display result search
سخنرانی از حجت الاسلام سید حسین حسینی قمی با موضوع «لزوم پایبندی به سیاست الهی در حکومت علوی»، سال 1401
خطبه 200 نهج البلاغه در فضایی خوانده شد که شایع کرده بودند که اگرچه امیرالمؤمنین علیه السلام افضل، اعلم و اشجع مردم و در همه کرامت انسانی مقدم است ولی سیاست مدارترین نیستند. امیرالمؤمنین علیه السلام در این خطبه به این شبهه پاسخ می دهند. حضرت سوگند یاد می کنند که معاویه از من سیاستمدارتر نیست ولی سیاست او همراه با فسق و فجور است و اگر مکر و نیرنگ بد نبود من (با تعریفی که شما از سیاست دارید) سیاستمدارترین مردم بودم.
ترور یاران امیرالمومنین علیه السلام و حمله به شهرهای مرزی حکومت ایشان را از نقشه های شیطنت آمیز معاویه است. یکی از اشکالاتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام می گرفتند این بود که در شورای 6 نفره تعیین خلیفه سوم اگر حضرت سیاستمدار بودند پیشنهاد عبدالرحمان بن عوف مبنی بر عمل کردن بر اساس سیره خلفای قبل را می پذیرفتند و ده سال بیشتر حکومت می کردند.
امیرالمؤمنین علیه السلام روش خلفای قبل از خود را قبول نداشتند. وقتی از ایشان تقاضا کردند که نافله ماه رمضان را به جماعت بخوانیم حضرت قبول نکردند ولی مردم خودشان نماز را خواندند؛ فردایش حضرت برای خواص اصحاب خود سخنرانی کردند که خلفای قبل از من کارهایی عمدا انجام دادند که نقض سنت پیامبر صلوات الله علیه و آله بود و من اگر بخواهم مردم را به سیره ایشان برگردانم سپاهیانم متفرق می شوند و من تنها می مانم.
بدعت های بعد از پیامبر فقط نماز تراویح نبود. امیرالمؤمنین در خطبه 200 نهج البلاغه بیش از 20 بدعت خلفا را نام بردند. یکی از اشکالاتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام می گرفتند این بود که اگر ایشان سیاست می داشتند نمی گذاشتند اصحابشان از ایشان جدا شوند و به معاویه پناهنده شوند، اما امیرالمؤمنین علیه السلام حاضر نبودند اصول اولیه اسلام را زیر پا بگذارند و این بی سیاستی نیست بلکه اجرای سیاست الهی است.
عقیل برادر امیرالمؤمنین علیه السلام، طلحه و زبیر چیزهایی اضافه از بیت المال می خواستند و حضرت حاضر نشدند به آنها مبلغ اضافه تر از سایر مردم پرداخت کنند.
حضرت علی علیه السلام قسم یاد کردند که بخدا قسم اگر روی خارهای مغیلان من را بگردانند و من را به غل و زنجیر بکشند برای من محبوب تر است از اینکه در حالی خدا و رسولش را ملاقات کنم که به برخی از مردم ظلم کرده باشم؛ بعد می فرمایند بخدا قسم برادرم عقیل آمد و از من چیزی اضافه درخواست کرد و من قبول نکردم.
حضرت در رابطه با فردی که می خواست به ایشان به عنوان هدیه رشوه بدهد فرمودند این حلوا برای من از زهر مار تلخ تر است؛ بخدا قسم اگر حکومت هفت آسمان را به من بدهند تا از دهان مورچه ای یک پوست جو را بگیرم این کار را نمی کنم و دنیای شما برای من از برگی که در دهان ملخی باشد بی ارزش تر است.
حضرت فرمودند علی را با نعمت های فانی و لذت های ناپایدار دنیا چه کار؟ به خدا پناه می بریم از این که عقل انسان به خواب برود و لغزش های زشت انجام دهد.
نجاشی که شاعر برجسته حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام بود و در جایگاه رئیس رسانه حکومت ایشان بود روز اول ماه رمضان با وسوسه یکی از دوستان نابابش شراب خورد و روزه خواری کرد؛ مردم غروب او را نزد امیرالمؤمنین بردند و ثابت شد که او شراب خورده است؛ حضرت فرمودند الان شب است و فردا به او رسیدگی می شود؛ شب اقوام نجاشی نزد امیرالمؤمنین آمدند و گفتند چه می خواهید کنید؟ حضرت فرمودند من حد خدا را به او جاری می کنم؛ صبح که شد علاوه بر 80 ضربه شلاغ 20 ضربه هم اضافه به او زدند زیرا در ماه رمضان شراب خواری کرده بود.
