display result search
بمناسبت شهادت سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان شما رو دعوت می کنیم به شنیدن کلامی از پرچمدار مقاومت با عنوان «وقتی خسته شدم چه کنم؟» با صدای مجاهد کبیر سید حسن نصرالله
میدونی دیگه،
همه ی ما می گذریم از ایامی
حصل سختی ها و مورد تحدی قرار گرفتن ها
و خطرات هستند.
خلاصه اینکه خسته می شویم.
ما در سال 1997 1998
واقعا در موقعیت های به شدت، سختی بودیم.
در لبنان، در اوضاع داخلی کشور، با اسرائیل
با اطراف و اکناف. سختی های مختلف
و من جوان بودم. یعنی محاسنم هنوز سفید نشده بود.
ولی باری که بر دوشم بود
بیشتر از توانم بود.
به ایران آمدم. نزد حضرت آقا
من به ایشان این مسائل را گفتم.
سید جان؛ چه کنم؟
می دانید زمانی که انسان به مرحله ای می رسد که واقعا خسته می شود.
و احساس می کند که مسئولیت سنگینی دارد.
ترجیح می دهد که شخص دیگری بیاید
و مسئولیت را بپذیرد و فقط کمک دست و نائب او باشی.
حضرت آقا در آن موقع به اینجانب فرمود:
تو که هنوز جوانی و محاسنت سیاه؟!
من از خستگی ها چه بگویم؟ با این محاسن سفیدم
ایشان توصیه ای به اینجانب فرمودند:
این طبیعی است که انسان در حرکتش مواجه شود
با سختی ها، نامردی ها، خطرات
گاهی از سوی دشمن، گاهی از طرف دوستان
و همیشه نیرنگ دوستان دردش خیلی بیشتر است از زخمی که دشمن می زند.
خب، محدودیت هایی هم هست.
انسان خسته می شود. روح و جانش خسته می شود.
محتاج می شود به کسی که راه را به او نشان بدهد.
راهنمایی اش کند. به او یاد دهد.
گاهی احتیاج پیدا می کند به کسی که دستش را بگیرد.
گاهی احتیاج پیدا می کند به کسی که به او آرامش دهد
و به او اطمینان ببخشد....
ما خدا را داریم
میدونی دیگه،
همه ی ما می گذریم از ایامی
حصل سختی ها و مورد تحدی قرار گرفتن ها
و خطرات هستند.
خلاصه اینکه خسته می شویم.
ما در سال 1997 1998
واقعا در موقعیت های به شدت، سختی بودیم.
در لبنان، در اوضاع داخلی کشور، با اسرائیل
با اطراف و اکناف. سختی های مختلف
و من جوان بودم. یعنی محاسنم هنوز سفید نشده بود.
ولی باری که بر دوشم بود
بیشتر از توانم بود.
به ایران آمدم. نزد حضرت آقا
من به ایشان این مسائل را گفتم.
سید جان؛ چه کنم؟
می دانید زمانی که انسان به مرحله ای می رسد که واقعا خسته می شود.
و احساس می کند که مسئولیت سنگینی دارد.
ترجیح می دهد که شخص دیگری بیاید
و مسئولیت را بپذیرد و فقط کمک دست و نائب او باشی.
حضرت آقا در آن موقع به اینجانب فرمود:
تو که هنوز جوانی و محاسنت سیاه؟!
من از خستگی ها چه بگویم؟ با این محاسن سفیدم
ایشان توصیه ای به اینجانب فرمودند:
این طبیعی است که انسان در حرکتش مواجه شود
با سختی ها، نامردی ها، خطرات
گاهی از سوی دشمن، گاهی از طرف دوستان
و همیشه نیرنگ دوستان دردش خیلی بیشتر است از زخمی که دشمن می زند.
خب، محدودیت هایی هم هست.
انسان خسته می شود. روح و جانش خسته می شود.
محتاج می شود به کسی که راه را به او نشان بدهد.
راهنمایی اش کند. به او یاد دهد.
گاهی احتیاج پیدا می کند به کسی که دستش را بگیرد.
گاهی احتیاج پیدا می کند به کسی که به او آرامش دهد
و به او اطمینان ببخشد....
ما خدا را داریم
کاربر مهمان