display result search
- 269
- 1000
- 1000
- 1000
درآمدی بر نهج البلاغه، 19
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «درآمدی بر نهج البلاغه»، جلسه نوزدهم: نشانه ی مردان خدا
غربت امیر المؤمنین صلوات الله علیه در جامعهی ما آزاردهنده است. غربت هم فقط این نیست که ما به ظاهر عید یا عزا بگیریم.
یکی از خطبههای امیر المؤمنین صلوات الله علیه که در شناخت انبیاء علیهم السّلام و سبک زندگی ما اثر دارد، خطبهی 160 است. سبک زندگی یک ظاهری دارد که این کمترین اثر سبک زندگی است. اینکه مثلاً فرض بفرمایید ظاهر لباس من چیست؟ ظاهر رفتار من چیست؟ ظاهر آداب کلامی من چیست؟ اگر کسی روی این موارد سرمایهگذاری کند به این زودی در جامعه تغییر سبک زندگی اتّفاق نمیافتد. بلکه اینها نشأت گرفته از یک سری تفکّر است. اینقدر که انبیاء الهی علیهم السّلام به ویژه خاتم انبیاء صلّی الله علیه و آله و سلّم روی عدم تعلّق به دنیا حرف میزدند و بیان داشتند که بنده به خاطر اینکه پایم در گل دنیا گیر است (وابستگی دنیایی دارم) معمولاً به مسائل اخلاقی ورود نمیکنم. علّت این بود که میخواستند دلهای مردم به سمت باطل گرایش پیدا نکند.
گاهی اوقات وقتی آدم خطبهی 160 امیر المؤمنین علیه السّلام را میخواند احساس میکند اگر امروز انبیاء خدا در جامعهی ما بودند معاذ الله آنها را به چه چشمی نگاه میکردند؟ در جامعهی ما فقیر را به چه چشمی نگاه میکنیم؟ کدام فقیری در زندگی مثل حضرت موسی علیه السّلام است؟ و کدام عزیزی از بندگان خدا به عزّت حضرت موسی علیه السّلام است؟ «وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسی»، خدا در قرآن به حضرت موسی علیه السّلام میفرماید: تو را برای خودم درست کردهام. بعد خطبهی 160 را ببینیم که امیر المؤمنین علیه السّلام میفرماید: وقتی حضرت موسی علیه السّلام میفرمود: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ»، خدایا، آنچه تو بر من بفرستی من فقیر هستم و به تو رو کردهام. امیر المؤمنین علیه السّلام میفرماید: حضرت موسی علیه السّلام نانی نداشت که بخورد، اینجا یک قرص نان میخواست. اگر ما یک وقت به این صورت دچار عسرت بشویم البتّه نه در این حد که نان نداشته باشیم بخوریم… میگویند: حضرت موسی علیه الصّلاة و السّلام آنقدر از سبزیهایی که خوردنی عموم هم نیست خورده بود سبزی اینها از شکم او -که چیزی هم از آن باقی نمانده بود- پیدا بود. همانطور که وقتی پوست نازک میشود رگ بیشتر پیدا میشود. وقتی عرض میکرد: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ»، یک قرص نان میخواست امّا اینقدر با ادبیات مؤدّبانه در برابر حضرت حق خاضع بود. اگر زندگی ما یک مقدار آشفته بشود قهر میکنیم. تعجّب میکنیم چرا خدا ما را تحویل نمیگیرد.
غربت امیر المؤمنین صلوات الله علیه در جامعهی ما آزاردهنده است. غربت هم فقط این نیست که ما به ظاهر عید یا عزا بگیریم.
یکی از خطبههای امیر المؤمنین صلوات الله علیه که در شناخت انبیاء علیهم السّلام و سبک زندگی ما اثر دارد، خطبهی 160 است. سبک زندگی یک ظاهری دارد که این کمترین اثر سبک زندگی است. اینکه مثلاً فرض بفرمایید ظاهر لباس من چیست؟ ظاهر رفتار من چیست؟ ظاهر آداب کلامی من چیست؟ اگر کسی روی این موارد سرمایهگذاری کند به این زودی در جامعه تغییر سبک زندگی اتّفاق نمیافتد. بلکه اینها نشأت گرفته از یک سری تفکّر است. اینقدر که انبیاء الهی علیهم السّلام به ویژه خاتم انبیاء صلّی الله علیه و آله و سلّم روی عدم تعلّق به دنیا حرف میزدند و بیان داشتند که بنده به خاطر اینکه پایم در گل دنیا گیر است (وابستگی دنیایی دارم) معمولاً به مسائل اخلاقی ورود نمیکنم. علّت این بود که میخواستند دلهای مردم به سمت باطل گرایش پیدا نکند.
گاهی اوقات وقتی آدم خطبهی 160 امیر المؤمنین علیه السّلام را میخواند احساس میکند اگر امروز انبیاء خدا در جامعهی ما بودند معاذ الله آنها را به چه چشمی نگاه میکردند؟ در جامعهی ما فقیر را به چه چشمی نگاه میکنیم؟ کدام فقیری در زندگی مثل حضرت موسی علیه السّلام است؟ و کدام عزیزی از بندگان خدا به عزّت حضرت موسی علیه السّلام است؟ «وَ اصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسی»، خدا در قرآن به حضرت موسی علیه السّلام میفرماید: تو را برای خودم درست کردهام. بعد خطبهی 160 را ببینیم که امیر المؤمنین علیه السّلام میفرماید: وقتی حضرت موسی علیه السّلام میفرمود: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ»، خدایا، آنچه تو بر من بفرستی من فقیر هستم و به تو رو کردهام. امیر المؤمنین علیه السّلام میفرماید: حضرت موسی علیه السّلام نانی نداشت که بخورد، اینجا یک قرص نان میخواست. اگر ما یک وقت به این صورت دچار عسرت بشویم البتّه نه در این حد که نان نداشته باشیم بخوریم… میگویند: حضرت موسی علیه الصّلاة و السّلام آنقدر از سبزیهایی که خوردنی عموم هم نیست خورده بود سبزی اینها از شکم او -که چیزی هم از آن باقی نمانده بود- پیدا بود. همانطور که وقتی پوست نازک میشود رگ بیشتر پیدا میشود. وقتی عرض میکرد: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ»، یک قرص نان میخواست امّا اینقدر با ادبیات مؤدّبانه در برابر حضرت حق خاضع بود. اگر زندگی ما یک مقدار آشفته بشود قهر میکنیم. تعجّب میکنیم چرا خدا ما را تحویل نمیگیرد.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان