display result search
سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع "تربیت فرزند"، جلسه پانزدهم
تربیت دینی در هفت سال اول زندگی هر کودکی بسیار حائز اهمیت است. ما وقتی صحبت از تربیت دینی می‌کنیم باید توجه داشته باشیم که گاهی مواقع راجع به انجام واجبات می‌خواهیم صحبت کنیم؛ مثلاً نماز خواندن، روزه گرفتن، حجاب داشتن و... ولی صرفاً پرداختن به همین مسائل کافی نیست، بلکه باید به تربیت دینی و اخلاقی فرزندانمان هم توجه لازم را داشته باشیم. داشتن ظواهر مذهبی به معنای تربیت دینی نیست. از نظر اجتماعی هم باید توجه داشته باشیم که کودکمان را ضعیف و ناتوان بار نیاوریم. اینکه فرزندمان را دین باور تربیت کنیم درست است ولی در کنارش باید مسائل اخلاقی، اجتماعی و جنسی را هم باید مورد توجه قرار بدهیم. دامنه تربیت دینی خیلی گسترده است و شامل همه ابعاد تربیتی برای یک انسان می‌شود و منظور از تربیت دینی یک تربیت همه جانبه است. اگر در مسائل تربیتی موفق عمل نکنیم، آثار مخربی را در آینده خواهیم دید. فرزندان در سه سالگی شخصیت من را می‌شناسند و کم کم استقلال طلبی را آغاز می کنند و این برای ثبات شخصیت کودک خیلی ضروری است و والدین باید به این مسئله خیلی احترام بگذارند تا شخصیت کودک شکل بگیرد. باید مخالفت‌هایمان را با ظرافت انجام دهیم تا کودک دچار آسیب نشود. کودک برای تثبیت من خودش احتیاج به خودنمایی دارد و می‌خواهد جلب توجه کند، والدین باید به این نیازهای کودک توجه داشته باشد و مانع نشوند، تا این من کودک به خوبی شکل بگیرد و تثبیت شود. اتصال با معنویت و تربیت معنوی در هفت سال دوم خیلی مهم است و خودش را در تحولات نشان می‌دهد.
در هفت سال دوم، همراهی، تشویق و تنبیه با کودک لازم است و متناسب با هر موقعیتی باید رفتار مناسب داشته باشیم. در سنین نوجوانی کنترل فرزند اندکی دشوار است ولی اگر در هفت سال اول تربیت به خوبی پایه ریزی شده باشد، در هفت سال دوم تربیت آسان‌تر می‌شود. گاهی کودک برای رشدش و شکل گرفتن شخصیت خودش رفتارهایی دارد که والدین گمان می‌کنند او در حال لجاجت است، ولی همه این‌ها مراحلی از رشد کودک است که سعی در کسب استقلال طلبی و رشد شخصیتی خودش دارد.
تربیت دینی در هفت سال اول زندگی هر کودکی بسیار حائز اهمیت است. ما وقتی صحبت از تربیت دینی می‌کنیم باید توجه داشته باشیم که گاهی مواقع راجع به انجام واجبات می‌خواهیم صحبت کنیم؛ مثلاً نماز خواندن، روزه گرفتن، حجاب داشتن و... ولی صرفاً پرداختن به همین مسائل کافی نیست، بلکه باید به تربیت دینی و اخلاقی فرزندانمان هم توجه لازم را داشته باشیم. داشتن ظواهر مذهبی به معنای تربیت دینی نیست. از نظر اجتماعی هم باید توجه داشته باشیم که کودکمان را ضعیف و ناتوان بار نیاوریم. اینکه فرزندمان را دین باور تربیت کنیم درست است ولی در کنارش باید مسائل اخلاقی، اجتماعی و جنسی را هم باید مورد توجه قرار بدهیم. دامنه تربیت دینی خیلی گسترده است و شامل همه ابعاد تربیتی برای یک انسان می‌شود و منظور از تربیت دینی یک تربیت همه جانبه است. اگر در مسائل تربیتی موفق عمل نکنیم، آثار مخربی را در آینده خواهیم دید. فرزندان در سه سالگی شخصیت من را می‌شناسند و کم کم استقلال طلبی را آغاز می کنند و این برای ثبات شخصیت کودک خیلی ضروری است و والدین باید به این مسئله خیلی احترام بگذارند تا شخصیت کودک شکل بگیرد. باید مخالفت‌هایمان را با ظرافت انجام دهیم تا کودک دچار آسیب نشود. کودک برای تثبیت من خودش احتیاج به خودنمایی دارد و می‌خواهد جلب توجه کند، والدین باید به این نیازهای کودک توجه داشته باشد و مانع نشوند، تا این من کودک به خوبی شکل بگیرد و تثبیت شود. اتصال با معنویت و تربیت معنوی در هفت سال دوم خیلی مهم است و خودش را در تحولات نشان می‌دهد.
در هفت سال دوم، همراهی، تشویق و تنبیه با کودک لازم است و متناسب با هر موقعیتی باید رفتار مناسب داشته باشیم. در سنین نوجوانی کنترل فرزند اندکی دشوار است ولی اگر در هفت سال اول تربیت به خوبی پایه ریزی شده باشد، در هفت سال دوم تربیت آسان‌تر می‌شود. گاهی کودک برای رشدش و شکل گرفتن شخصیت خودش رفتارهایی دارد که والدین گمان می‌کنند او در حال لجاجت است، ولی همه این‌ها مراحلی از رشد کودک است که سعی در کسب استقلال طلبی و رشد شخصیتی خودش دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است