نجاشی که نتوانست عدالت امیرالمؤمنین علیه السلام را تحمل کند به معاویه پناهنده شد. علی بن ابیطالب این طور نبودند که سیاست نداشته باشند بلکه سیاست الهی ایشان اجازه نمی داد که به گنهکاران و زیاده خواهان باج بدهند و آن ها را با خود نگه دارند ولی برخی انتظار داشتند که علی بن ابی طالب علیه السلام هم مانند معاویه عمل کنند ولی ایشان از این سیاست پرهیز داشتند.
اگرچه که حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام کوتاه بود ولی یک حکومت نمونه برای بشریت بود و نقش امیرالمؤمنین علیه السلام این بود که یک حکومت نمونه در دنیا برای بشریت بر جای بگذارند تا نوری در ظلمت بشریت باشد.
در این خصوص به ماجرای جناب عقیل اشاره می کنند که در خواست پولی بیشتر از سهم خود از بیت المال داشتند که حضرت اجازه دریافت مازاد را ندادند در حالیکه جناب عقیل برادر حضرت بودند. عده ای به باطن رشوه و پول حرام توجهی دارند چرا که باطن اینگونه اموال خباثت است در حالیکه متاسفانه بخشی از جامعه گرفتار حرام خواری شده است.
بخشی از ورودی پرونده های قضایی، مالی است که نشان دهنده حرام خواری عده‌ای در جامعه است که اموال مردم را خورده اند. اگر باور داشته باشیم رشوه خواری، کم فروشی، غش در معامله و… حکم زهرمار را دارد هیچگاه نزدیک مال حرام نخواهیم رفت. حضرت علی علیه السلام حاضر نبود به خاطر استقرار حکومت خود باج دهد و ظلم نماید و حتی به برادر خود از بیت‌المال رانتی دهد.
یکی دیگر از ایراداتی که به حضرت علی علیه‌السلام می‌گرفتند این بود که می گفتند چرا باید بیت‌المال به صورت مساوی بین مردم تقسیم شود چرا که عده ای سابقا با رانتی که داشتند سهم بیشتری را دریافت می کردند.
حضرت علی علیه‌السلام در خطبه 126 نهج البلاغه می فرمایند اگر پول شخصی خودم هم بود به صورت مساوی تقسیم می کردم در حالیکه اکنون بیت‌المال دست من هست. عده ای بیت‌المال را به عنوان اموال شخصی خودشان می دانند و هیچ دقتی در مصرف آن ندارند.
خطبه 200 نهج البلاغه در فضایی خوانده شد که شایع کرده بودند که اگرچه امیرالمؤمنین علیه السلام افضل، اعلم و اشجع مردم و در همه کرامت انسانی مقدم است ولی سیاست مدارترین نیستند. امیرالمؤمنین علیه السلام در این خطبه به این شبهه پاسخ می دهند. حضرت سوگند یاد می کنند که معاویه از من سیاستمدارتر نیست ولی سیاست او همراه با فسق و فجور است و اگر مکر و نیرنگ بد نبود من (با تعریفی که شما از سیاست دارید) سیاستمدارترین مردم بودم.
ترور یاران امیرالمومنین علیه السلام و حمله به شهرهای مرزی حکومت ایشان را از نقشه های شیطنت آمیز معاویه است. یکی از اشکالاتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام می گرفتند این بود که در شورای 6 نفره تعیین خلیفه سوم اگر حضرت سیاستمدار بودند پیشنهاد عبدالرحمان بن عوف مبنی بر عمل کردن بر اساس سیره خلفای قبل را می پذیرفتند و ده سال بیشتر حکومت می کردند.
امیرالمؤمنین علیه السلام روش خلفای قبل از خود را قبول نداشتند. وقتی از ایشان تقاضا کردند که نافله ماه رمضان را به جماعت بخوانیم حضرت قبول نکردند ولی مردم خودشان نماز را خواندند؛ فردایش حضرت برای خواص اصحاب خود سخنرانی کردند که خلفای قبل از من کارهایی عمدا انجام دادند که نقض سنت پیامبر صلوات الله علیه و آله بود و من اگر بخواهم مردم را به سیره ایشان برگردانم سپاهیانم متفرق می شوند و من تنها می مانم.
بدعت های بعد از پیامبر فقط نماز تراویح نبود. امیرالمؤمنین در خطبه 200 نهج البلاغه بیش از 20 بدعت خلفا را نام بردند. یکی از اشکالاتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام می گرفتند این بود که اگر ایشان سیاست می داشتند نمی گذاشتند اصحابشان از ایشان جدا شوند و به معاویه پناهنده شوند، اما امیرالمؤمنین علیه السلام حاضر نبودند اصول اولیه اسلام را زیر پا بگذارند و این بی سیاستی نیست بلکه اجرای سیاست الهی است.
