display result search
- 1274
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه دوم، سال 1402
ما اگر بخواهیم یک تربیت خوب، با قوام و با دوامی داشته باشیم باید حتما یک نیم نگاهی رو به آینده داشته باشیم. آینده ای که حتی شاید بتوانیم بگوییم از جهتی مبهم هست، چه اینکه واقعا ما نمی دانیم چند سال آینده چه رخ خواهد داد؛ اما آنچه مهم است، قواعد و اصول حاکم بر جهان حاکم است که اگر ما این قوانین را بدانیم، می توانیم در تربیت بهتر کار را جلو ببریم.
دوره های تربیتی یا بخش های تربیتی کودک، نوجوان یا فرزندی که در اختیار ما هست به چند دسته تقسیم می شود. به عبارتی میدان تربیت چند بخش می باشد:
1-زمان هایی که فرزند در اختیار خود است، مواقعی که فرزند جلوی تلوزیون نشسته، در اختیار ما عملا نیست، برای خودش برنامه ریزی کرده است . لذا یک عرصه این است، ما باید ببینیم برای این چه کار باید کنیم.
2-زمان هایی که فرزند در اختیار والدین یا مربی است.
3-زمان هایی که فرزند در کنار دوستان می باشد .
البته ما می توانیم این دامه را خیلی وسیع تر کنیم، ولی اجازه بدهید من در همین سه عرصه و سه بخش بمانم .به نظر شما کدام یک از این سه بخش، اثرگذاری بیشتری روی بچه ها دارد؟ مسلما وقتی که بچه ها در کنار دوستان شان هستند. ما می خواهیم از همین یک الگو بگیریم و آن اینکه چرا وقتی بچه ها در کنار دوستان شان هستند، اثرپذیری بیشتری دارند؟ در همه ی گروه های سنی چهار ساله و ده ساله و نوجوان چهارده ساله و...
می ببینید بچه ها وقتی کنار دوستان شان هستند، بیشتر از دوستان شان اثرپذیری می کنند تا از والین یا مربیان شان.
من اینجا یک هشداری بدهم. ببینید ما در یک برهه ای از زمان داریم زندگی می کنیم که عملا حتی مدارس نقش پررنگی روی بچه های ما ندارند. خصوصا بچه ها وقتی از سن 10-11 سالگی عبور می کنند، در مدرسه هم می بینید هم کلاسی اش بیشتر روی او اثر می گذارد تا معلم! در محیط خانه مثلا شما نگاه می کنید می بینید گوشی همراهی که در اختیار بچه ها هست، بیشتر روی بچه ما اثر می گذارد تا ما والدین! سؤال اینجا است که چرا دوستان یا رسانه ها اثرگذارترند؟ یک کلید واژه دارد، شما باید روی این کلید واژه تمرکز کنید؛ چون فعالانه عمل می کنند. معلم می آید سر کلاس ،یک درس می دهد، ولی همین که دانش آموز می رود حیاط مدرسه، می بینید رفیقش می زند پشت گردن او، چطوری رفیق جون! بیا ببینم امروز چه کار کردی! واقعا چه تعداد از معلم ها اینطور فعال عمل می کنند؟ انصافا فرزند، کنار من مادر، من پدر می نشیند همانطور لذت می برد که از کارتون و سریال لذت می برد؟
ما اگر بخواهیم یک تربیت خوب، با قوام و با دوامی داشته باشیم باید حتما یک نیم نگاهی رو به آینده داشته باشیم. آینده ای که حتی شاید بتوانیم بگوییم از جهتی مبهم هست، چه اینکه واقعا ما نمی دانیم چند سال آینده چه رخ خواهد داد؛ اما آنچه مهم است، قواعد و اصول حاکم بر جهان حاکم است که اگر ما این قوانین را بدانیم، می توانیم در تربیت بهتر کار را جلو ببریم.
دوره های تربیتی یا بخش های تربیتی کودک، نوجوان یا فرزندی که در اختیار ما هست به چند دسته تقسیم می شود. به عبارتی میدان تربیت چند بخش می باشد:
1-زمان هایی که فرزند در اختیار خود است، مواقعی که فرزند جلوی تلوزیون نشسته، در اختیار ما عملا نیست، برای خودش برنامه ریزی کرده است . لذا یک عرصه این است، ما باید ببینیم برای این چه کار باید کنیم.
2-زمان هایی که فرزند در اختیار والدین یا مربی است.
3-زمان هایی که فرزند در کنار دوستان می باشد .
البته ما می توانیم این دامه را خیلی وسیع تر کنیم، ولی اجازه بدهید من در همین سه عرصه و سه بخش بمانم .به نظر شما کدام یک از این سه بخش، اثرگذاری بیشتری روی بچه ها دارد؟ مسلما وقتی که بچه ها در کنار دوستان شان هستند. ما می خواهیم از همین یک الگو بگیریم و آن اینکه چرا وقتی بچه ها در کنار دوستان شان هستند، اثرپذیری بیشتری دارند؟ در همه ی گروه های سنی چهار ساله و ده ساله و نوجوان چهارده ساله و...
می ببینید بچه ها وقتی کنار دوستان شان هستند، بیشتر از دوستان شان اثرپذیری می کنند تا از والین یا مربیان شان.
من اینجا یک هشداری بدهم. ببینید ما در یک برهه ای از زمان داریم زندگی می کنیم که عملا حتی مدارس نقش پررنگی روی بچه های ما ندارند. خصوصا بچه ها وقتی از سن 10-11 سالگی عبور می کنند، در مدرسه هم می بینید هم کلاسی اش بیشتر روی او اثر می گذارد تا معلم! در محیط خانه مثلا شما نگاه می کنید می بینید گوشی همراهی که در اختیار بچه ها هست، بیشتر روی بچه ما اثر می گذارد تا ما والدین! سؤال اینجا است که چرا دوستان یا رسانه ها اثرگذارترند؟ یک کلید واژه دارد، شما باید روی این کلید واژه تمرکز کنید؛ چون فعالانه عمل می کنند. معلم می آید سر کلاس ،یک درس می دهد، ولی همین که دانش آموز می رود حیاط مدرسه، می بینید رفیقش می زند پشت گردن او، چطوری رفیق جون! بیا ببینم امروز چه کار کردی! واقعا چه تعداد از معلم ها اینطور فعال عمل می کنند؟ انصافا فرزند، کنار من مادر، من پدر می نشیند همانطور لذت می برد که از کارتون و سریال لذت می برد؟
تاکنون نظری ثبت نشده است