display result search
- 188
- 1000
- 1000
- 1000
امام حسین علیه‌السلام تجلی هدایت
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا صادقی واعظ با موضوع "امام حسین علیه‌السلام تجلی هدایت"، سال 1404
اگرچه تمامی ائمه معصومین علیهم السلام امامان راهنما هستند، همن طوری که در زیارت جامعه می خوانیم السلام علی ائمه الهدی و مثابه اما وجود نازنین اباعبدالله به عنوان تجلی این هدایت معرفی و شناخته شده است. اوبی بن کب می گه من محضر رسول گرامی اسلام بودم امام حسین سه چهار ساله بود از در وارد شد سلام کرد حضرت فرمودند: مرحبا بک یا اباعبدالله یا زین السماوات و الارضین ای زینت آسمان ها و زمین من با تعجب عرض کردم یا رسول الله مگه ممکنه کسی غیر از شما زینت آسمان ها و زمین باشه؟ حضرت فرمودند اوبی مقامی که حسین علیه السلام در پیشگاه خداوند و عرش رحمان دارد اکبر و اعظم از این مقامی است که روی زمین دارد. عظمت سیدالشهدا در این عالم چگونه است؟ از وسعت عزاداری اش، از فضیلت گریه و اشک در مصیبتش، از سفارش و تاکید و ثوابی که برای زیارتش مطرح هست تا استثنائاتی که وجود داره فرمود همه این ها قطره ای از آن دریای عظمت برای فردای قیامت است. بعد حضرت فرمودند: شبی که به معراج رفتم دیدم بر سمت راست عرش الهی حک شده که حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات هست. مصباح به نوری گفته می شود که با وجودش هیچ ظلمت و تاریکی باقی نمی ماند، سراسر نور هست. بودن با اباعبدالله یعنی نجات از ظلمت، یعنی رهایی از ضلالت، لذا اساس قیام و نهضت اباعبدالله هم چیزی جز این نیست. هدف اصلی و والای قیام ابی عبدالله چیست؟ در زیارت اربعین می خوانیم و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرش الضلالة. صحبت از بذله هست که در لغت بخشش هست اما با تمام بخشش ها متفاوت هست. بذل بخشش عاشقانه است نه تنها انتظاری برای جبران نیست، حتی توقع تشکر و سپاس هم نیست. آن موقعی که امام حسین علیه السلام، صورت روی خاک گرم قتل گاه گذاشت فرمود: چون که تو خواسته ای باد فدای ره تو سر من پیکر من اکبر من اصغر من از سر هستیش گذشت و هیچ از خدا نخواست برای همین هم خداوند عالم رو برای اباعبدالله الحسین قرار داده است. زیارت اربعین امام حسین علیه السلام بزرگترین اجتماع بشری در عالم هست و با همه تلاشی که می شود در سکوت و بایکوت خبری نگه داشته شود اما هر ساله بر خیل مشتاقان و دلدادگان زیارت اربعین اضافه می شود. پس عالی ترین هدف امام حسین علیه السلام نجات از جهل و نادانی و رهایی از ضلالت و گمراهی است. جهالت مقدم بر ضلالت آمده است. من چرا منحرف می شوم؟ از مسیر حق خارج می شوم؟ مطیع شیطان و هوای نفس و شهوتم می شوم؟ مهم ترین دلیلش عدم شناخت و آگاهی و جهل هست. در طول تاریخ آنچه که سبب سقوط بشریت شده جهل هست. مستکبرین عالم و اولیا طاغوت همیشه حتی امروز تلاش کردند، عموم مردم را در یک سطح مشخصی از شناخت و آگاهی از اخبار و اطلاعات نگه دارند، چون اگر انسان آگاهی و شناختش از حدی گذشت آزاده می شود، دیگر سلطه پذیر نیست و زیر بار حرف زور و ظلم نمی رود، ذلت نمی پذیرد و این مکتب انبیاست. هدف سیدالشهدا از قیام و نهضتش نجات از جهل و نادانی ماست. در کربلا اعظم مصائب چیست؟ جهل مقدس که در کربلا عده زیادی را به ورطه سقوط کشاند، یعنی طرف اهل نماز و خدا و پیغمبر و قرآن بود و شیفته و مشتاق بهشت اما کربلا را رقم زدند. امام سجاد علیه السلام فرمودند: روز عاشورا یک عده ای پدر من رو به قصد قربت کشتند. از عدم شناخت و آگاهی و از جهل مردم برای رسیدن به مقاصد شوم و باطل خودشان استفاده کردند. سیدالشهدا با قیام و نهضتش بر تمام بشریت سمت پدری دارند این وسعت هدف ایشان هست به وسعت تمام بشریت. منتها قرآن کریم در سوره اعراف می فرماید مردم در این دنیا از دو حال خارج نیستند یا هدایت شده اند و یا در ضلالت و گمراهی هستند. این هدایت و ضلالت دست کیه؟ قرآن می فرماید وابسته به خود انسان هست، وابسته به انتخاب تصمیم و عمل انسان. مسیر حق و باطل به ما نشان داده شده است و ما انتخاب می کنیم حق باشیم یا باطل. گوهر هدایتگری مثل حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که آمده برای دستگیری، آمده برای نجات بخشی بشریت. اشکال این است که کربلا صحنه هدایت و ضلالت است، عده ای از این فرصت بهره بردن و خودشان را به کشتی نجات رساندن و در مسیر هدایت ابی عبدالله به سعادت رسیدند و کسانی هم هستند که با همه تلاشی که امام می کند به ورطه سقوط و تباهی کشیده می شوند، چون اصرار بر باطل دارند، چون به واسطه جهالتشون انتخابشان ضلالت و گمراهی است. انسان اگر بنا باشد به مقاصد عالی و اهداف والا برسد، لازمه اش تلاش و کوشش است، صرف دعا انسان به جایی نمی رسد. دعا ارزشمند هست اما دعا زمانی اثرگذاره که آمیخته با عمل باشد. عده ای می دانستند در کربلا حق با امام حسین علیه السلام است ولی نشستن سر سجاده هاشون و حقیقتا دعا کردن برای پیروزی امام، اما نفهمیدند، مهم تر از دعا یاری امام هست. امام صادق علیه السلام فرمودند: دعا کننده بی عمل مثل تیرانداز بدون کمان هست. لذا انسان منفعل و ساکن هیچ رشدی و هیچ حرکتی و هیچ پیشرفتی ندارد.
اگرچه تمامی ائمه معصومین علیهم السلام امامان راهنما هستند، همن طوری که در زیارت جامعه می خوانیم السلام علی ائمه الهدی و مثابه اما وجود نازنین اباعبدالله به عنوان تجلی این هدایت معرفی و شناخته شده است. اوبی بن کب می گه من محضر رسول گرامی اسلام بودم امام حسین سه چهار ساله بود از در وارد شد سلام کرد حضرت فرمودند: مرحبا بک یا اباعبدالله یا زین السماوات و الارضین ای زینت آسمان ها و زمین من با تعجب عرض کردم یا رسول الله مگه ممکنه کسی غیر از شما زینت آسمان ها و زمین باشه؟ حضرت فرمودند اوبی مقامی که حسین علیه السلام در پیشگاه خداوند و عرش رحمان دارد اکبر و اعظم از این مقامی است که روی زمین دارد. عظمت سیدالشهدا در این عالم چگونه است؟ از وسعت عزاداری اش، از فضیلت گریه و اشک در مصیبتش، از سفارش و تاکید و ثوابی که برای زیارتش مطرح هست تا استثنائاتی که وجود داره فرمود همه این ها قطره ای از آن دریای عظمت برای فردای قیامت است. بعد حضرت فرمودند: شبی که به معراج رفتم دیدم بر سمت راست عرش الهی حک شده که حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات هست. مصباح به نوری گفته می شود که با وجودش هیچ ظلمت و تاریکی باقی نمی ماند، سراسر نور هست. بودن با اباعبدالله یعنی نجات از ظلمت، یعنی رهایی از ضلالت، لذا اساس قیام و نهضت اباعبدالله هم چیزی جز این نیست. هدف اصلی و والای قیام ابی عبدالله چیست؟ در زیارت اربعین می خوانیم و بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرش الضلالة. صحبت از بذله هست که در لغت بخشش هست اما با تمام بخشش ها متفاوت هست. بذل بخشش عاشقانه است نه تنها انتظاری برای جبران نیست، حتی توقع تشکر و سپاس هم نیست. آن موقعی که امام حسین علیه السلام، صورت روی خاک گرم قتل گاه گذاشت فرمود: چون که تو خواسته ای باد فدای ره تو سر من پیکر من اکبر من اصغر من از سر هستیش گذشت و هیچ از خدا نخواست برای همین هم خداوند عالم رو برای اباعبدالله الحسین قرار داده است. زیارت اربعین امام حسین علیه السلام بزرگترین اجتماع بشری در عالم هست و با همه تلاشی که می شود در سکوت و بایکوت خبری نگه داشته شود اما هر ساله بر خیل مشتاقان و دلدادگان زیارت اربعین اضافه می شود. پس عالی ترین هدف امام حسین علیه السلام نجات از جهل و نادانی و رهایی از ضلالت و گمراهی است. جهالت مقدم بر ضلالت آمده است. من چرا منحرف می شوم؟ از مسیر حق خارج می شوم؟ مطیع شیطان و هوای نفس و شهوتم می شوم؟ مهم ترین دلیلش عدم شناخت و آگاهی و جهل هست. در طول تاریخ آنچه که سبب سقوط بشریت شده جهل هست. مستکبرین عالم و اولیا طاغوت همیشه حتی امروز تلاش کردند، عموم مردم را در یک سطح مشخصی از شناخت و آگاهی از اخبار و اطلاعات نگه دارند، چون اگر انسان آگاهی و شناختش از حدی گذشت آزاده می شود، دیگر سلطه پذیر نیست و زیر بار حرف زور و ظلم نمی رود، ذلت نمی پذیرد و این مکتب انبیاست. هدف سیدالشهدا از قیام و نهضتش نجات از جهل و نادانی ماست. در کربلا اعظم مصائب چیست؟ جهل مقدس که در کربلا عده زیادی را به ورطه سقوط کشاند، یعنی طرف اهل نماز و خدا و پیغمبر و قرآن بود و شیفته و مشتاق بهشت اما کربلا را رقم زدند. امام سجاد علیه السلام فرمودند: روز عاشورا یک عده ای پدر من رو به قصد قربت کشتند. از عدم شناخت و آگاهی و از جهل مردم برای رسیدن به مقاصد شوم و باطل خودشان استفاده کردند. سیدالشهدا با قیام و نهضتش بر تمام بشریت سمت پدری دارند این وسعت هدف ایشان هست به وسعت تمام بشریت. منتها قرآن کریم در سوره اعراف می فرماید مردم در این دنیا از دو حال خارج نیستند یا هدایت شده اند و یا در ضلالت و گمراهی هستند. این هدایت و ضلالت دست کیه؟ قرآن می فرماید وابسته به خود انسان هست، وابسته به انتخاب تصمیم و عمل انسان. مسیر حق و باطل به ما نشان داده شده است و ما انتخاب می کنیم حق باشیم یا باطل. گوهر هدایتگری مثل حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که آمده برای دستگیری، آمده برای نجات بخشی بشریت. اشکال این است که کربلا صحنه هدایت و ضلالت است، عده ای از این فرصت بهره بردن و خودشان را به کشتی نجات رساندن و در مسیر هدایت ابی عبدالله به سعادت رسیدند و کسانی هم هستند که با همه تلاشی که امام می کند به ورطه سقوط و تباهی کشیده می شوند، چون اصرار بر باطل دارند، چون به واسطه جهالتشون انتخابشان ضلالت و گمراهی است. انسان اگر بنا باشد به مقاصد عالی و اهداف والا برسد، لازمه اش تلاش و کوشش است، صرف دعا انسان به جایی نمی رسد. دعا ارزشمند هست اما دعا زمانی اثرگذاره که آمیخته با عمل باشد. عده ای می دانستند در کربلا حق با امام حسین علیه السلام است ولی نشستن سر سجاده هاشون و حقیقتا دعا کردن برای پیروزی امام، اما نفهمیدند، مهم تر از دعا یاری امام هست. امام صادق علیه السلام فرمودند: دعا کننده بی عمل مثل تیرانداز بدون کمان هست. لذا انسان منفعل و ساکن هیچ رشدی و هیچ حرکتی و هیچ پیشرفتی ندارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است