display result search
سخنرانی حجت الاسلام هادی الیاسی با موضوع "اربعین، سرمایه محبت امام"، سال 1404
در آستانه اربعین شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام هستیم می بینید که تقریبا جامعه مذهبی به ویژه و جامعه ایران ما جامعه تشیع پیروان و عاشقان اهل بیت در این ایام تمرکز بر پیاده روی و تجمع عاشقان امام حسین علیه السلام در کربلا دارند. تجمعی که در همه جای دنیا نظیرش پیدا نمی شود از حیث جمعیت، از حیث نظم و از حیث مسافتی که افراد برای رسیدن به یک میعادگاه طی می کنند همه آنچه از مشخصات زیارت اربعین در هیچ کجا نظیر ندارد. شما می بینید زن و مرد با عشق و محبت برای رسیدن به زیارت امام حسین علیه سلام این راه را دارند طی می کنند و افرادی رو می بینید که از شهر و دیار خودشان فاصله گرفتن آمدن عاشقانه دارند خدمت می کنند. هر کجا که رنگ و بوی زیارت امام حسین علیه السلام و اهل بیت است شما می توانید این رفت عجیب عاشقان اهل بیت که برپایی محبت هست را ببینید که چه چیزی را دارد به ما نشان می دهد. در دنیا و در عصری که تمام زور و قدرت رسانه ای مستکبران سلطه آن هاست یعنی آنچه که در رسانه های خودشان دارند نشان می دهند، تظاهر در دنیا از علم و تکنولوژی و فناوری و سلاح و ماشین و خونه و صنعت همه ی آنچه که شما دارید می بینید حتی از فساد و فحشا از فیلم ها از عریانی ها در این عصر امروز که تمام صنعت رسانه دنیا متمرکز بر این امور شده است، یک جمعیت بیست سی میلیونی را شما پیدا می کنید که عده ای میزبانند و عده ای میهمان که می آیند خودشان را به یک سرزمین برسانند از رنگ ها، نژادها، لهجه ها، گویش ها و زبان های مختلف غنی و فقیر کنار هم قرار می گیرند و همه به هم کمک می کنند، محبت می کنند، تعاون و همکاری دارند و تنها چیزی که در این جمعیت سی میلیونی اهمیت پیدا نمی کند تظاهر و تجملات دنیاست. خدا در قرآن از ساخت یک تمدن برای ما مثال می زند به دست یکی از انبیا خودش به نام حضرت ابراهیم علیه السلام این ملاک و معیاری که خدا در سوره مبارکه ابراهیم آیه 37 برای ساخت این تمدن مثال می زند با تمام آنچه که امروز شما در ظواهر تمدن سازی غرب و سلطه غرب می بینید متفاوت هست. چیزی که ما در اربعین جستجو می کنیم الگوی قرآنی دارد. خداوند ماموریتی را به حضرت ابراهیم داد که حضرت ابراهیم هاجر و اسماعیل را در یک سرزمین بدون آب، بدون غذا یعنی یک وادی به تعبیر قرآن که قابل کشت نیست، قابل زرع و کشاورزی نیست، قرار بدهد برای ساختن یک تمدن یک بلد امن، یک سرزمین امن و می فرماید: خدایا من بچه خودم، همسر خودم و خانواده خودم را در این سرزمینی قرار دادم که هیچ چیز در آن کشت نمی شود نزدیک خانه تو، خانه ای که قرار هست مردم بیایند دور این خانه جمع بشوند و کم کم بلد امن الهی یعنی سرزمین امن الهی شکل بگیرد، البته سختی هایی هم داشت و مشقت داشت. خدا می توانست معجزه ای قرار بدهد اما مردم هم باید در ساختن این تمدن الهی روی زمین سهم داشته باشند. مردم هم باید پای کار بیایند. مردم هم باید تلاش بکنند برای ساختن این سرزمین و بلد امن. امنیتی که خدا در مکه دارد مثال می زند با خانه کعبه نبوده خود خانه کعبه به خودی خودش امن نیست، اگر قرار بود امن باشد برای پیغمبر ما امن بود. در همین مکه پیغمبر ما را در اول ماه ربیع الاول یعنی در لیله المبیت خواستند