display result search
- 3699
- 1000
- 1000
- 1000
در حاشیه خطبه فدکیه - جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع "در حاشیه خطبه فدکیه"، جلسه پنجم، سال 1397
ولایت امیرالمؤمنین (ع) اساساً غصب شدنی نبود و کسی نمی توانست آن را بگیرد و ما هم امامت ایشان را بلافاصله بعد از پیامبر(ص) می دانیم و نمی گوئیم که 25 سال بدون امام بودیم؛ پس امامت ایشان مشخص است اما حکومت را غصب کردند. اگر قصد و غرض امیرالمؤمنین از حکومت ارزش و اعتبار یافتن بود، پشیزی ارزش نداشت اما پیشتر دلائل مهم بودن حکومت را هم بیان کردیم. و علت نام گذاری این خطبه به نام فدکیه - با اینکه در مورد توحید و دیگر مسائل هم صحبت شده است - این است که چون زمینی به نام فدک غصب شده بود و حضرت زهرا (س) فرمودند می خواستند روزیِ فرزندان مرا قطع کنند. یعنی دومین موضوع فدک مسئله اقتصادی بود.
در اهمیت حکومت همین بس که چون همه حکومت ها مدّعیِ حکومت دینی بودند، می توانستند فرهنگ و سرنوشت ادیان را تغییر دهند. راوی نقل می کند که روزی امام صادق (ع) با منصور دوانیقی حرکت می کردند که منصور بر اسبی وزین سوار شد و الاغی هم آوردند تا امام صادق (ع) سوار شود و با این حرکت قصد داشتند امام معصوم را تخطئه و تحقیر کنند. منصور از بالا به امام نگاه می کرد و می گفت: «جا دارد که به ما که بالاتر نشسته ایم حسادت نکنی چون خدا اینچنین خواسته و این عزت از جانب خداوند است و می گفت مبادا جایی بگویی که من جانشین به حق پیغمبر هستم ...» امام صادق (ع) در چنین شرایطی چاره ای نداشتند و فرمودند: «من در جایی سخنی نگفته ام.» پس حکومت جوری می تواند فرهنگ را تغییر دهد که حتی اگر خودش هم از بین رفت، اثرش در فرهنگ باقی ماند.
بدعت های بسیاری در اسلام بود که امام علی (ع) نتوانستند آن ها را اصلاح کنند؛ چون منافعِ شخصی خود مردم در میان بود و همکاری نمی کردند و حضرت نمی توانستند کاری کنند. ایشان می فرمودند همین هم که داریم از بین می رود. اما در مواردی که خود مردم آنها را بد می دانستند حضرت توانستند اصلاحاتی را انجام دهند. پس حکومت بدعتی را می سازد و به نحوی هم می سازد که مردم گمان می کنند همان دین است و اگر هم بخواهی تغییر بدهی مردم همه سینه چاک میکنند و مانع می شوند.
امام صادق (ع) در مورد علم حضرت صدیقه طاهره (س) فرمودند که برترین علم مکتوب ما همین مصحف مادرمان هست.
ولایت امیرالمؤمنین (ع) اساساً غصب شدنی نبود و کسی نمی توانست آن را بگیرد و ما هم امامت ایشان را بلافاصله بعد از پیامبر(ص) می دانیم و نمی گوئیم که 25 سال بدون امام بودیم؛ پس امامت ایشان مشخص است اما حکومت را غصب کردند. اگر قصد و غرض امیرالمؤمنین از حکومت ارزش و اعتبار یافتن بود، پشیزی ارزش نداشت اما پیشتر دلائل مهم بودن حکومت را هم بیان کردیم. و علت نام گذاری این خطبه به نام فدکیه - با اینکه در مورد توحید و دیگر مسائل هم صحبت شده است - این است که چون زمینی به نام فدک غصب شده بود و حضرت زهرا (س) فرمودند می خواستند روزیِ فرزندان مرا قطع کنند. یعنی دومین موضوع فدک مسئله اقتصادی بود.
در اهمیت حکومت همین بس که چون همه حکومت ها مدّعیِ حکومت دینی بودند، می توانستند فرهنگ و سرنوشت ادیان را تغییر دهند. راوی نقل می کند که روزی امام صادق (ع) با منصور دوانیقی حرکت می کردند که منصور بر اسبی وزین سوار شد و الاغی هم آوردند تا امام صادق (ع) سوار شود و با این حرکت قصد داشتند امام معصوم را تخطئه و تحقیر کنند. منصور از بالا به امام نگاه می کرد و می گفت: «جا دارد که به ما که بالاتر نشسته ایم حسادت نکنی چون خدا اینچنین خواسته و این عزت از جانب خداوند است و می گفت مبادا جایی بگویی که من جانشین به حق پیغمبر هستم ...» امام صادق (ع) در چنین شرایطی چاره ای نداشتند و فرمودند: «من در جایی سخنی نگفته ام.» پس حکومت جوری می تواند فرهنگ را تغییر دهد که حتی اگر خودش هم از بین رفت، اثرش در فرهنگ باقی ماند.
بدعت های بسیاری در اسلام بود که امام علی (ع) نتوانستند آن ها را اصلاح کنند؛ چون منافعِ شخصی خود مردم در میان بود و همکاری نمی کردند و حضرت نمی توانستند کاری کنند. ایشان می فرمودند همین هم که داریم از بین می رود. اما در مواردی که خود مردم آنها را بد می دانستند حضرت توانستند اصلاحاتی را انجام دهند. پس حکومت بدعتی را می سازد و به نحوی هم می سازد که مردم گمان می کنند همان دین است و اگر هم بخواهی تغییر بدهی مردم همه سینه چاک میکنند و مانع می شوند.
امام صادق (ع) در مورد علم حضرت صدیقه طاهره (س) فرمودند که برترین علم مکتوب ما همین مصحف مادرمان هست.
کاربر مهمان