سخنرانی حجت الاسلام سید محمد ضیاءآبادی با موضوع گناه و آثار آن بر روح انسان
به گفته ی اندیشمندان و اهل تربیت، یکی از راه های پیشگیری از آلودگی های گناه، مراقبت است. مراقبت یعنی متوجه بودن به حضور رقیب و انجام رفتار مناسب در حضور او. رقیب همان خداوند حیّ است که همواره ناظر بر اعمال ما می باشد. انسان اگر به مرحله ی مراقبه برسد، حال عجیبی پیدا می کند و هیچ گاه وجود و حضور رقیب را از یاد نخواهد برد. اگر گناه و آلودگی در اعمال ظاهری انسان باشد، ممکن است با انجام اعمال معنوی مثل نماز و روزه و عبادت خالصانه کمرنگ تر شود و به تدریج محو گردد. اما اگر گناه با جوهر وجود انسان آمیخته گردد و انسان به انجام گناه عادت کند، دست کشیدن از آن بسیار سخت و گاهی ناممکن خواهد شد. گاهی حالتی در انسان پیدا می شود که به آن تأثر می گویند. این حالت در انسان دوام زیادی نداشته و بعد مدتی از بین می رود و انسان دوباره دست به گناه می زند. با ریاضت و انجام معنویات این حالت در انسان پایدارتر شده و موجب می شود او به مقام قرب الهی برسد.
یکی از راه های رهایی انسان از انجام خطا و اشتباه، انس با قرآن است. وجود انسان گناهکار مانند بذری در زمین تاریک است. این موجود باید با بهره گرفتن از ابزاری ،خود را به روشنایی برساند و تبدیل به گیاهی لطیف شود. مأنوس شدن با قرآن همین کار را با روح انسان و وجود او انجام خواهد داد.
به گفته ی اندیشمندان و اهل تربیت، یکی از راه های پیشگیری از آلودگی های گناه، مراقبت است. مراقبت یعنی متوجه بودن به حضور رقیب و انجام رفتار مناسب در حضور او. رقیب همان خداوند حیّ است که همواره ناظر بر اعمال ما می باشد. انسان اگر به مرحله ی مراقبه برسد، حال عجیبی پیدا می کند و هیچ گاه وجود و حضور رقیب را از یاد نخواهد برد. اگر گناه و آلودگی در اعمال ظاهری انسان باشد، ممکن است با انجام اعمال معنوی مثل نماز و روزه و عبادت خالصانه کمرنگ تر شود و به تدریج محو گردد. اما اگر گناه با جوهر وجود انسان آمیخته گردد و انسان به انجام گناه عادت کند، دست کشیدن از آن بسیار سخت و گاهی ناممکن خواهد شد. گاهی حالتی در انسان پیدا می شود که به آن تأثر می گویند. این حالت در انسان دوام زیادی نداشته و بعد مدتی از بین می رود و انسان دوباره دست به گناه می زند. با ریاضت و انجام معنویات این حالت در انسان پایدارتر شده و موجب می شود او به مقام قرب الهی برسد.
یکی از راه های رهایی انسان از انجام خطا و اشتباه، انس با قرآن است. وجود انسان گناهکار مانند بذری در زمین تاریک است. این موجود باید با بهره گرفتن از ابزاری ،خود را به روشنایی برساند و تبدیل به گیاهی لطیف شود. مأنوس شدن با قرآن همین کار را با روح انسان و وجود او انجام خواهد داد.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان