display result search
- 3440
- 1000
- 1000
- 1000
حکمت هایی از نهج البلاغه - ویژه ی شب ششم فاطمیه اول 1398
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالله فاطمی نیا با موضوع حکمت هایی از نهج البلاغه - ویژه ی شب ششم فاطمیه اول 1398
امام علی (ع) در خطبه ی دویست وسی وهفت نهج البلاغه چهارده معصوم (ع) را عیش علم معرفی می نماید. این یک مبالغه است که در کلام عرب به کار برده می شود. برای مثال عرب وقتی می خواهد بگوید که کسی عادل است، می گوید او خودِ عدل است و در این جمله نیز ائمه (ع) زندگی علم هستند یعنی زنده کننده ی علوم هستند. در ادامه به این امر اشاره می کند که آنها مرگ جهل هستند.
امام در این خطبه یکی از نشانه های علم را حلم می داند. این حلم گاه به معنای بردباری و گاه به معنای حلمی است که در برابر جهل می آید. ائمه (ع) بردباری شان از حلم شان خبر می دهد و اهل تعقل هستند. بنا بر روایات کسانی که کمتر حرف می زنند انسان های عاقل تری هستند و کسانی که زیاد حرف می زنند دچار جهل بوده و عقلشان کفایت نمی کند. سکوت اهل بیت (ع) نشان از علم و معرفتشان داشته و این در زندگانی شان کاملا مشهود بوده است. اینان با حق مخالفت نمی کند و معیار تشخیص حق از باطل هستند. امام حسن مجتبی(ع) می فرمایند که اگر جاهل ساکت بنشیند، اختلافی در دنیا پدید نخواهد آمد.
در ادامه ی خطبه این طور روایت می شود که ائمه (ع) به منزله ی پناهگاه هایی برای مردم هستند و یا به تعبیری دیگر شفیع مردم بوده و مردم با توسل به آنها می توانند حاجات خود را روا کنند.
دعا نیز آدابی دارد که یکی از مهمترین اشتباهات در دعا کردن، نا امیدی است و اینکه بگوییم دعا کردیم و نشد. گاه دعایی که برآورده نشده، از بلایی جلوگیری می کند و یا در برزخ و قیامت مانند نوری انسان را همراهی می نماید. پس هیچ گاه دعا یی بدون پاسخ نخواهد ماند.
امام در جمله ی آخر این خطبه به مسئله ی حق و باطل اشاره کرده و می فرمایند که با اهل بیت (ع) حق و باطل آشکار می شوند.
امام علی (ع) در خطبه ی دویست وسی وهفت نهج البلاغه چهارده معصوم (ع) را عیش علم معرفی می نماید. این یک مبالغه است که در کلام عرب به کار برده می شود. برای مثال عرب وقتی می خواهد بگوید که کسی عادل است، می گوید او خودِ عدل است و در این جمله نیز ائمه (ع) زندگی علم هستند یعنی زنده کننده ی علوم هستند. در ادامه به این امر اشاره می کند که آنها مرگ جهل هستند.
امام در این خطبه یکی از نشانه های علم را حلم می داند. این حلم گاه به معنای بردباری و گاه به معنای حلمی است که در برابر جهل می آید. ائمه (ع) بردباری شان از حلم شان خبر می دهد و اهل تعقل هستند. بنا بر روایات کسانی که کمتر حرف می زنند انسان های عاقل تری هستند و کسانی که زیاد حرف می زنند دچار جهل بوده و عقلشان کفایت نمی کند. سکوت اهل بیت (ع) نشان از علم و معرفتشان داشته و این در زندگانی شان کاملا مشهود بوده است. اینان با حق مخالفت نمی کند و معیار تشخیص حق از باطل هستند. امام حسن مجتبی(ع) می فرمایند که اگر جاهل ساکت بنشیند، اختلافی در دنیا پدید نخواهد آمد.
در ادامه ی خطبه این طور روایت می شود که ائمه (ع) به منزله ی پناهگاه هایی برای مردم هستند و یا به تعبیری دیگر شفیع مردم بوده و مردم با توسل به آنها می توانند حاجات خود را روا کنند.
دعا نیز آدابی دارد که یکی از مهمترین اشتباهات در دعا کردن، نا امیدی است و اینکه بگوییم دعا کردیم و نشد. گاه دعایی که برآورده نشده، از بلایی جلوگیری می کند و یا در برزخ و قیامت مانند نوری انسان را همراهی می نماید. پس هیچ گاه دعا یی بدون پاسخ نخواهد ماند.
امام در جمله ی آخر این خطبه به مسئله ی حق و باطل اشاره کرده و می فرمایند که با اهل بیت (ع) حق و باطل آشکار می شوند.
تاکنون نظری ثبت نشده است