display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مومنی با موضوع " آزمون و ابتلاء در دنیا"، سال 1403
به حکم عقل قطعی انسان در حیات دنیا، هم در امور مادی و هم در امور معنوی پس از عبور از یک سری آزمون‌هایی به جایگاه رفیع و بالایی دست می‌یابد. هر چقدر درجه انسان بالاتر باشد، آزمونش دشوارتر است. اما این ظرفیت در وجود انسان قرار دارد که بتواند سربلند از این آزمون‌ها خارج شود. در اصطلاح روایات به این آزمون‌های الهی ابتلاء گفته می‌شود. فلذا باید بدانیم هر بلایی که برای انسان پیش می‌آید بی‌تردید نعمت است و خیر ما در این است. از عالم تا خاتم و همه کسانی که در مسیر سیر الی الله قرار گرفته‌اند باید از این آزمون‌ها و ابتلائات عبور کنند. در بطن گرفتاری‌ها و ابتلائات خداوند نعمتی قرار داده است. آنچه که خداوند به عنوان کلیدی برای فائق آمدن بر ابتلائات در اختیار ما قرار داده است و ما باید به آن برسیم، این است که باید دست خدا را ببینیم و بدانیم که خداوند از جایی که نمی‌دانیم و گمان نمی‌بریم انسان‌ها را روزی می‌دهد و یاری می‌کند. انسان اگر در ابتلائات و بلاها دست خدا را ببیند بی‌قرار نمی‌شود و انسان اگر بندگی خدا را کند، من حیث لایحتسب برایش جبران می‌شود. ما نباید از مدار الهی خارج شویم. گاهی وقتی که از مدار الهی خارج می‌شویم، خداوند بلا بر ما نازل می‌کند تا ما را به مسیر برگرداند. شکر و صبر در بلا انسان را بالا می‌برد، دعا به معنای رفتن بر در خانه خداست. خدا بی‌نیاز مطلق است و به کسی که از او بخواهد عزت می‌بخشد.
به حکم عقل قطعی انسان در حیات دنیا، هم در امور مادی و هم در امور معنوی پس از عبور از یک سری آزمون‌هایی به جایگاه رفیع و بالایی دست می‌یابد. هر چقدر درجه انسان بالاتر باشد، آزمونش دشوارتر است. اما این ظرفیت در وجود انسان قرار دارد که بتواند سربلند از این آزمون‌ها خارج شود. در اصطلاح روایات به این آزمون‌های الهی ابتلاء گفته می‌شود. فلذا باید بدانیم هر بلایی که برای انسان پیش می‌آید بی‌تردید نعمت است و خیر ما در این است. از عالم تا خاتم و همه کسانی که در مسیر سیر الی الله قرار گرفته‌اند باید از این آزمون‌ها و ابتلائات عبور کنند. در بطن گرفتاری‌ها و ابتلائات خداوند نعمتی قرار داده است. آنچه که خداوند به عنوان کلیدی برای فائق آمدن بر ابتلائات در اختیار ما قرار داده است و ما باید به آن برسیم، این است که باید دست خدا را ببینیم و بدانیم که خداوند از جایی که نمی‌دانیم و گمان نمی‌بریم انسان‌ها را روزی می‌دهد و یاری می‌کند. انسان اگر در ابتلائات و بلاها دست خدا را ببیند بی‌قرار نمی‌شود و انسان اگر بندگی خدا را کند، من حیث لایحتسب برایش جبران می‌شود. ما نباید از مدار الهی خارج شویم. گاهی وقتی که از مدار الهی خارج می‌شویم، خداوند بلا بر ما نازل می‌کند تا ما را به مسیر برگرداند. شکر و صبر در بلا انسان را بالا می‌برد، دعا به معنای رفتن بر در خانه خداست. خدا بی‌نیاز مطلق است و به کسی که از او بخواهد عزت می‌بخشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است