display result search
- 686
- 1000
- 1000
- 1000
تربیت برای جامعه مهدوی
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تربیت برای جامعه مهدوی»، سال 1400
ما وقتی به رسالت انبیا نگاه بکنیم و هدف خلقت انسان «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ؛ و من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای اینکه مرا (به یکتایی) پرستش کنند.» می‌توانیم تحلیل کنیم که هدف جامعه‌ی مهدوی و حکومت حضرت هم چیزی جز رشد انسان در جهت عبودیت نیست. منتها ما بر اساس نگاهی که نسبت به تربیت باید داشته باشیم باید بدانیم که اگر در جامعه‌ی مهدوی در مورد تربیت صحبت می‌کنیم تربیت یک مسئولیت عام و شامل هست همه در این امر مشارکت می‌کنند چون همه دارند بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. ما‌ها وقتی برنامه‌ریزی نکنیم برای اینکه روی همدیگر تأثیر مثبت بگذاریم لا‌جرم کم‌و‌بیش تأثیر منفی خواهیم گذاشت. یعنی ما در تربیت یکدیگر مؤثریم چون تربیت را قبلاً این‌طور ترجمه کرده‌ایم.
بین آن‌ها چیزی نیست این نکته خیلی مهمی است که ما نباید از آن غفلت کنیم ما باید همیشه حواسمان به اطرافمان باشد یعنی وقتی خیلی از آدم‌ها خود‌خواه می‌شوند این اثر بد تربیتی بی‌توجهی به محیط است. می‌خواهم بین این دو‌تا یک مقدار ارتباط بر‌قرار کنیم. وقتی که ما حواسمان به دیگران نیست که داریم روی دیگران چه تأثیری می‌گذاریم، از هر جهتی. توی رفتارمان می‌خواهیم آزاد باشیم، می‌خواهیم راحت باشیم، می‌خواهیم به خودمان باشیم، حتی می‌خواهیم اعتنا نداشته باشیم به کسی دیگر، خب من اگر اعتنا به اطرافیانمانم نداشته باشم اطرافیانم کمبود محبت احساس بکنند و در این فر‌آیند دچار مشکلات روحی بشوند این تعادل‌ها به هم بریزد خُب من دارم اثر تربیتی بد روی دیگران می‌گذارم.
تربیت یک امری است که هم در ارتباط با انسان هم در ارتباط با دیگران هم در ارتباط با خود فرد هم درباره‌ی جامعه اگر روی آن به نحو مثبت برنامه‌ریزی نشود و رها شود به نحو منفی تأثیر خواهد گذاشت. روایت از امیر‌المومنین هست در حیطه‌ی فردی می‌فرماید: «اکره نفسک الالفداء فإنک مطبوع بلرزائل» خودت را وادار بکن به کار‌های خوب؛ به سمت خوبی‌ها حرکت بکن و الا طبیعتاً خودبه‌خود اوضاع به سمت بدی‌ها پیش خواهد رفت.
ما وقتی به رسالت انبیا نگاه بکنیم و هدف خلقت انسان «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ؛ و من جنّ و انس را نیافریدم مگر برای اینکه مرا (به یکتایی) پرستش کنند.» می‌توانیم تحلیل کنیم که هدف جامعه‌ی مهدوی و حکومت حضرت هم چیزی جز رشد انسان در جهت عبودیت نیست. منتها ما بر اساس نگاهی که نسبت به تربیت باید داشته باشیم باید بدانیم که اگر در جامعه‌ی مهدوی در مورد تربیت صحبت می‌کنیم تربیت یک مسئولیت عام و شامل هست همه در این امر مشارکت می‌کنند چون همه دارند بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. ما‌ها وقتی برنامه‌ریزی نکنیم برای اینکه روی همدیگر تأثیر مثبت بگذاریم لا‌جرم کم‌و‌بیش تأثیر منفی خواهیم گذاشت. یعنی ما در تربیت یکدیگر مؤثریم چون تربیت را قبلاً این‌طور ترجمه کرده‌ایم.
بین آن‌ها چیزی نیست این نکته خیلی مهمی است که ما نباید از آن غفلت کنیم ما باید همیشه حواسمان به اطرافمان باشد یعنی وقتی خیلی از آدم‌ها خود‌خواه می‌شوند این اثر بد تربیتی بی‌توجهی به محیط است. می‌خواهم بین این دو‌تا یک مقدار ارتباط بر‌قرار کنیم. وقتی که ما حواسمان به دیگران نیست که داریم روی دیگران چه تأثیری می‌گذاریم، از هر جهتی. توی رفتارمان می‌خواهیم آزاد باشیم، می‌خواهیم راحت باشیم، می‌خواهیم به خودمان باشیم، حتی می‌خواهیم اعتنا نداشته باشیم به کسی دیگر، خب من اگر اعتنا به اطرافیانمانم نداشته باشم اطرافیانم کمبود محبت احساس بکنند و در این فر‌آیند دچار مشکلات روحی بشوند این تعادل‌ها به هم بریزد خُب من دارم اثر تربیتی بد روی دیگران می‌گذارم.
تربیت یک امری است که هم در ارتباط با انسان هم در ارتباط با دیگران هم در ارتباط با خود فرد هم درباره‌ی جامعه اگر روی آن به نحو مثبت برنامه‌ریزی نشود و رها شود به نحو منفی تأثیر خواهد گذاشت. روایت از امیر‌المومنین هست در حیطه‌ی فردی می‌فرماید: «اکره نفسک الالفداء فإنک مطبوع بلرزائل» خودت را وادار بکن به کار‌های خوب؛ به سمت خوبی‌ها حرکت بکن و الا طبیعتاً خودبه‌خود اوضاع به سمت بدی‌ها پیش خواهد رفت.
تاکنون نظری ثبت نشده است