ترور بکنند. شما در طول تاریخ ببینید بارها امنیت کعبه به هم ریخته است، پس امنیت خانه کعبه به سنگ و دیوار نیست به چیز دیگری است. قرآن می فرماید: حیات دنیا یک کالای گول زننده است، گول ظواهرش را نخورید. غرق در عبادت خدا بشوید دنبال شیطان نیفتید. نماز تجلی بندگی خداست پس هدف در این سرزمین امن الهی توحید و خداپرستی می شود. اما یه مقدماتی می خواهد و کسی باید باشد اقامه توحید بکند و کسی باید باشد که مردم را به توحید فرا بخواند. مسیر توحید مسیری است که من با عقل، با نفس، با روح با هر آنچه که از نعمت های خدا از فطرت، اما به تنهایی نمی توانم به این مسیر برسند. اگر ما می توانستیم به تنهایی اقامه توحید بکنیم، خدا پیغمبرها را نمی فرستاد. حالا که حضرت ابراهیم می خواهد این بلد امن را شکل بدهد، یک ولی خدا لازم هست، آن هم از جنس خود مردم نه از جنیان باشد نه از ملائکه باشد، بلکه از جنس خودشان باشد، این پیغمبر آیات الهی را خواندن، تزکیه نفس کردن. کم کم راه پیدا می شود حالا این ولی خدا یک زمانی می شود ابراهیم، یک زمانی می شود نوح، یک زمانی هم می شود پیغمبر ما و یک زمانی هم در کربلا می شود اباعبدالله الحسین علیه السلام. خدا برای ولی خودش یک سرمایه ای قرار می دهد به نام محبت. این محبت یک سرمایه الهی هست. محبت این ولی خدا کم کم در دل این مردم قرار می گیرد و عاشق او می شوند و محبت او می شود محبت الهی. خدا در قرآن می فرماید: اعتصام بورزید، جمع بشوید دور حبل و ریسمان محکم الهی و از هم متفرق نشوید. امروز اگر امام زمان ما بیایند مردم چطور می خواهند دور امام زمان جمع شوند؟ با چه سرمایه ای؟ این سرمایه محبت هست. این را می توانید شما در اربعین پیدا بکنید.
در آستانه اربعین شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام هستیم می بینید که تقریبا جامعه مذهبی به ویژه و جامعه ایران ما جامعه تشیع پیروان و عاشقان اهل بیت در این ایام تمرکز بر پیاده روی و تجمع عاشقان امام حسین علیه السلام در کربلا دارند. تجمعی که در همه جای دنیا نظیرش پیدا نمی شود از حیث جمعیت، از حیث نظم و از حیث مسافتی که افراد برای رسیدن به یک میعادگاه طی می کنند همه آنچه از مشخصات زیارت اربعین در هیچ کجا نظیر ندارد. شما می بینید زن و مرد با عشق و محبت برای رسیدن به زیارت امام حسین علیه سلام این راه را دارند طی می کنند و افرادی رو می بینید که از شهر و دیار خودشان فاصله گرفتن آمدن عاشقانه دارند خدمت می کنند. هر کجا که رنگ و بوی زیارت امام حسین علیه السلام و اهل بیت است شما می توانید این رفت عجیب عاشقان اهل بیت که برپایی محبت هست را ببینید که چه چیزی را دارد به ما نشان می دهد. در دنیا و در عصری که تمام زور و قدرت رسانه ای مستکبران سلطه آن هاست یعنی آنچه که در رسانه های خودشان دارند نشان می دهند، تظاهر در دنیا از علم و تکنولوژی و فناوری و سلاح و ماشین و خونه و صنعت همه ی آنچه که شما دارید می بینید حتی از فساد و فحشا از فیلم ها از عریانی ها در این عصر امروز که تمام صنعت رسانه دنیا متمرکز بر این امور شده است، یک جمعیت بیست سی میلیونی را شما پیدا می کنید که عده ای میزبانند و عده ای میهمان که می آیند خودشان را به یک سرزمین برسانند از رنگ ها، نژادها، لهجه ها، گویش ها و زبان های مختلف غنی و فقیر کنار هم قرار می گیرند و همه به هم کمک می