display result search
- 1557
- 1000
- 1000
- 1000
شرح بیانیه گام دوم، جلسه بیست و سوم
سخنرانی حجت الاسلام سیدمحمدحسین راجی با موضوع "شرح بیانیه گام دوم"، جلسه بیست و سوم، سال 1397
از هفت توصیه ای که مقام معظم رهبری به جوانان مطرح می کنند سه مورد را عرض کرده ایم.
اما چهارمین مورد: «عدالت و مبارزه با فساد، این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. فساد اقتصادی و اخلاقی و سیاسی، توده‌ی چرکین کشورها و نظامها و اگر در بدنه‌ی حکومتها عارض شود، زلزله‌ی ویرانگر و ضربه‌زننده به مشروعیّت آنها است؛ و این برای نظامی چون جمهوری اسلامی که نیازمند مشروعیّتی فراتر از مشروعیّتهای مرسوم و مبنائی‌تر از مقبولیّت اجتماعی است، بسیار جدّی‌تر و بنیانی‌تر از دیگر نظامها است. وسوسه مال و مقام و ریاست، حتّی در عَلَوی ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیر‌‌المؤمنین کسانی را لغزاند، پس خطر بُروز این تهدید در جمهوری اسلامی هم که روزی مدیران و مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده زیستی می دادند، هرگز بعید نبوده و نیست.»
حضرت آقا بعد از بحث تعریف عدالت و مبارزه با فساد دارند به یک نکته ای اشاره می کنند می فرمایند: «خب شعار ما این است که حکومت ما ادامه دهنده راه حکومت علوی باشد.» شبیه ترین دوران به دوران امیرالمومنین علیه السلام الان است. این اشتباه است که می گویند مثلا چون رئیس مذهب ما امام صادق علیه السلام است باید دوره ایشان را مدنظر داشته باشیم. نخیر، ما بین چهارده معصوم هیچ دورانی شبیه تر از دوران امیرالمومنین به دوران ما نیست. ما هم الان در دورانی هستیم که حکومت تشکیل داده ایم. آقا می فرمایند: در آن دورانی که دوران علوی بود در آن دوران هم فساد بود یعنی مسئولین اش که مسئولین بسیار عالی بودند اما بارها و بارها فساد انجام دادند که شما وقتی به نهج البلاغه رجوع کنید می بینید که حضرت علی علیه السلام چه قدر از دست این افراد خون دل خوردند، چه فساد هایی انجام دادند خیلی هایش را حضرت توانست برخورد کند محکم هم برخورد کرد
یعنی در علوی ترین حکومت تاریخ امیرالمومنین مجبور به سکوت شد؛ در بسیاری از جاها در آن دوران فساد انجام شد. معروف ترین کسانی که در دوران امیرالمومنین علیه السلام لغزیدند طلحه و زبیربودند. واقعا زبیر شخصیت مهمی بود حیف شد. مهم ترین ریزش صدر اسلام ریزش زبیر بود.
کسی که دنیا طلب بشود نمی تواند عدالت علوی را تحمل کند. آقا همین را می فرمایند: «حتّی در عَلَوی ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیر‌‌المؤمنین علیه‌السّلام کسانی را لغزاند، وسوسه‌ی مال و مقام. طلحه هم همین گونه بود، سابقه دار بود، آدم خوبی بود، خیلی های دیگر هم بودند.»
بعضی ها می آیند و می گویند این چه حکومتی است که چهل سال است هر رئیس جمهوری داشتید توزرد از آب در آمد و در دوره ی بعدش هیچکدام آن ها تایید صلاحیت نشدند. این که رد صلاحیت شدند اقتدار جمهوری اسلامی را نشان می دهد، اولا که جمهوری اسلامی آنقدر قدرت دارد که می تواند کسی که هشت سال رئیس جمهور بوده است را به راحتی رد صلاحیت کند و بگوید که تو دیگر به درد ریاست جمهوری نمیخوری، در عموم کشور ها هم این چنین است. حب مال و مقام و حب ریاست آدم را عاقبت به شر می کند. هیچ فرقی هم نمی کند که جمهوری اسلامی باشد یا آمریکا باشد، حکومت پهلوی باشد یا اسرائیل باشد هر کجا می خواهد باشد.
«پس خطر بروز این تهدید در جمهوری اسلامی که روزی مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده‌زیستی می دادند، هرگز بعید نبوده و نیست؛ و این ایجاب می کند که دستگاهی کارآمد با نگاهی تیزبین و رفتاری قاطع در قوای سه‌گانه حضور دائم داشته باشد و به‌معنای واقعی با فساد مبارزه کند، بویژه در درون دستگاه‌های حکومتی.»
«البتّه نسبت فساد در میان کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر و بخصوص با رژیم طاغوت که سرتاپا فساد و فسادپرور بود، بسی کمتر است و بحمدالله مأموران این نظام غالباً سلامت خود را نگاه داشته‌اند، ولی حتّی آنچه هست غیر قابل قبول است.»
کشورهای آمریکا ، کانادا، اسکاندیناوی، استرالیا و امثال این ها شفافیت مالی بسیار بالایی دارند و ایران شفافیت مالی پایین دارد.این آماری است که مطرح می کنند و اینکه وقتی رتبه بندی کشورهارا مطرح می کنند طبیعتا باید ایران را در آخر آخرها ببینیم. رقم ایران تقریبا در رتبه بندی در رتبه ی آخر قرار دارد. خب باشد کدام کشورها اول هستند دانمارک، نیوزیلند، آمریکا، انگلیس، آلمان، سوئیس. این ها رتبه اول را در شفافیت مالی در دنیا دارند قبول است،پس وضع ما در شفافیت مالی خراب است. در درک فساد دانمارک، سوئیس، سوئد وآمریکا بالا هستند خب این را داشتیم. مگر چنین چیزی می شود مگر می شود در یک کشور درک فساد رتبه بالا باشد از این طرف پنهان کاری مالی هم در بالاترین حد باشد،خب پس معلوم می شود این آمار و این معیار، معیار درستی نیست.
اشکال این است که این اخفا مالی و پنهان کاری مالی قانونی است. این کشورهایی که شما می بینید بیشترین پنهان کاری مالی را دارند همان کشورهایی هستند که بالاترین درک فساد را داشتند. کدام کشور ها هستند کشور اسکاندیناوی، کشور آمریکا مثلا آمریکا که بالاترین حد شاخصه را در بحث درک فساد داشت، بالاترین آمار را دارد، در پنهان کاری مالی در رتبه دوم هست.
فساد سیستم قضایی آمریکا گزارشی است که خود فدرال آمریکا داده است و می گویید که سالیانه 2.5 میلیون دلار رشوه فقط در دستگاه قضایی آمریکا شناسایی می شود. حضرت آقا این را اینجا مطرح می کنند که وضعیت فساد این چنین است.
بعد حضرت آقا می فرمایند وضعیت فساد در دوران پهلوی در مقایسه با کشورهای دیگر بخصوص با رژیم طاغوت که سرتاپا فساد و فسادپرور بود.
این مبارزه نیازمند انسانهایی باایمان و جهادگر، و منیع‌الطّبع با دستانی پاک و دلهایی نورانی است. این مبارزه بخش اثرگذاری است از تلاش همه‌جانبه‌ای که نظام جمهوری اسلامی باید در راه استقرار عدالت به کار برد.
