display result search
- 599
- 1000
- 1000
- 1000
درنگی در مسأله غیبت امام عصر(عج)، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «درنگی در مسأله غیبت امام عصر(عج)»، جلسه اول، سال 1403
یکی از خرابی‌های سقیفه این بود که توجّه جامعه را از امامِ هدایتگر به سمت حاکم منصرف کرد، حال چه ستمگر و چه غیرستمگر. یعنی اصلاً آن نگاه را حذف کرد.
این موضوعِ مهدویت هم از موضوعاتِ پیچیده است، قدری هم به این موضوع بیش از حد ظلم شده است، با این موضوع برخورد مناسبی صورت نگرفته است، در حد کش و مکش در انتخابات با این موضوع برخورد شده است، در این حد که اگر به فلان کس رأی دهید ظهور به تأخیر می‌افتد و اگر به فلان کس رأی ندهید ظهور جلو می‌افتد!
یکی از مظلوم‌ترین موضوعات در معارف ما مسئله‌ی مهدویت است، و شاید مظلوم‌ترین شخص، شخصّ امام زمان ارواحنا فداه است.
چون الحمدلله حضرت سلام الله علیه حیّ است و برای ایشان روضه نمی‌خوانیم، کمتر به به حضرت توجّه می‌شود. درحالی که ظاهر امر این است که هم عقاید ما، هم اخلاق ما، سیر و سلوک ما، سبک زندگی ما، شیوه‌ی زیستن ما، به مهدویت ربط دارد. مسئله‌ی مهدویت از جهات مختلف مهم است، اصلاً نوع نگاه ما به موضوع مهدویت هم تابع بعضی از سخنان است که باید در آن‌ها هم درنگی شود.
مثلاً آیا خدا با ما قهر کرده است که مسئله‌ی غیبت بوجود آمده است؟ در مسئله‌ی غیبت گنهکار کیست؟ بعضی از بزرگان ما که حیات ما شیعیان به علم آن علما وابسته است اینطور می‌گفتند که «وُجُودُهُ لُطفٌ وَ تَصَرُّفُهُ لُطفٌ آخَر وَ عَدَمُهُ مِنَّا»، که حال اینکه این «لطف» چیست، برای کمبود وقت فقط همینقدر اشاره می‌کنم که وجود امام، ما را به خدا و انجام وظایفمان نزدیک می‌کند. اینکه حضرت تصرّف هم می‌کند، همین اتفاقات می‌افتد. «تصرّف می‌کند» یعنی همان امامتی که حضرت دارد.
همین امروز که ما به این جلسه آمده‌ایم به عنایت حضرت آمده‌ایم، اگر نمی‌آمدیم هم به عنایت حضرت نمی‌آمدیم. به اذن او می‌آییم و به اذن او نمی‌آییم، اگر اجازه بدهد می‌آییم و اگر اجازه ندهد نمی‌آییم، چه به این جلسه و چه به هر جای دیگری. در عالم خیلی از اتفاقات به اذن او رخ می‌دهد و در صورت عدم اذن او خیلی از اتفاقات رخ نمی‌دهد.
بعد در نهایت آن بزرگمرد می‌فرماید: «وَ عَدَمُهُ مِنَّا»، نبودِ حضرت، غیبتِ ظاهری حضرت از ماست. یعنی ما اشکالاتی داریم که غیبت حضرت از ماست.
یکی از خرابی‌های سقیفه این بود که توجّه جامعه را از امامِ هدایتگر به سمت حاکم منصرف کرد، حال چه ستمگر و چه غیرستمگر. یعنی اصلاً آن نگاه را حذف کرد.
این موضوعِ مهدویت هم از موضوعاتِ پیچیده است، قدری هم به این موضوع بیش از حد ظلم شده است، با این موضوع برخورد مناسبی صورت نگرفته است، در حد کش و مکش در انتخابات با این موضوع برخورد شده است، در این حد که اگر به فلان کس رأی دهید ظهور به تأخیر می‌افتد و اگر به فلان کس رأی ندهید ظهور جلو می‌افتد!
یکی از مظلوم‌ترین موضوعات در معارف ما مسئله‌ی مهدویت است، و شاید مظلوم‌ترین شخص، شخصّ امام زمان ارواحنا فداه است.
چون الحمدلله حضرت سلام الله علیه حیّ است و برای ایشان روضه نمی‌خوانیم، کمتر به به حضرت توجّه می‌شود. درحالی که ظاهر امر این است که هم عقاید ما، هم اخلاق ما، سیر و سلوک ما، سبک زندگی ما، شیوه‌ی زیستن ما، به مهدویت ربط دارد. مسئله‌ی مهدویت از جهات مختلف مهم است، اصلاً نوع نگاه ما به موضوع مهدویت هم تابع بعضی از سخنان است که باید در آن‌ها هم درنگی شود.
مثلاً آیا خدا با ما قهر کرده است که مسئله‌ی غیبت بوجود آمده است؟ در مسئله‌ی غیبت گنهکار کیست؟ بعضی از بزرگان ما که حیات ما شیعیان به علم آن علما وابسته است اینطور می‌گفتند که «وُجُودُهُ لُطفٌ وَ تَصَرُّفُهُ لُطفٌ آخَر وَ عَدَمُهُ مِنَّا»، که حال اینکه این «لطف» چیست، برای کمبود وقت فقط همینقدر اشاره می‌کنم که وجود امام، ما را به خدا و انجام وظایفمان نزدیک می‌کند. اینکه حضرت تصرّف هم می‌کند، همین اتفاقات می‌افتد. «تصرّف می‌کند» یعنی همان امامتی که حضرت دارد.
همین امروز که ما به این جلسه آمده‌ایم به عنایت حضرت آمده‌ایم، اگر نمی‌آمدیم هم به عنایت حضرت نمی‌آمدیم. به اذن او می‌آییم و به اذن او نمی‌آییم، اگر اجازه بدهد می‌آییم و اگر اجازه ندهد نمی‌آییم، چه به این جلسه و چه به هر جای دیگری. در عالم خیلی از اتفاقات به اذن او رخ می‌دهد و در صورت عدم اذن او خیلی از اتفاقات رخ نمی‌دهد.
بعد در نهایت آن بزرگمرد می‌فرماید: «وَ عَدَمُهُ مِنَّا»، نبودِ حضرت، غیبتِ ظاهری حضرت از ماست. یعنی ما اشکالاتی داریم که غیبت حضرت از ماست.
تاکنون نظری ثبت نشده است