display result search
سخنرانی حجت الاسلام احمد لقمانی با موضوع "سرچشمه آرامش و شادی در زندگی"، سال 1403
معارف دینی ما سرشار از نشاط و شادمانی است. انسان مذهبی شادترین انسان‌هاست و انسان‌های مذهبی ته دلشان شاد است چون وصل به آسمان و خدا هستند. انسان اگر از درون خودش احساس صلح، آشتی و آرامش کند، در بیرون با همه در صلح و آشتی و آرامش خواهد بود. وضو و نماز و عبادات همه نور هستند و زندگی انسان را نورانی می‌کنند. بنابر این بود که در زندگی، اشیاء در خدمت انسان‌ها باشند، اما برعکس شده است و انسان‌ها به خدمت اشیاء درآمده‌اند. انسان برای رشد و تعالی آمده است نه برای سکون و فساد. انسان باید هویت خودش را بشناسد. انسان باید با نگاه زیبا به زندگی نگاه کند. خوشبخت کسی است که به داشته‌های خودش توجه می‌کند. انسان باید انسانیت خودش را پیدا کند و ارزش‌های خودش را بشناسد. گاهی انسان با حسن خلق، تعداد زیادی را به سوی خدا جذب می‌کند. وقتی انسان کعبه دلش را غبار زدایی کند، ثانیه‌ای زندگی می‌کند. پس گام اول آرامش در زندگی، خود ارزشمندی است. انسان باید چشم و گوش و دست و زبانش را از گناه حفظ کند. بی‌هویتی انسان را به گناه سوق می‌دهد. نماز و عبادت، دنیا و آخرت انسان را می‌سازد. معنویت ذائقه و درون انسان را عوض می‌کند و می‌سازد. اما دوری از معنویت روح انسان را کدر می‌کند. برای مثال وضو همیشه حال خوب به انسان می‌دهد و انسان را نورانی می‌کند.
معارف دینی ما سرشار از نشاط و شادمانی است. انسان مذهبی شادترین انسان‌هاست و انسان‌های مذهبی ته دلشان شاد است چون وصل به آسمان و خدا هستند. انسان اگر از درون خودش احساس صلح، آشتی و آرامش کند، در بیرون با همه در صلح و آشتی و آرامش خواهد بود. وضو و نماز و عبادات همه نور هستند و زندگی انسان را نورانی می‌کنند. بنابر این بود که در زندگی، اشیاء در خدمت انسان‌ها باشند، اما برعکس شده است و انسان‌ها به خدمت اشیاء درآمده‌اند. انسان برای رشد و تعالی آمده است نه برای سکون و فساد. انسان باید هویت خودش را بشناسد. انسان باید با نگاه زیبا به زندگی نگاه کند. خوشبخت کسی است که به داشته‌های خودش توجه می‌کند. انسان باید انسانیت خودش را پیدا کند و ارزش‌های خودش را بشناسد. گاهی انسان با حسن خلق، تعداد زیادی را به سوی خدا جذب می‌کند. وقتی انسان کعبه دلش را غبار زدایی کند، ثانیه‌ای زندگی می‌کند. پس گام اول آرامش در زندگی، خود ارزشمندی است. انسان باید چشم و گوش و دست و زبانش را از گناه حفظ کند. بی‌هویتی انسان را به گناه سوق می‌دهد. نماز و عبادت، دنیا و آخرت انسان را می‌سازد. معنویت ذائقه و درون انسان را عوض می‌کند و می‌سازد. اما دوری از معنویت روح انسان را کدر می‌کند. برای مثال وضو همیشه حال خوب به انسان می‌دهد و انسان را نورانی می‌کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است