در کشور ما خصوصا در این چندسال اخیر به شدت با فساد مبارزه شده این که شما می بینید فسادها آشکار می شود این برخورد با فساد است یعنی با فساد برخورد شده است آشکار شد. سه هزار میلیارد جمهوری اسلامی برخورد کرد سه هزار میلیارد را گرفت. هزارو دویست میلیارد هم جریمه گرفت. مه آفرید امیرخسروی را هم اعدام کرد. جمهوری اسلامی همه کار انجام داد برای مبارزه با فساد البته ما نمی گوییم این وضعیت، وضعیت خیلی خوبی است.روز به روز می بینید اختلاس های جدید می آید این که جمهوری اسلامی برخورد می کند کار خوبی است از آنطرف باید با این فساد ها از نطفه (برخورد کرد) حضرت آقا می فرمایند دیگر از نطفه نباید این اختلاس ها صورت بگیرد که با آن برخورد بشود.
«عدالت در صدر هدفهای اوّلیّه‌ی همهی بعثتهای الهی است و در جمهوری اسلامی نیز دارای همان شأن و جایگاه است؛ این، کلمه‌ای مقدّس در همهی زمانها و سرزمین‌ها است و به‌صورت کامل، جز در حکومت حضرت ولیّ‌عصر (ارواحنافداه) میسّر نخواهد شد ولی به‌صورت نسبی، همه جا و همه وقت ممکن و فریضه‌ای بر عهده‌ی همه بویژه حاکمان و قدرتمندان است. با این همه، اینجانب به جوانان عزیزی که آینده‌ی کشور، چشم‌انتظار آنها است صریحاً می گویم آنچه تاکنون شده با آنچه باید می شده و بشود، دارای فاصله‌‌ای ژرف است. در جمهوری اسلامی، دلهای مسئولان به طور دائم باید برای رفع محرومیّتها بتپد و از شکافهای عمیق طبقاتی بشدّت بیمناک باشد.
در جمهوری اسلامی کسب ثروت نه تنها جرم نیست که مورد تشویق نیز هست، امّا تبعیض در توزیع منابع عمومی و میدان دادن به ویژه‌خواری و مدارا با فریبگران اقتصادی که همه به بی‌عدالتی می‌انجامد، بشدّت ممنوع است؛ همچنین غفلت از قشرهای نیازمند حمایت، به‌هیچ رو مورد قبول نیست.»
از هفت توصیه ای که مقام معظم رهبری به جوانان مطرح می کنند سه مورد را عرض کرده ایم.
اما چهارمین مورد: «عدالت و مبارزه با فساد، این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. فساد اقتصادی و اخلاقی و سیاسی، توده‌ی چرکین کشورها و نظامها و اگر در بدنه‌ی حکومتها عارض شود، زلزله‌ی ویرانگر و ضربه‌زننده به مشروعیّت آنها است؛ و این برای نظامی چون جمهوری اسلامی که نیازمند مشروعیّتی فراتر از مشروعیّتهای مرسوم و مبنائی‌تر از مقبولیّت اجتماعی است، بسیار جدّی‌تر و بنیانی‌تر از دیگر نظامها است. وسوسه مال و مقام و ریاست، حتّی در عَلَوی ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیر‌‌المؤمنین کسانی را لغزاند، پس خطر بُروز این تهدید در جمهوری اسلامی هم که روزی مدیران و مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده زیستی می دادند، هرگز بعید نبوده و نیست.»
