display result search
سخنرانی حجت الاسلام محمدرضا رنجبر با موضوع "مسیر جهان به سمت تاریکی"، سال 1402
سیر جهان و سیر جهانیان به سمت ظلمت و تاریکی است و بشر با سرعت نور به سمت ظلمت در حرکت است. این حقیقتی است که آیات و روایات ما پیشاپیش آن را پیشگویی کرده‌اند. رسول خدا فرموده‌اند: من خورشید هستم، ایشان مانند خورشیدی در حجاز طلوع کردند و آرام آرام به اوج خود رسیدند و دین خدا را ابلاغ کردند و آنگاه آرام آرام به افول رسیدند و غروب کردند. ما الان در شب هستیم ولی هنوز باز هم تاریکی‌هایی را در پیش داریم و جهان پر از ظلمت و تاریکی هست و امروز به خاطر علم و دانش و تکنولوژی سیر به سوی این تاریکی‌ها خیلی سریع‌تر شده است. کلام خدا و اهل بیت مانند باران است که روح و جان آدمی را تلطیف می‌کند.
امیرالمومنین در کلامی در نهج البلاغه می‌فرمایند: همانا دنیا دار فنا و رنج و دگرگونی ها و عبرت‌هاست. سرای فناست زیرا که همواره کمان خود را به زه کرده و تیرهایش خطا نمی رود و زخمش بهبود نمی‌یابد و زنده را به تیر مرگ می‌زند. سرای رنج است زیرا آدمی گرد می‌آورد، آنچه را که نمی‌خورد و بنا می‌کند آنچه را که سکنا نمی‌گزیند، سپس می‌میرد و به سوی خدا باز می‌گردد. سرای دگرگونی‌هاست زیرا یکی را که ببینی روزگاری بر نعمت و مال او رشک می‌بردند و امروز بر بیچارگی اش ترحم می کنند و بالعکس. منزه است خدا و چه فریبنده هست شادمانی دنیا و چه عطش افزاست سیراب کردنش و چه گرم است سایه آن. رزق مادی و معنوی هر کس دست خداست و خدا به هر کس که بخواهد می‌دهد و به هر کس که نخواهد نمی‌دهد.
سیر جهان و سیر جهانیان به سمت ظلمت و تاریکی است و بشر با سرعت نور به سمت ظلمت در حرکت است. این حقیقتی است که آیات و روایات ما پیشاپیش آن را پیشگویی کرده‌اند. رسول خدا فرموده‌اند: من خورشید هستم، ایشان مانند خورشیدی در حجاز طلوع کردند و آرام آرام به اوج خود رسیدند و دین خدا را ابلاغ کردند و آنگاه آرام آرام به افول رسیدند و غروب کردند. ما الان در شب هستیم ولی هنوز باز هم تاریکی‌هایی را در پیش داریم و جهان پر از ظلمت و تاریکی هست و امروز به خاطر علم و دانش و تکنولوژی سیر به سوی این تاریکی‌ها خیلی سریع‌تر شده است. کلام خدا و اهل بیت مانند باران است که روح و جان آدمی را تلطیف می‌کند.
امیرالمومنین در کلامی در نهج البلاغه می‌فرمایند: همانا دنیا دار فنا و رنج و دگرگونی ها و عبرت‌هاست. سرای فناست زیرا که همواره کمان خود را به زه کرده و تیرهایش خطا نمی رود و زخمش بهبود نمی‌یابد و زنده را به تیر مرگ می‌زند. سرای رنج است زیرا آدمی گرد می‌آورد، آنچه را که نمی‌خورد و بنا می‌کند آنچه را که سکنا نمی‌گزیند، سپس می‌میرد و به سوی خدا باز می‌گردد. سرای دگرگونی‌هاست زیرا یکی را که ببینی روزگاری بر نعمت و مال او رشک می‌بردند و امروز بر بیچارگی اش ترحم می کنند و بالعکس. منزه است خدا و چه فریبنده هست شادمانی دنیا و چه عطش افزاست سیراب کردنش و چه گرم است سایه آن. رزق مادی و معنوی هر کس دست خداست و خدا به هر کس که بخواهد می‌دهد و به هر کس که نخواهد نمی‌دهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است