display result search
- 223
- 1000
- 1000
- 1000
خانواده خوشبخت، جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام اسماعیل رمضانی با موضوع «خانواده خوشبخت»، جلسه هفتم: تأثیر علائق در زاویه دید و تحلیل، سال 1402
انسان ها همیشه از زاویه علاقه های خود وارد تحلیل و دیدن یک حادثه می شوند. علاقه های هر فرد در تحلیل فرد از رفتار یا حادثه ای که در آن قرار گرفته است تاثیر دارد. انسان ها از زاویه دیدی که علاقه های آنها درست می کند حوادث و پدیده ها را می بینند. در واقع تحلیل های ما و زاویه نگاه های ما تابع علاقه های ماست. علاقه ها تحلیل ساز هستند. از توجهات خودتون باید متوجه بشوید علائق شما چی هست. مثلا وقتی در خیابان در حال حرکت هستید، در بین یک جمعیتی که شما را می شناسند و شما در میان آنها پرستیژ و تیپ خاصی دارید که در چشم آنها هستید یک مرتبه به زمین می خورید.
این زمین خوردن که اتفاق می افتد، برخی افراد در اولین تحلیل، زاویه دیدی که از این زمین خوردن دارند این است که زود بلند می شوند که دیگران به آنها نخندند. پس در وقتی که من تنها به زمین می خورم اولین زاویه نگاهی که من را به خودش مشغول می کند این است که دیگران به من نخندند. اگر همین زمین خوردن با یک نوزاد صدمه پذیر در آغوش اتفاق بیفتد به چیزی که فکر نمی کنم خنده دیگران است. همه ذکر و فکرم به این تعلق می گیرد که این بچه سالم بماند. اینکه در یک حاثه و در یک جمع، یک مرتبه حواسم به این است که دیگران به من نخندند ولی یک مرتبه علائق قوی تری به میان می آید که نوزاد سالم باشد که گاهی در این موارد حتی متوجه زخم ها و صدمات خود نمی شویم. این است که علائق زاویه دید و تحلیل درست می کند.
انسان ها همیشه از زاویه علاقه های خود وارد تحلیل و دیدن یک حادثه می شوند. علاقه های هر فرد در تحلیل فرد از رفتار یا حادثه ای که در آن قرار گرفته است تاثیر دارد. انسان ها از زاویه دیدی که علاقه های آنها درست می کند حوادث و پدیده ها را می بینند. در واقع تحلیل های ما و زاویه نگاه های ما تابع علاقه های ماست. علاقه ها تحلیل ساز هستند. از توجهات خودتون باید متوجه بشوید علائق شما چی هست. مثلا وقتی در خیابان در حال حرکت هستید، در بین یک جمعیتی که شما را می شناسند و شما در میان آنها پرستیژ و تیپ خاصی دارید که در چشم آنها هستید یک مرتبه به زمین می خورید.
این زمین خوردن که اتفاق می افتد، برخی افراد در اولین تحلیل، زاویه دیدی که از این زمین خوردن دارند این است که زود بلند می شوند که دیگران به آنها نخندند. پس در وقتی که من تنها به زمین می خورم اولین زاویه نگاهی که من را به خودش مشغول می کند این است که دیگران به من نخندند. اگر همین زمین خوردن با یک نوزاد صدمه پذیر در آغوش اتفاق بیفتد به چیزی که فکر نمی کنم خنده دیگران است. همه ذکر و فکرم به این تعلق می گیرد که این بچه سالم بماند. اینکه در یک حاثه و در یک جمع، یک مرتبه حواسم به این است که دیگران به من نخندند ولی یک مرتبه علائق قوی تری به میان می آید که نوزاد سالم باشد که گاهی در این موارد حتی متوجه زخم ها و صدمات خود نمی شویم. این است که علائق زاویه دید و تحلیل درست می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است