حضرت آقا بعد از بحث تعریف عدالت و مبارزه با فساد دارند به یک نکته ای اشاره می کنند می فرمایند: «خب شعار ما این است که حکومت ما ادامه دهنده راه حکومت علوی باشد.» شبیه ترین دوران به دوران امیرالمومنین علیه السلام الان است. این اشتباه است که می گویند مثلا چون رئیس مذهب ما امام صادق علیه السلام است باید دوره ایشان را مدنظر داشته باشیم. نخیر، ما بین چهارده معصوم هیچ دورانی شبیه تر از دوران امیرالمومنین به دوران ما نیست. ما هم الان در دورانی هستیم که حکومت تشکیل داده ایم. آقا می فرمایند: در آن دورانی که دوران علوی بود در آن دوران هم فساد بود یعنی مسئولین اش که مسئولین بسیار عالی بودند اما بارها و بارها فساد انجام دادند که شما وقتی به نهج البلاغه رجوع کنید می بینید که حضرت علی علیه السلام چه قدر از دست این افراد خون دل خوردند، چه فساد هایی انجام دادند خیلی هایش را حضرت توانست برخورد کند محکم هم برخورد کرد
یعنی در علوی ترین حکومت تاریخ امیرالمومنین مجبور به سکوت شد؛ در بسیاری از جاها در آن دوران فساد انجام شد. معروف ترین کسانی که در دوران امیرالمومنین علیه السلام لغزیدند طلحه و زبیربودند. واقعا زبیر شخصیت مهمی بود حیف شد. مهم ترین ریزش صدر اسلام ریزش زبیر بود.
کسی که دنیا طلب بشود نمی تواند عدالت علوی را تحمل کند. آقا همین را می فرمایند: «حتّی در عَلَوی ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیر‌‌المؤمنین علیه‌السّلام کسانی را لغزاند، وسوسه‌ی مال و مقام. طلحه هم همین گونه بود، سابقه دار بود، آدم خوبی بود، خیلی های دیگر هم بودند.»
بعضی ها می آیند و می گویند این چه حکومتی است که چهل سال است هر رئیس جمهوری داشتید توزرد از آب در آمد و در دوره ی بعدش هیچکدام آن ها تایید صلاحیت نشدند. این که رد صلاحیت شدند اقتدار جمهوری اسلامی را نشان می دهد، اولا که جمهوری اسلامی آنقدر قدرت دارد که می تواند کسی که هشت سال رئیس جمهور بوده است را به راحتی رد صلاحیت کند و بگوید که تو دیگر به درد ریاست جمهوری نمیخوری، در عموم کشور ها هم این چنین است. حب مال و مقام و حب ریاست آدم را عاقبت به شر می کند. هیچ فرقی هم نمی کند که جمهوری اسلامی باشد یا آمریکا باشد، حکومت پهلوی باشد یا اسرائیل باشد هر کجا می خواهد باشد.
«پس خطر بروز این تهدید در جمهوری اسلامی که روزی مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده‌زیستی می دادند، هرگز بعید نبوده و نیست؛ و این ایجاب می کند که دستگاهی کارآمد با نگاهی تیزبین و رفتاری قاطع در قوای سه‌گانه حضور دائم داشته باشد و به‌معنای واقعی با فساد مبارزه کند، بویژه در درون دستگاه‌های حکومتی.»
«البتّه نسبت فساد در میان کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر و بخصوص با رژیم طاغوت که سرتاپا فساد و فسادپرور بود، بسی کمتر است و بحمدالله مأموران این نظام غالباً سلامت خود را نگاه داشته‌اند، ولی حتّی آنچه هست غیر قابل قبول است.»
کشورهای آمریکا ، کانادا، اسکاندیناوی، استرالیا و امثال این ها شفافیت مالی بسیار بالایی دارند و ایران شفافیت مالی پایین دارد.این آماری است که مطرح می کنند و اینکه وقتی رتبه بندی کشورهارا مطرح می کنند طبیعتا باید ایران را در آخر آخرها ببینیم. رقم ایران تقریبا در رتبه بندی در رتبه ی آخر قرار دارد. خب باشد کدام کشورها اول هستند دانمارک، نیوزیلند، آمریکا، انگلیس، آلمان، سوئیس. این ها رتبه اول را در شفافیت مالی در دنیا دارند قبول است،پس وضع ما در شفافیت مالی خراب است. در درک فساد دانمارک، سوئیس، سوئد وآمریکا بالا هستند خب این را داشتیم. مگر چنین چیزی می شود مگر می شود در یک کشور درک فساد رتبه بالا باشد از این طرف پنهان کاری مالی هم در بالاترین حد باشد،خب پس معلوم می شود این آمار و این معیار، معیار درستی نیست.
