- 523
- 1000
- 1000
- 1000
گریه بر مصائب اهل بیت(ع) تمنای معرفت خداست
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «گریه بر مصائب اهل بیت(ع) تمنای معرفت خداست»، سال 1401
در مواجهه با اتفاقات باید از تعجبکردن بکاهیم و با تفکر و تأمل در ماجرا، به عمق مسائل پی ببریم؛ عاقل هیچگاه تعجب نمیکند و همواره با تأمل در عمیقترین لایههای مسائل، خود را آماده مواجهه با رویدادها میسازد.
تمام حوادث بعد از رحلت رسولالله(ص) قابلپیشبینی بود. در تحلیل اتفاقات بعد از رحلت پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله باید توجه نمود که ماجرا، تنها ماجرای درگیری بین جبهه حق و باطل و یا شکلگیری تغییر یک روزه در جامعه اسلامی نبود؛ ماجرا را نیز حتی نباید با نگاه سیاسی تحلیل نمود.
باید به زمینههای اجتماعی شکلگیری تغییرات در جامعه اسلامی بعد از رحلت رسولالله(ص) دقت کرد. برخی از دشمنان حضرت زهرا(س) و ولایت مولی الموحدین علی علیهالسلام، اینقدر آدمهای ضعیفی بودند که در دوران جاهلیت، در هیچ فرایندی توان میدانداری رویدادهای اجتماعی را نداشتند و بهنوعی اضعف مردم قوم و قبیله خود بودند.
قدرت منافقین و معاندین اسلام، نقش چندانی در جهتدهی مردم صدر اسلام از جبهه حق به جبهه باطل نداشت. برای شناخت غربت اهلبیت علیهمالسلام باید به انگیزههای شکلگیری اوضاع ناصواب اجتماعی توجه جدی داشته باشیم.
عترت و شناخت سیره اهلبیت علیهمالسلام همانند آیات الهی قران کریم نیازمند تفکر، تأمل و تعقل است. پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله کار با عظمتی را که نشأتگرفته از عظمت وجودشان بود رقم زدند و نقطه اوج و متعالی را برای حرکت جامعه ترسیم نمودند.
سطح تحصیلات شاگردان مکتب رسولالله(ص) در 10 سال حضور در مدینه بسیار والا بود. پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله شهر مدینهای را درست کردند که آغاز شکلگیری آن بر مفهومی به نام مواسات استوار بود. تا با این رویکرد تمام نماد اسلام را در جامعه تجلی داده و به نمایش بگذارد.
جبهه حقی که رسولالله(ص) تشکیل دادند، نقطه اوج و تعالی داشت که بعد از رحلتشان آحاد امت اسلامی توان حرکت به سمت آن را ازدستداده، آرامآرام عقبنشینی کردند تا مقدمات ظلم به اهلبیت(ع) فراهم و برای دشمنان تسهیل گردد.
امت رسولالله(ص) آرامآرام از قله معرفت، به سمت دامنه کوه معرفت سوق پیدا کرده اما بر حضور در میانه راه بسنده کردند. اگر جامعهای کارهای تعالیبخش را انجام ندهد و از رسیدن به اوج و تعالی کوتاه بیاید، گرفتار سقوط در سراشیبی دنیا و خسران در آخرت خواهد شد.
حضور در مجلس روضه و گریه بر مصائب اهلبیت (ع) نوعی تمنای رسیدن به قله و اوج معرفت است. کسانی که ریشهکنشدن ظلم در جهان را تمنا نمیکنند و مرگ بر امریکا و مرگ بر اسرائیل را بهعنوان دعا و تبری از دشمنان الهی بر زبان جاری نمیسازند، جزء خستگان مسیر تعالی و الی الله هستند.
حضرت زهرا سلاماللهعلیها بعد از نالههایشان به اهل مدینه فرمودند؛ دیگر ناامنیها را جمع نخواهید کرد؛ همین مدینهای که صدای ناله صدیقه طاهره را جواب ندادند، طولی نکشید 700 نفر از تابعین و صحابه رسولالله(ص) توسط سربازان یزید در مدینه گردن زده شدند.
مراسم اربعین حسینی اوج تجلی رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ است. راحتطلبی امت رسولالله(ص) از زمان عدم همراهی با جیش اسامه آغاز شد؛ بهگونهای که حضرت زهرا سلاماللهعلیها در خطبههایشان به راحتطلبی امت اشاره میکنند.
