display result search
- 717
- 1000
- 1000
- 1000
لذت مناجات(شرح مناجات خمس عشر)، جلسه پنجم
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «لذت مناجات»، جلسه پنجم، سال 1386
برای این که انسان انگیزه قویای برای توبه پیدا کند، باید از یک طرف درباره زیانهای گناه فکر کند و از طرف دیگر، بداند همه این خسارتها و زیانها با «توبه» جبران میشود و در این میان، عقل انسان اقتضاء میکند فرصت را غنیمت شمارد و زودتر اقدام نماید. اما گاهی انسان با این که علم به ضرر چیزی دارد، باز اراده ترک آن را پیدا نمیکند. یک دسته از عواملی که موجب این امر میشود یک سلسله وسوسههای شیطانی است که موجب ایجاد شبههها و تسویلهایی برای انسان میشود و نمیگذارد که دانستههای انسان اثر گذار باشد. عامل دیگر، ضعف اراده است که سبب سستی انسان میشود. در این جلسه به اندازهای که خدای متعال توفیق بدهد به شبهاتی که موجب وسوسه شیطان میشود اشاره میگردد و هم چنین راههای جبران ضعف اراده نیز بیان میشود.
یکی از شبهاتی که باعث میشود که آن علم و یقینی که آدمی به ضرر دارد، کارایی نداشته باشد، این است که: آنچه در انسان قبل از این که رشد و تکاملِ انسانی پیدا کند، بیشتر تأثیر دارد حسیّات است. از اینرو، اگر یک نفع آنی و یک نفع بزرگتری امّا با فاصله، برایمان میسّر باشد، لذت آنی را ترجیح میدهیم. این اصل، طبیعت آدمیزاد است و تا تکامل عقلانی و تربیت دینی صحیح پیدا نکند، کمابیش تحت تأثیر این عامل شیطانی باقی میماند. ولی گاهی شیطان علاوه بر این طبیعت انسانی، شبهاتی را هم به انسان القاء میکند. برای مثال میگوید: کارگر برای چند دقیقه استراحت، از صبح تا شب زحمت میکشد، عرق میریزد و دردها را تحمل میکند. پس، آن استراحت در مقابل آن زحمتهای طولانی میارزد. این لذّت گناه هم در مقابل عذابهای آن ارزش دارد. این وسوسه شیطان است. ایمان انسان ضعیف است که نمیداند، آن زیان بی نهایتی که بر گناه مترتب میشود چه نسبتی با این لذت محدود دارد.
باید گفت: بعد از تلاشهای روزانه، لذتی که از غذا خوردن میبرید چقدر است؟ آیا بیشتر از نیم ساعت است؟ چه طور حاضرید هشت ساعت زحمت بکشید تا نیم ساعت لذت ببرید ولی حاضر نیستید، سختی گذشت از لذّت مادّی را به خاطر یک لذّت طولانی تحمّل کنید، آن هم لذّتی که با لذتهای دنیوی قابل مقایسه نیست. برای علاج این شبهه انسان باید درباره اهمیت نعمتهای اخروی و شدت عذابهای اخروی بیشتر مطالعه کند و ببیند آیا لذتها و عذابهای دنیا و آخرت با هم قابل مقایسه هستند؟!
برای این که انسان انگیزه قویای برای توبه پیدا کند، باید از یک طرف درباره زیانهای گناه فکر کند و از طرف دیگر، بداند همه این خسارتها و زیانها با «توبه» جبران میشود و در این میان، عقل انسان اقتضاء میکند فرصت را غنیمت شمارد و زودتر اقدام نماید. اما گاهی انسان با این که علم به ضرر چیزی دارد، باز اراده ترک آن را پیدا نمیکند. یک دسته از عواملی که موجب این امر میشود یک سلسله وسوسههای شیطانی است که موجب ایجاد شبههها و تسویلهایی برای انسان میشود و نمیگذارد که دانستههای انسان اثر گذار باشد. عامل دیگر، ضعف اراده است که سبب سستی انسان میشود. در این جلسه به اندازهای که خدای متعال توفیق بدهد به شبهاتی که موجب وسوسه شیطان میشود اشاره میگردد و هم چنین راههای جبران ضعف اراده نیز بیان میشود.
یکی از شبهاتی که باعث میشود که آن علم و یقینی که آدمی به ضرر دارد، کارایی نداشته باشد، این است که: آنچه در انسان قبل از این که رشد و تکاملِ انسانی پیدا کند، بیشتر تأثیر دارد حسیّات است. از اینرو، اگر یک نفع آنی و یک نفع بزرگتری امّا با فاصله، برایمان میسّر باشد، لذت آنی را ترجیح میدهیم. این اصل، طبیعت آدمیزاد است و تا تکامل عقلانی و تربیت دینی صحیح پیدا نکند، کمابیش تحت تأثیر این عامل شیطانی باقی میماند. ولی گاهی شیطان علاوه بر این طبیعت انسانی، شبهاتی را هم به انسان القاء میکند. برای مثال میگوید: کارگر برای چند دقیقه استراحت، از صبح تا شب زحمت میکشد، عرق میریزد و دردها را تحمل میکند. پس، آن استراحت در مقابل آن زحمتهای طولانی میارزد. این لذّت گناه هم در مقابل عذابهای آن ارزش دارد. این وسوسه شیطان است. ایمان انسان ضعیف است که نمیداند، آن زیان بی نهایتی که بر گناه مترتب میشود چه نسبتی با این لذت محدود دارد.
باید گفت: بعد از تلاشهای روزانه، لذتی که از غذا خوردن میبرید چقدر است؟ آیا بیشتر از نیم ساعت است؟ چه طور حاضرید هشت ساعت زحمت بکشید تا نیم ساعت لذت ببرید ولی حاضر نیستید، سختی گذشت از لذّت مادّی را به خاطر یک لذّت طولانی تحمّل کنید، آن هم لذّتی که با لذتهای دنیوی قابل مقایسه نیست. برای علاج این شبهه انسان باید درباره اهمیت نعمتهای اخروی و شدت عذابهای اخروی بیشتر مطالعه کند و ببیند آیا لذتها و عذابهای دنیا و آخرت با هم قابل مقایسه هستند؟!
تاکنون نظری ثبت نشده است