اشکال این است که این اخفا مالی و پنهان کاری مالی قانونی است. این کشورهایی که شما می بینید بیشترین پنهان کاری مالی را دارند همان کشورهایی هستند که بالاترین درک فساد را داشتند. کدام کشور ها هستند کشور اسکاندیناوی، کشور آمریکا مثلا آمریکا که بالاترین حد شاخصه را در بحث درک فساد داشت، بالاترین آمار را دارد، در پنهان کاری مالی در رتبه دوم هست.
فساد سیستم قضایی آمریکا گزارشی است که خود فدرال آمریکا داده است و می گویید که سالیانه 2.5 میلیون دلار رشوه فقط در دستگاه قضایی آمریکا شناسایی می شود. حضرت آقا این را اینجا مطرح می کنند که وضعیت فساد این چنین است.
بعد حضرت آقا می فرمایند وضعیت فساد در دوران پهلوی در مقایسه با کشورهای دیگر بخصوص با رژیم طاغوت که سرتاپا فساد و فسادپرور بود.
این مبارزه نیازمند انسانهایی باایمان و جهادگر، و منیع‌الطّبع با دستانی پاک و دلهایی نورانی است. این مبارزه بخش اثرگذاری است از تلاش همه‌جانبه‌ای که نظام جمهوری اسلامی باید در راه استقرار عدالت به کار برد.
در کشور ما خصوصا در این چندسال اخیر به شدت با فساد مبارزه شده این که شما می بینید فسادها آشکار می شود این برخورد با فساد است یعنی با فساد برخورد شده است آشکار شد. سه هزار میلیارد جمهوری اسلامی برخورد کرد سه هزار میلیارد را گرفت. هزارو دویست میلیارد هم جریمه گرفت. مه آفرید امیرخسروی را هم اعدام کرد. جمهوری اسلامی همه کار انجام داد برای مبارزه با فساد البته ما نمی گوییم این وضعیت، وضعیت خیلی خوبی است.روز به روز می بینید اختلاس های جدید می آید این که جمهوری اسلامی برخورد می کند کار خوبی است از آنطرف باید با این فساد ها از نطفه (برخورد کرد) حضرت آقا می فرمایند دیگر از نطفه نباید این اختلاس ها صورت بگیرد که با آن برخورد بشود.
«عدالت در صدر هدفهای اوّلیّه‌ی همهی بعثتهای الهی است و در جمهوری اسلامی نیز دارای همان شأن و جایگاه است؛ این، کلمه‌ای مقدّس در همهی زمانها و سرزمین‌ها است و به‌صورت کامل، جز در حکومت حضرت ولیّ‌عصر (ارواحنافداه) میسّر نخواهد شد ولی به‌صورت نسبی، همه جا و همه وقت ممکن و فریضه‌ای بر عهده‌ی همه بویژه حاکمان و قدرتمندان است. با این همه، اینجانب به جوانان عزیزی که آینده‌ی کشور، چشم‌انتظار آنها است صریحاً می گویم آنچه تاکنون شده با آنچه باید می شده و بشود، دارای فاصله‌‌ای ژرف است. در جمهوری اسلامی، دلهای مسئولان به طور دائم باید برای رفع محرومیّتها بتپد و از شکافهای عمیق طبقاتی بشدّت بیمناک باشد.
در جمهوری اسلامی کسب ثروت نه تنها جرم نیست که مورد تشویق نیز هست، امّا تبعیض در توزیع منابع عمومی و میدان دادن به ویژه‌خواری و مدارا با فریبگران اقتصادی که همه به بی‌عدالتی می‌انجامد، بشدّت ممنوع است؛ همچنین غفلت از قشرهای نیازمند حمایت، به‌هیچ رو مورد قبول نیست.»
تاکنون نظری ثبت نشده است