display result search
سخنرانی حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد با موضوع «تکبر خطرناکترین ویروس»، سال 1402
جفاکارترین و بخیل ترین آدم ها کسانی هستند که نام محمد مصطفی صلی الله علیه و آله را بشنوند و صلوات بر ایشان نفرستند.
دو نوع عبادت داریم که برخی مبتنی بر آداب و شرایط زمانی و مکانی خاص تجلی می یابند. برخی از عبادات هیچ شرط و شروط و آدابی اعم از زمان، مکان، قبله و طهارت ندارند؛ پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرمایند؛ «خیر العبادة ما قل و سَهُل» بهترین عبادت آن است که هم کم و هم راحت باشد و قشنگ به دل بچسبد و طوری پیش نرود که انسان از عبادت زده شود.
امام صادق علیه السلام در روایتی فرمودند: «اِجتَهَدتُ فی العِبادَةِ و أنا شابٌّ ، فقالَ لی أبی: یا بُنَیَّ، دونَ ما أراکَ تَصنَعُ ، فإنّ اللّه َ عزّ و جلّ إذا أحَبَّ عَبدا رَضِیَ عَنهُ بالیَسیرِ» امام صادق علیه السلام می‌فرمایند؛ زمانى که جوان بودم در عبادت سخت مى‌کوشیدم؛ پدرم به من فرمود: فرزندم، کمتر از آنچه مى‌بینم عبادت کن؛ زیرا خداوند عزّ و جلّ اگر بنده‌اى را دوست داشته باشد، به عبادت اندک او خشنود مى گردد.
عبادت‌های سهل و آسان را در همه جا و بدون شرایط می توان انجام داد و عبادت های سنگین، طولانی، خسته کننده و ملال آورده نیز ممکن است حالت زدگی ایجاد کند.
نباید کاری کنیم دیگران به ویژه فرزندان‌مان از عبادت زده شوند. امیرالمومنین علی علیه‌السلام می فرمایند؛ دل‌های انسان همچون بدن است و در برخی از اوقات سرحال و به عبادت اقبال دارد و در برخی از اوقات نیز بدان پشت می کند، در این مرحله باید به انجام واجبات اکتفا نمود. چرا که عبادات واجب همچون غذای روح و نفس تازه، اگر استشمام نشود روح انسان می میرد، ولی مستحبات همچون دسری است که به زور و به حالت اکراه باشد، نتیجه برعکس خواهد داد.
غرور برجسته ترین آفت و آسیب عبادت طولانی است؛ امام سجاد علیه السلام در فرازهایی از دعای مکارم الاخلاق «وَ عَبِّدْنِی لَک وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ»؛ توفیق بندگی بدون عجب و غرور را از خداوند متعال استعانت می‌کنند.
جفاکارترین و بخیل ترین آدم ها کسانی هستند که نام محمد مصطفی صلی الله علیه و آله را بشنوند و صلوات بر ایشان نفرستند.
دو نوع عبادت داریم که برخی مبتنی بر آداب و شرایط زمانی و مکانی خاص تجلی می یابند. برخی از عبادات هیچ شرط و شروط و آدابی اعم از زمان، مکان، قبله و طهارت ندارند؛ پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرمایند؛ «خیر العبادة ما قل و سَهُل» بهترین عبادت آن است که هم کم و هم راحت باشد و قشنگ به دل بچسبد و طوری پیش نرود که انسان از عبادت زده شود.
امام صادق علیه السلام در روایتی فرمودند: «اِجتَهَدتُ فی العِبادَةِ و أنا شابٌّ ، فقالَ لی أبی: یا بُنَیَّ، دونَ ما أراکَ تَصنَعُ ، فإنّ اللّه َ عزّ و جلّ إذا أحَبَّ عَبدا رَضِیَ عَنهُ بالیَسیرِ» امام صادق علیه السلام می‌فرمایند؛ زمانى که جوان بودم در عبادت سخت مى‌کوشیدم؛ پدرم به من فرمود: فرزندم، کمتر از آنچه مى‌بینم عبادت کن؛ زیرا خداوند عزّ و جلّ اگر بنده‌اى را دوست داشته باشد، به عبادت اندک او خشنود مى گردد.
عبادت‌های سهل و آسان را در همه جا و بدون شرایط می توان انجام داد و عبادت های سنگین، طولانی، خسته کننده و ملال آورده نیز ممکن است حالت زدگی ایجاد کند.
نباید کاری کنیم دیگران به ویژه فرزندان‌مان از عبادت زده شوند. امیرالمومنین علی علیه‌السلام می فرمایند؛ دل‌های انسان همچون بدن است و در برخی از اوقات سرحال و به عبادت اقبال دارد و در برخی از اوقات نیز بدان پشت می کند، در این مرحله باید به انجام واجبات اکتفا نمود. چرا که عبادات واجب همچون غذای روح و نفس تازه، اگر استشمام نشود روح انسان می میرد، ولی مستحبات همچون دسری است که به زور و به حالت اکراه باشد، نتیجه برعکس خواهد داد.
غرور برجسته ترین آفت و آسیب عبادت طولانی است؛ امام سجاد علیه السلام در فرازهایی از دعای مکارم الاخلاق «وَ عَبِّدْنِی لَک وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ»؛ توفیق بندگی بدون عجب و غرور را از خداوند متعال استعانت می‌کنند.
تاکنون نظری ثبت نشده است