display result search
- 248
- 1000
- 1000
- 1000
هدایتگری در عالم توسط امام حسین علیه السلام، جلسه چهارم
سخنرانی آیت الله سید محمد مهدی میرباقری با موضوع "هدایتگری در عالم توسط امام حسین علیه السلام"، جلسه چهارم " مرزبندی با مشرکین"، سال 1403
نکاتی را از سوره مبارکه برائت تقدیم کردیم و گفتیم که خدای متعال در این سوره اراده کرده است که نور خودش را در عالم به مرحله اتمام برساند و آن چراغ هدایتی است که در وجود انبیاء نازل شده و راه را برای بشریت روشن کرده است و چراغ را به تمام می‌رساند، ولی یک جریان کفری در عالم هست که کراهت دارد که عالم نورانی به نور حق بشود و با جریان حق مخالفت می‌کنند. خدای متعال یک مأموریتی به نبی مکرم اسلام می‌دهد و او را با دو امکانات یکی هدایت و دیگری دین حق فرستاده است تا این دین بر همه ادیان غلبه پیدا کند ولو اینکه مشرکین نپسندند، اما اراده الهی به این امر تعلق گرفته است. همه ادیان دیگر از بین می‌روند و دین نبی مکرم اسلام دینی مقهور و پیروز است و در عالم جریان می‌یابد که همان دین انبیاء الهی است. خداوند در این سوره در مرحله‌ای به پیامبر دستور می‌دهند که با اهل کتاب و مشرکین تعیین تکلیف کنند، چون حضرت بنا دارند که یک امت مبرای از شرک بسازند، بنابراین بنا نیست که این امت آلوده به شرک شوند، پس اهل کتاب باید از محیط مسلمین دور شوند و اگر نشدند خداوند به پیامبر دستور قتال و جنگ با مشرکین را داده است. اهل کتاب هم یا باید مومن شوند و یا اینکه باید مالیات و جزیه پرداخت کنند، چون جریان شرک و کفر دنبال ساختن امتی است که فراگیر به همه جهان باشد و هیچ مرزبندی بین مومنین و غیر مومنین ندارند. اراده الهی بر این است که مسیر بشریت و نبی مکرم اسلام را به سمت پیروزی بر مشرکین و مستکبرین عالم پیش می‌برد. این قتال با مشرکین بعد از طی مراحلی است و پیامبر به امر الهی در حج اکبر برائت از مشرکین را اعلام می‌کنند و خداوند می‌فرماید: با مشرکین هیچ قراردادی نبندید، چون این‌ها به هیچ قولی وفادار نیستند و فقط به دنبال گسترش خودشان در دنیای مسلمین هستند و برای مومنین هیچ حرمتی قائل نیستند.
نکاتی را از سوره مبارکه برائت تقدیم کردیم و گفتیم که خدای متعال در این سوره اراده کرده است که نور خودش را در عالم به مرحله اتمام برساند و آن چراغ هدایتی است که در وجود انبیاء نازل شده و راه را برای بشریت روشن کرده است و چراغ را به تمام می‌رساند، ولی یک جریان کفری در عالم هست که کراهت دارد که عالم نورانی به نور حق بشود و با جریان حق مخالفت می‌کنند. خدای متعال یک مأموریتی به نبی مکرم اسلام می‌دهد و او را با دو امکانات یکی هدایت و دیگری دین حق فرستاده است تا این دین بر همه ادیان غلبه پیدا کند ولو اینکه مشرکین نپسندند، اما اراده الهی به این امر تعلق گرفته است. همه ادیان دیگر از بین می‌روند و دین نبی مکرم اسلام دینی مقهور و پیروز است و در عالم جریان می‌یابد که همان دین انبیاء الهی است. خداوند در این سوره در مرحله‌ای به پیامبر دستور می‌دهند که با اهل کتاب و مشرکین تعیین تکلیف کنند، چون حضرت بنا دارند که یک امت مبرای از شرک بسازند، بنابراین بنا نیست که این امت آلوده به شرک شوند، پس اهل کتاب باید از محیط مسلمین دور شوند و اگر نشدند خداوند به پیامبر دستور قتال و جنگ با مشرکین را داده است. اهل کتاب هم یا باید مومن شوند و یا اینکه باید مالیات و جزیه پرداخت کنند، چون جریان شرک و کفر دنبال ساختن امتی است که فراگیر به همه جهان باشد و هیچ مرزبندی بین مومنین و غیر مومنین ندارند. اراده الهی بر این است که مسیر بشریت و نبی مکرم اسلام را به سمت پیروزی بر مشرکین و مستکبرین عالم پیش می‌برد. این قتال با مشرکین بعد از طی مراحلی است و پیامبر به امر الهی در حج اکبر برائت از مشرکین را اعلام می‌کنند و خداوند می‌فرماید: با مشرکین هیچ قراردادی نبندید، چون این‌ها به هیچ قولی وفادار نیستند و فقط به دنبال گسترش خودشان در دنیای مسلمین هستند و برای مومنین هیچ حرمتی قائل نیستند.
تاکنون نظری ثبت نشده است