display result search
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "مردم‌سالاری در جامعه اسلامی"، سال 1404
زندگی در جامعه اسلامی خیلی تفاوت دارد با زندگی در جامعه ای که دین در آن جامعه جاری نیست. بعضی ها علاقه مندند جامعه غربی را به عنوان جامعه موفقی نشان بدهند به دلیل رشد تکنولوژی و انباشت ثروتی که در برخی جوامع غربی هست، بعضی ها توهم می کنند که آن زندگی، زندگی موفق تر و مصنوعی تری هست. زندگی در یک جامعه بروکراسی شده، در یک جامعه ای که نظام سرمایه داری و حتی به قول خودشان دموکراسی آن جوامع را شکل داده است، زندگی غیر مسئولانه ای هست. زندگی ای هست که اکثر مردم تماشا می کنند و بعضی از مردم زندگی می کنند و همه زندگی نمی کنند. همه تلاش می کنند که برسند به نقطه ای که زندگی بکنند. یک گروه اندکی فقط از زندگی بهره مند هستند. با این طرز زندگی کردن که اکثرا مردم باید در صندلی ها باشند و یک عده ای بازی می کنند که نقش اصلی را دارند. ما در مقایسه با تمدن غرب که مشکلات جوامع بشری همه از این تمدن هست، زندگی مسئولانه ای داریم. زندگی ای که در آن زندگی، آحاد مردم هر کدام نقشی در رهبری جامعه دارند. الان جامعه ما از نظر مردم سالاری اسلامی، آن طرحی که دین می گوید برای مردم سالاری هنوز به وضع مطلوب نرسیده است. رهبری عزیز حدود ده سال پیش فرمودند وقتی مردم سالار اداره امور خود در همه زمینه ها باشند، مردم سالاری دینی تحقق پیدا کرده است. فرمودند مردم سالاری دینی فقط به شرکت در انتخابات و پای صندوق های رای نظر دادن نیست. این زندگی غربی هست که می گوید تو بیا رای بده و برو. احزاب رای مردم را با انواع ترفندها و فریب ها می گیرند تا دیکتاتوری کارتل ها و تراست ها را تضمین کنند. اما در جامعه اسلامی نه تنها رای باید رای حقیقی مردم باشد، بلکه مردم باید بعد از شرکت در انتخابات تازه مشارکتشان را افزایش بدهند. زندگی در جامعه اسلامی، زندگی مسئولانه است. ما باید به مساجد نقش بدهیم تا مساجد نقش داشته باشند در اداره شهر و در کارآفرینی و در رسیدگی به گرفتاری های مردم. وقتی که مردم محل می بینند مسجد به آنها خدمت می کند مشارکت می کنند. مساجد باید قوی شوند تا نقش پذیر شوند. مسجد ضعیف شده که نقشی در اداره جامعه ندارد. مساجد اگر نقش خودشان را درست ایفا کنند دولت نیاز نیست بیاد برای اداره فرهنگی جامعه متوسل به قانون و زور شود. نماز جمعه باید قوی ترین پایگاه اجتماعی باشد. تمام مسئولین محترم قضایی، تمام مسئولین محترم اداری در نماز جمعه باید خودشان را موظف بدانند و حضور پیدا کنند به عنوان یک جایگاه حساس برای اداره شهر، نه بحث عبادت و نمازش که ثواب دارد. ما هنوز جامعه دینی مسئولانه تشکیل نداده ایم چون هنوز به مساجد به چشم نمازخانه نگاه می کنیم.
زندگی در جامعه اسلامی خیلی تفاوت دارد با زندگی در جامعه ای که دین در آن جامعه جاری نیست. بعضی ها علاقه مندند جامعه غربی را به عنوان جامعه موفقی نشان بدهند به دلیل رشد تکنولوژی و انباشت ثروتی که در برخی جوامع غربی هست، بعضی ها توهم می کنند که آن زندگی، زندگی موفق تر و مصنوعی تری هست. زندگی در یک جامعه بروکراسی شده، در یک جامعه ای که نظام سرمایه داری و حتی به قول خودشان دموکراسی آن جوامع را شکل داده است، زندگی غیر مسئولانه ای هست. زندگی ای هست که اکثر مردم تماشا می کنند و بعضی از مردم زندگی می کنند و همه زندگی نمی کنند. همه تلاش می کنند که برسند به نقطه ای که زندگی بکنند. یک گروه اندکی فقط از زندگی بهره مند هستند. با این طرز زندگی کردن که اکثرا مردم باید در صندلی ها باشند و یک عده ای بازی می کنند که نقش اصلی را دارند. ما در مقایسه با تمدن غرب که مشکلات جوامع بشری همه از این تمدن هست، زندگی مسئولانه ای داریم. زندگی ای که در آن زندگی، آحاد مردم هر کدام نقشی در رهبری جامعه دارند. الان جامعه ما از نظر مردم سالاری اسلامی، آن طرحی که دین می گوید برای مردم سالاری هنوز به وضع مطلوب نرسیده است. رهبری عزیز حدود ده سال پیش فرمودند وقتی مردم سالار اداره امور خود در همه زمینه ها باشند، مردم سالاری دینی تحقق پیدا کرده است. فرمودند مردم سالاری دینی فقط به شرکت در انتخابات و پای صندوق های رای نظر دادن نیست. این زندگی غربی هست که می گوید تو بیا رای بده و برو. احزاب رای مردم را با انواع ترفندها و فریب ها می گیرند تا دیکتاتوری کارتل ها و تراست ها را تضمین کنند. اما در جامعه اسلامی نه تنها رای باید رای حقیقی مردم باشد، بلکه مردم باید بعد از شرکت در انتخابات تازه مشارکتشان را افزایش بدهند. زندگی در جامعه اسلامی، زندگی مسئولانه است. ما باید به مساجد نقش بدهیم تا مساجد نقش داشته باشند در اداره شهر و در کارآفرینی و در رسیدگی به گرفتاری های مردم. وقتی که مردم محل می بینند مسجد به آنها خدمت می کند مشارکت می کنند. مساجد باید قوی شوند تا نقش پذیر شوند. مسجد ضعیف شده که نقشی در اداره جامعه ندارد. مساجد اگر نقش خودشان را درست ایفا کنند دولت نیاز نیست بیاد برای اداره فرهنگی جامعه متوسل به قانون و زور شود. نماز جمعه باید قوی ترین پایگاه اجتماعی باشد. تمام مسئولین محترم قضایی، تمام مسئولین محترم اداری در نماز جمعه باید خودشان را موظف بدانند و حضور پیدا کنند به عنوان یک جایگاه حساس برای اداره شهر، نه بحث عبادت و نمازش که ثواب دارد. ما هنوز جامعه دینی مسئولانه تشکیل نداده ایم چون هنوز به مساجد به چشم نمازخانه نگاه می کنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است