در مواجهه با اتفاقات باید از تعجبکردن بکاهیم و با تفکر و تأمل در ماجرا، به عمق مسائل پی ببریم؛ عاقل هیچگاه تعجب نمیکند و همواره با تأمل در عمیقترین لایههای مسائل، خود را آماده مواجهه با رویدادها میسازد.
تمام حوادث بعد از رحلت رسولالله(ص) قابلپیشبینی بود. در تحلیل اتفاقات بعد از رحلت پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله باید توجه نمود که ماجرا، تنها ماجرای درگیری بین جبهه حق و باطل و یا شکلگیری تغییر یک روزه در جامعه اسلامی نبود؛ ماجرا را نیز حتی نباید با نگاه سیاسی تحلیل نمود.
باید به زمینههای اجتماعی شکلگیری تغییرات در جامعه اسلامی بعد از رحلت رسولالله(ص) دقت کرد. برخی از دشمنان حضرت زهرا(س) و ولایت مولی الموحدین علی علیهالسلام، اینقدر آدمهای ضعیفی بودند که در دوران جاهلیت، در هیچ فرایندی توان میدانداری رویدادهای اجتماعی را نداشتند و بهنوعی اضعف مردم قوم و قبیله خود بودند.
قدرت منافقین و معاندین اسلام، نقش چندانی در جهتدهی مردم صدر اسلام از جبهه حق به جبهه باطل نداشت. برای شناخت غربت اهلبیت علیهمالسلام باید به انگیزههای شکلگیری اوضاع ناصواب اجتماعی توجه جدی داشته باشیم.
عترت و شناخت سیره اهلبیت علیهمالسلام همانند آیات الهی قران کریم نیازمند تفکر، تأمل و تعقل است. پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله کار با عظمتی را که نشأتگرفته از عظمت وجودشان بود رقم زدند و نقطه اوج و متعالی را برای حرکت جامعه ترسیم نمودند.
سطح تحصیلات شاگردان مکتب رسولالله(ص) در 10 سال حضور در مدینه بسیار والا بود. پیامبر اعظم صلیالله علیه و آله شهر مدینهای را درست کردند که آغاز شکلگیری آن بر مفهومی به نام مواسات استوار بود. تا با این رویکرد تمام نماد اسلام را در جامعه تجلی داده و به نمایش بگذارد.
جبهه حقی که رسولالله(ص) تشکیل دادند، نقطه اوج و تعالی داشت که بعد از رحلتشان آحاد امت اسلامی توان حرکت به سمت آن را ازدستداده، آرامآرام عقبنشینی کردند تا مقدمات ظلم به اهلبیت(ع) فراهم و برای دشمنان تسهیل گردد.
امت رسولالله(ص) آرامآرام از قله معرفت، به سمت دامنه کوه معرفت سوق پیدا کرده اما بر حضور در میانه راه بسنده کردند. اگر جامعهای کارهای تعالیبخش را انجام ندهد و از رسیدن به اوج و تعالی کوتاه بیاید، گرفتار سقوط در سراشیبی دنیا و خسران در آخرت خواهد شد.
حضور در مجلس روضه و گریه بر مصائب اهلبیت (ع) نوعی تمنای رسیدن به قله و اوج معرفت است. کسانی که ریشهکنشدن ظلم در جهان را تمنا نمیکنند و مرگ بر امریکا و مرگ بر اسرائیل را بهعنوان دعا و تبری از دشمنان الهی بر زبان جاری نمیسازند، جزء خستگان مسیر تعالی و الی الله هستند.
حضرت زهرا سلاماللهعلیها بعد از نالههایشان به اهل مدینه فرمودند؛ دیگر ناامنیها را جمع نخواهید کرد؛ همین مدینهای که صدای ناله صدیقه طاهره را جواب ندادند، طولی نکشید 700 نفر از تابعین و صحابه رسولالله(ص) توسط سربازان یزید در مدینه گردن زده شدند.
مراسم اربعین حسینی اوج تجلی رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ است. راحتطلبی امت رسولالله(ص) از زمان عدم همراهی با جیش اسامه آغاز شد؛ بهگونهای که حضرت زهرا سلاماللهعلیها در خطبههایشان به راحتطلبی امت اشاره میکنند.
کاربر مهمان