کنند، محبت می کنند، تعاون و همکاری دارند و تنها چیزی که در این جمعیت سی میلیونی اهمیت پیدا نمی کند تظاهر و تجملات دنیاست. خدا در قرآن از ساخت یک تمدن برای ما مثال می زند به دست یکی از انبیا خودش به نام حضرت ابراهیم علیه السلام این ملاک و معیاری که خدا در سوره مبارکه ابراهیم آیه 37 برای ساخت این تمدن مثال می زند با تمام آنچه که امروز شما در ظواهر تمدن سازی غرب و سلطه غرب می بینید متفاوت هست. چیزی که ما در اربعین جستجو می کنیم الگوی قرآنی دارد. خداوند ماموریتی را به حضرت ابراهیم داد که حضرت ابراهیم هاجر و اسماعیل را در یک سرزمین بدون آب، بدون غذا یعنی یک وادی به تعبیر قرآن که قابل کشت نیست، قابل زرع و کشاورزی نیست، قرار بدهد برای ساختن یک تمدن یک بلد امن، یک سرزمین امن و می فرماید: خدایا من بچه خودم، همسر خودم و خانواده خودم را در این سرزمینی قرار دادم که هیچ چیز در آن کشت نمی شود نزدیک خانه تو، خانه ای که قرار هست مردم بیایند دور این خانه جمع بشوند و کم کم بلد امن الهی یعنی سرزمین امن الهی شکل بگیرد، البته سختی هایی هم داشت و مشقت داشت. خدا می توانست معجزه ای قرار بدهد اما مردم هم باید در ساختن این تمدن الهی روی زمین سهم داشته باشند. مردم هم باید پای کار بیایند. مردم هم باید تلاش بکنند برای ساختن این سرزمین و بلد امن. امنیتی که خدا در مکه دارد مثال می زند با خانه کعبه نبوده خود خانه کعبه به خودی خودش امن نیست، اگر قرار بود امن باشد برای پیغمبر ما امن بود. در همین مکه پیغمبر ما را در اول ماه ربیع الاول یعنی در لیله المبیت خواستند ترور بکنند. شما در طول تاریخ ببینید بارها امنیت کعبه به هم ریخته است، پس امنیت خانه کعبه به سنگ و دیوار نیست به چیز دیگری است. قرآن می فرماید: حیات دنیا یک کالای گول زننده است، گول ظواهرش را نخورید. غرق در عبادت خدا بشوید دنبال شیطان نیفتید. نماز تجلی بندگی خداست پس هدف در این سرزمین امن الهی توحید و خداپرستی می شود. اما یه مقدماتی می خواهد و کسی باید باشد اقامه توحید بکند و کسی باید باشد که مردم را به توحید فرا بخواند. مسیر توحید مسیری است که من با عقل، با نفس، با روح با هر آنچه که از نعمت های خدا از فطرت، اما به تنهایی نمی توانم به این مسیر برسند. اگر ما می توانستیم به تنهایی اقامه توحید بکنیم، خدا پیغمبرها را نمی فرستاد. حالا که حضرت ابراهیم می خواهد این بلد امن را شکل بدهد، یک ولی خدا لازم هست، آن هم از جنس خود مردم نه از جنیان باشد نه از ملائکه باشد، بلکه از جنس خودشان باشد، این پیغمبر آیات الهی را خواندن، تزکیه نفس کردن. کم کم راه پیدا می شود حالا این ولی خدا یک زمانی می شود ابراهیم، یک زمانی می شود نوح، یک زمانی هم می شود پیغمبر ما و یک زمانی هم در کربلا می شود اباعبدالله الحسین علیه السلام. خدا برای ولی خودش یک سرمایه ای قرار می دهد به نام محبت. این محبت یک سرمایه الهی هست. محبت این ولی خدا کم کم در دل این مردم قرار می گیرد و عاشق او می شوند و محبت او می شود محبت الهی. خدا در قرآن می فرماید: اعتصام بورزید، جمع بشوید دور حبل و ریسمان محکم الهی و از هم متفرق نشوید. امروز اگر امام زمان ما بیایند مردم چطور می خواهند دور امام زمان جمع شوند؟ با چه سرمایه ای؟ این سرمایه محبت هست. این را می توانید شما در اربعین پیدا بکنید.
تاکنون نظری ثبت نشده است