display result search
- 76
- 1000
- 1000
- 1000
نکاتی از نامه 31 نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام، 13
سخنرانی حجت الاسلام محمدجواد نظافت با موضوع «نکاتی از نامه 31 نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام» جلسه سیزدهم: یقین، سال 1402
عرض کردیم امیرالمؤمنین علیه السلام گفتند که باید با قلب خود یک کارهایی انجام بدهی. «أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَة» دلت را با موعظه زنده کن. رسیدیم به اینجا که فرمود: دلت را با زهد بمیران. «أَمِتْهُ بِالزَّهَادَة». زهد یعنی چه؟ یعنی بی‌رغبتی. محبت دنیا را نداشتن. یک تبصره و توضیح کوچکی اینجا بدهم و آن اینکه اگر میگویند به دنیا بی‌رغبت باشید، دنیا را دوست نداشته باشید، اشتباه برداشت نشود. مراد محبت استقلالی است. دلبسته دنیا نبودن. یعنی اگر دنیا را کسی می‌خواهد، دوستش دارد، رغبت دارد منتها برای آخرتش، این محبت نه تنها بد نیست که خوب هم هست.
«حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» آن حب استقلالی را میگویند. حب شدید دنیا را میگویند. حبی که خودش هدف است. اما اگر من دنیا را می‌خواهم به عنوان وسیله‌ای برای آخرت، نه تنها بد نیست، بلکه خوب هم هست. روایت داریم. این روایت خیلی جالب است. یعنی نشان می‌دهد حواس دین اسلام به همه چیز بوده است. یک سویه مسائل را ندیده است. «لَا خَیْرَ فِی مَنْ لَا یُحِبُّ جَمْعَ الْمَالِ مِنْ حَلَالٍ» خیر نیست در کسی که دوست ندارد پول جمع کند منتها از حلال. بعد برای چه هدفی؟ بخواهد آبرویش را حفظ کند دستش پیش دیگران دراز نشود. این محبت دنیا خوب است. می‌خواهد سفره بیندازد، می‌خواهد یتیم‌نوازی کند، می‌خواهد حج و کربلا برود. پول می‌خواهد. بدون پول نمی‌شود. با پول خیلی از کارها انجام می‌شود. پس این محبت، محبت خوبی است، اشکالی هم ندارد.
عرض کردیم امیرالمؤمنین علیه السلام گفتند که باید با قلب خود یک کارهایی انجام بدهی. «أَحْیِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَة» دلت را با موعظه زنده کن. رسیدیم به اینجا که فرمود: دلت را با زهد بمیران. «أَمِتْهُ بِالزَّهَادَة». زهد یعنی چه؟ یعنی بی‌رغبتی. محبت دنیا را نداشتن. یک تبصره و توضیح کوچکی اینجا بدهم و آن اینکه اگر میگویند به دنیا بی‌رغبت باشید، دنیا را دوست نداشته باشید، اشتباه برداشت نشود. مراد محبت استقلالی است. دلبسته دنیا نبودن. یعنی اگر دنیا را کسی می‌خواهد، دوستش دارد، رغبت دارد منتها برای آخرتش، این محبت نه تنها بد نیست که خوب هم هست.
«حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» آن حب استقلالی را میگویند. حب شدید دنیا را میگویند. حبی که خودش هدف است. اما اگر من دنیا را می‌خواهم به عنوان وسیله‌ای برای آخرت، نه تنها بد نیست، بلکه خوب هم هست. روایت داریم. این روایت خیلی جالب است. یعنی نشان می‌دهد حواس دین اسلام به همه چیز بوده است. یک سویه مسائل را ندیده است. «لَا خَیْرَ فِی مَنْ لَا یُحِبُّ جَمْعَ الْمَالِ مِنْ حَلَالٍ» خیر نیست در کسی که دوست ندارد پول جمع کند منتها از حلال. بعد برای چه هدفی؟ بخواهد آبرویش را حفظ کند دستش پیش دیگران دراز نشود. این محبت دنیا خوب است. می‌خواهد سفره بیندازد، می‌خواهد یتیم‌نوازی کند، می‌خواهد حج و کربلا برود. پول می‌خواهد. بدون پول نمی‌شود. با پول خیلی از کارها انجام می‌شود. پس این محبت، محبت خوبی است، اشکالی هم ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است