display result search
- 340
- 1000
- 1000
- 1000
حکمت های امام رضا علیه السلام
سخنرانی حجت الاسلام دکتر ناصر رفیعی با موضوع «حکمت های امام رضا علیه السلام»، محبت اولیا و پرهیز از یاری ظالم، سال 1402
کار خیری که دیگران آن را انجام داده اند و ما توفیق انجام آن را نداشتیم، در صورتی که به آن کار راضی و خوشحال بودیم، در ثواب آن سهیم هستیم و دیگر حسرت نمی بریم.
در همه عبادت ها، نیت را مى توان روح و قلب عبادت دانست، چرا که هر عبادتى باید با نیت و قصد قربه الى الله انجام شود؛ از این بالاتر، نیت به قدرى مهم است و نقش اساسى در تغییر و تحول دارد که حتى اگر امور غیر عبادى را با نیت صحیح الهى انجام دهیم، همان امور عبادت خواهد شد.
نیت خوب و براى خدا، به عمل ارزش مى دهد و هر قدر که نیت خالص تر و جامع تر باشد، ارزش عمل بیشتر خواهد شد؛ و به عکس نیت ناصحیح و آلوده و یا ریا آلود، عمل را گرچه ظاهرى نیک داشته باشد تباه و فاقد ارزش مى کند.
اگر کار خیری که از دست دیگران صادر شده و ما توفیق انجام آن را نداشتیم در صورتی که به آن کار راضی و خوشحال بودیم، در ثواب آن سهیم هستیم و دیگر حسرت نمی بریم. اگر بسیاری از افراد گرفتار این امرند که چرا من نکردم؟ برای آن است که او عمل صالح را نمی خواهد، خود را می خواهد. ممکن است کار خیر به دست دیگران انجام شود و انسان وارسته، در ثواب شریک باشد؛ چون واقعاً به آن کار راضی است. هر گاه توانستیم نفس خویش را که هرگز دست از ما بر نمی دارد، سرکوب و رام کنیم آنگاه راحت هستیم و این کار، به وسیله عبادت میسّر است.
کار خیری که دیگران آن را انجام داده اند و ما توفیق انجام آن را نداشتیم، در صورتی که به آن کار راضی و خوشحال بودیم، در ثواب آن سهیم هستیم و دیگر حسرت نمی بریم.
در همه عبادت ها، نیت را مى توان روح و قلب عبادت دانست، چرا که هر عبادتى باید با نیت و قصد قربه الى الله انجام شود؛ از این بالاتر، نیت به قدرى مهم است و نقش اساسى در تغییر و تحول دارد که حتى اگر امور غیر عبادى را با نیت صحیح الهى انجام دهیم، همان امور عبادت خواهد شد.
نیت خوب و براى خدا، به عمل ارزش مى دهد و هر قدر که نیت خالص تر و جامع تر باشد، ارزش عمل بیشتر خواهد شد؛ و به عکس نیت ناصحیح و آلوده و یا ریا آلود، عمل را گرچه ظاهرى نیک داشته باشد تباه و فاقد ارزش مى کند.
اگر کار خیری که از دست دیگران صادر شده و ما توفیق انجام آن را نداشتیم در صورتی که به آن کار راضی و خوشحال بودیم، در ثواب آن سهیم هستیم و دیگر حسرت نمی بریم. اگر بسیاری از افراد گرفتار این امرند که چرا من نکردم؟ برای آن است که او عمل صالح را نمی خواهد، خود را می خواهد. ممکن است کار خیر به دست دیگران انجام شود و انسان وارسته، در ثواب شریک باشد؛ چون واقعاً به آن کار راضی است. هر گاه توانستیم نفس خویش را که هرگز دست از ما بر نمی دارد، سرکوب و رام کنیم آنگاه راحت هستیم و این کار، به وسیله عبادت میسّر است.
تاکنون نظری ثبت نشده است