display result search
- 127
- 1000
- 1000
- 1000
تقارنی میان آیات فضائل حضرت مریم سلام‌الله‌علیها و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «تقارنی میان آیات فضائل حضرت مریم سلام‌الله‌علیها و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها»، سال 1403
قرآن کریم مفاهیم بلندی دارد که این‌ها یک حقایقی هستند که می‌شود آن‌ها را بر مصادیق مختلفی تطبیق کرد، گاهی مصادیق در اوج علو هستند، مثل آنجایی که خدای متعال راجع به خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله و سلّم سخن می‌گوید، گاهی قدری از آن پایینتر است، درباره‌ی انبیاء علیهم السلام سخن می‌گوید، گاهی همان مفهوم را بر مؤمنین تطبیق می‌کنند، مثلاً راجع به اصحاب کهف سخن می‌گویند. کلیّت بعضی از این مفاهیم ثابت است، اما مصادیق مختلف می‌شود.
گاهی از این پایینتر می‌آید و راجع به یک مؤمنِ بی نام و نشان صحبت می‌کند، می‌خواهد همان حقایق را بگوید.
درکات مفاهیم قرآن کریم هم برای دشمنان خدا همینطور است، گاهی در بدترین حالت ممکن است، گاهی قدری کمتر است، گاهی برای فرعون است، تا اینکه نعوذبالله اهل جهنّم می‌رسد.
یعنی هم در صعود و هم در نزول، قرآن کریم حیّ است و قابل تطبیق به همه‌ی افراد است، برای همین هم قرآن کریم کتاب هدایت همه است، قرآن کریم هم برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم تازه است، هم برای من، قرآن کریم هم برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا» است، هم برای منِ بیچاره «لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا» است، البته اگر قدر بدانم.
لذا موضوعات قرآن کریم اینطور نیست که راجع به یک شخص باشد. اینکه اهل این موضوع، شأن نزول آیات را حبس نمی‌کنند، یعنی در موضوعی که نازل شده است منجمد نمی‌کنند، به همین جهت است.
ممکن است «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ» درباره‌ی خانه‌ی خاصی نازل شده باشد، ولی برای هر خانه‌ای که به هر میزان، خدای متعال اذن بدهد در آن خانه ذکر بالا برود، قابل تطبیق است، منتها به حسب تفاوت آن‌ها در نیّت و خلوص و علوّ، طبعاً میزان آیه هم برای آن‌ها همان مقدار است.
همانطور که می‌دانید اوصاف قابل تطبیق بر مصادیق مختلفی هستند. مثلاً می‌گویند فلانی باحیا است، آن دیگری هم باحیا است، آن دیگری هم باحیا است، ولی ممکن است حیای این سه نفر با یکدیگر خیلی تفاوت داشته باشد، ولی می‌شود این صفت را اطلاق کرد. یک نفر در اوج است، یک نفر اصلاً خودِ صفت را بالا می‌برد.
قرآن کریم مفاهیم بلندی دارد که این‌ها یک حقایقی هستند که می‌شود آن‌ها را بر مصادیق مختلفی تطبیق کرد، گاهی مصادیق در اوج علو هستند، مثل آنجایی که خدای متعال راجع به خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله و سلّم سخن می‌گوید، گاهی قدری از آن پایینتر است، درباره‌ی انبیاء علیهم السلام سخن می‌گوید، گاهی همان مفهوم را بر مؤمنین تطبیق می‌کنند، مثلاً راجع به اصحاب کهف سخن می‌گویند. کلیّت بعضی از این مفاهیم ثابت است، اما مصادیق مختلف می‌شود.
گاهی از این پایینتر می‌آید و راجع به یک مؤمنِ بی نام و نشان صحبت می‌کند، می‌خواهد همان حقایق را بگوید.
درکات مفاهیم قرآن کریم هم برای دشمنان خدا همینطور است، گاهی در بدترین حالت ممکن است، گاهی قدری کمتر است، گاهی برای فرعون است، تا اینکه نعوذبالله اهل جهنّم می‌رسد.
یعنی هم در صعود و هم در نزول، قرآن کریم حیّ است و قابل تطبیق به همه‌ی افراد است، برای همین هم قرآن کریم کتاب هدایت همه است، قرآن کریم هم برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم تازه است، هم برای من، قرآن کریم هم برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا» است، هم برای منِ بیچاره «لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا» است، البته اگر قدر بدانم.
لذا موضوعات قرآن کریم اینطور نیست که راجع به یک شخص باشد. اینکه اهل این موضوع، شأن نزول آیات را حبس نمی‌کنند، یعنی در موضوعی که نازل شده است منجمد نمی‌کنند، به همین جهت است.
ممکن است «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ» درباره‌ی خانه‌ی خاصی نازل شده باشد، ولی برای هر خانه‌ای که به هر میزان، خدای متعال اذن بدهد در آن خانه ذکر بالا برود، قابل تطبیق است، منتها به حسب تفاوت آن‌ها در نیّت و خلوص و علوّ، طبعاً میزان آیه هم برای آن‌ها همان مقدار است.
همانطور که می‌دانید اوصاف قابل تطبیق بر مصادیق مختلفی هستند. مثلاً می‌گویند فلانی باحیا است، آن دیگری هم باحیا است، آن دیگری هم باحیا است، ولی ممکن است حیای این سه نفر با یکدیگر خیلی تفاوت داشته باشد، ولی می‌شود این صفت را اطلاق کرد. یک نفر در اوج است، یک نفر اصلاً خودِ صفت را بالا می‌برد.
تاکنون نظری ثبت نشده است