عقیل برادر امیرالمؤمنین علیه السلام، طلحه و زبیر چیزهایی اضافه از بیت المال می خواستند و حضرت حاضر نشدند به آنها مبلغ اضافه تر از سایر مردم پرداخت کنند.
حضرت علی علیه السلام قسم یاد کردند که بخدا قسم اگر روی خارهای مغیلان من را بگردانند و من را به غل و زنجیر بکشند برای من محبوب تر است از اینکه در حالی خدا و رسولش را ملاقات کنم که به برخی از مردم ظلم کرده باشم؛ بعد می فرمایند بخدا قسم برادرم عقیل آمد و از من چیزی اضافه درخواست کرد و من قبول نکردم.
حضرت در رابطه با فردی که می خواست به ایشان به عنوان هدیه رشوه بدهد فرمودند این حلوا برای من از زهر مار تلخ تر است؛ بخدا قسم اگر حکومت هفت آسمان را به من بدهند تا از دهان مورچه ای یک پوست جو را بگیرم این کار را نمی کنم و دنیای شما برای من از برگی که در دهان ملخی باشد بی ارزش تر است.
حضرت فرمودند علی را با نعمت های فانی و لذت های ناپایدار دنیا چه کار؟ به خدا پناه می بریم از این که عقل انسان به خواب برود و لغزش های زشت انجام دهد.
نجاشی که شاعر برجسته حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام بود و در جایگاه رئیس رسانه حکومت ایشان بود روز اول ماه رمضان با وسوسه یکی از دوستان نابابش شراب خورد و روزه خواری کرد؛ مردم غروب او را نزد امیرالمؤمنین بردند و ثابت شد که او شراب خورده است؛ حضرت فرمودند الان شب است و فردا به او رسیدگی می شود؛ شب اقوام نجاشی نزد امیرالمؤمنین آمدند و گفتند چه می خواهید کنید؟ حضرت فرمودند من حد خدا را به او جاری می کنم؛ صبح که شد علاوه بر 80 ضربه شلاغ 20 ضربه هم اضافه به او زدند زیرا در ماه رمضان شراب خواری کرده بود.
نجاشی که نتوانست عدالت امیرالمؤمنین علیه السلام را تحمل کند به معاویه پناهنده شد. علی بن ابیطالب این طور نبودند که سیاست نداشته باشند بلکه سیاست الهی ایشان اجازه نمی داد که به گنهکاران و زیاده خواهان باج بدهند و آن ها را با خود نگه دارند ولی برخی انتظار داشتند که علی بن ابی طالب علیه السلام هم مانند معاویه عمل کنند ولی ایشان از این سیاست پرهیز داشتند.
اگرچه که حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام کوتاه بود ولی یک حکومت نمونه برای بشریت بود و نقش امیرالمؤمنین علیه السلام این بود که یک حکومت نمونه در دنیا برای بشریت بر جای بگذارند تا نوری در ظلمت بشریت باشد.
در این خصوص به ماجرای جناب عقیل اشاره می کنند که در خواست پولی بیشتر از سهم خود از بیت المال داشتند که حضرت اجازه دریافت مازاد را ندادند در حالیکه جناب عقیل برادر حضرت بودند. عده ای به باطن رشوه و پول حرام توجهی دارند چرا که باطن اینگونه اموال خباثت است در حالیکه متاسفانه بخشی از جامعه گرفتار حرام خواری شده است.
بخشی از ورودی پرونده های قضایی، مالی است که نشان دهنده حرام خواری عده‌ای در جامعه است که اموال مردم را خورده اند. اگر باور داشته باشیم رشوه خواری، کم فروشی، غش در معامله و… حکم زهرمار را دارد هیچگاه نزدیک مال حرام نخواهیم رفت. حضرت علی علیه السلام حاضر نبود به خاطر استقرار حکومت خود باج دهد و ظلم نماید و حتی به برادر خود از بیت‌المال رانتی دهد.
یکی دیگر از ایراداتی که به حضرت علی علیه‌السلام می‌گرفتند این بود که می گفتند چرا باید بیت‌المال به صورت مساوی بین مردم تقسیم شود چرا که عده ای سابقا با رانتی که داشتند سهم بیشتری را دریافت می کردند.
حضرت علی علیه‌السلام در خطبه 126 نهج البلاغه می فرمایند اگر پول شخصی خودم هم بود به صورت مساوی تقسیم می کردم در حالیکه اکنون بیت‌المال دست من هست. عده ای بیت‌المال را به عنوان اموال شخصی خودشان می دانند و هیچ دقتی در مصرف آن ندارند.
تاکنون نظری ثبت نشده است