق نیکو و پسندیده باشد و باطنش پاک از بدی‌ها باشد. انسان اگر اخلاق نیکو نداشته باشد، نمی‌تواند منتظر حقیقی باشد. جامعه هم اگر بخواهد جامعه امام زمانی باشد باید حاکمیت اخلاق، ایمان و تقوا در آن باشد.
یکی از شب‌های مهم سال که بزرگان و اهل معرفت و عرفان به آن توصیه کرده‌اند و در متون فاخر روایی در عظمتش تصریح و تاکید شده است، همین شب نیمه شعبان است. احیا در این شب مستحب است، توجه و توسل و انس با خداوند و حجتش مورد توصیه است. در نظام محاسبات ارزشی یک انسان در هر عصر، اینگونه بیان شده است که ارزش هر شخص در هر زمان به مقدار توجه او به حجت خداست. بنابراین تقرب به محبت نشان دهنده ارزش حقیقی هر انسانی است و این تقرب به این معناست که درجه تقوا و ایمان هر کسی چه مقدار است؟ مجاهدت در راه اهداف ولی خدا خیلی با ارزش است، ما باید خودمان را محاسبه کنیم که درجه ما چیست؟ و چقدر تقرب به امام غائب داریم؟ تقرب به زبان صرف نیست، باید انسان روح انتظار داشته باشد، یعنی انسان باید چشم به آینده داشته باشد برای انتظار فرج. این انتظار سازنده است چون امید است که او می‌آید. امید ایجاد حرکت و توقع و انگیزه می‌کند. امید است که به انتظار معنا می‌دهد. انتظار منجر به حرکت می‌شود، چون انسان را وادار به حرکت و عمل می‌کند. انسان منتظر باید زندگی اش بر اساس ورع باشد و بدون گناه زندگی کند. انسان گناهکار از امام دور می‌شود، انسان منتظر باید دارای اخلاق نیکو و پسندیده باشد و باطنش پاک از بدی‌ها باشد. انسان اگر اخلاق نیکو نداشته باشد، نمی‌تواند منتظر حقیقی باشد. جامعه هم اگر بخواهد جامعه امام زمانی باشد باید حاکمیت اخلاق، ایمان و تقوا در آن باشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است