display result search
- 2903
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 57 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 57
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بَِایَتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِىَ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِى ءَاذَانِهِمْوَقْراً وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَن یَهْتَدُواْ إِذاً أَبَداً
ترجمه
و کیست ستمکارتر از آنکه به آیات پروردگارش تذکّر دهند، پس (به جاى پذیرش) از آنها اعراض کند و (گناهان و) دستاورد پیشینه خویش را فراموش کند؟! البتّه ما بر دلهایشان پرده هایى نهادیم تا آیات قرآن را نفهمند و در گوشهایشان سنگینى قرار دادیم که اگر به سوى هدایت شان فراخوانى، هرگز به راه نخواهند آمد.
«تذکّر»، رمز آن است که انسان در عمق روح و فطرت خود، خدا را یافته، لکن از آن غافل شده است و تذکّر براى کنار زدن پرده غفلت است. حضرت على (ع) در توصیف انبیا مى فرماید: هدف از بعثت انبیا آن است که مردم را به وفا کردن به فراموش شده ها یادآورى کنند. «و یذکّرهم منسىّ نعمته».
«اَکنّة» جمع «کنان» به معناى پرده و پوشش است.
پیام ها
1- بى اعتنایى به آیات الهى و درنگ نکردن در آنها، بزرگترین ستم است. «و مَن اَظلَم، ذُکّر، اَعرِض، نَسى»
2- یاد عملکرد بد، زمینه ساز توبه و عذرخواهى است و بر عکس غفلت از آن، سبب تیرگى روح و کلید همه بدبختى هاست. «نَسىَ ما قَدّمت یداه»
3- کیفر بى اعتنایى به آیات الهى و استهزا و غفلت از گناهان، محروم شدن از درک حقایق است. «فاَعرض... جعلنا»
4- عذاب الهى تنها در قیامت نیست، گرفتن قوه درک حقایق، نیز عذاب است. «اَکنّةً أن یفقهوه»
5 - در هدایت مردم، تنها برهان ودلیل کافى نیست، پذیرش مخاطب هم لازم است. «و اِن تَدعُهم الى الهُدى فلن یهتدوا»
6- راه هدایت، دل نرم و گوش شنواست، وقتى این دو دگرگون شد، حتّى در برابر دعوت شخص پیامبر، هدایت پذیر نمى شود. «فلن یهتدوا اذاً ابداً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بَِایَتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِىَ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِى ءَاذَانِهِمْوَقْراً وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَى فَلَن یَهْتَدُواْ إِذاً أَبَداً
ترجمه
و کیست ستمکارتر از آنکه به آیات پروردگارش تذکّر دهند، پس (به جاى پذیرش) از آنها اعراض کند و (گناهان و) دستاورد پیشینه خویش را فراموش کند؟! البتّه ما بر دلهایشان پرده هایى نهادیم تا آیات قرآن را نفهمند و در گوشهایشان سنگینى قرار دادیم که اگر به سوى هدایت شان فراخوانى، هرگز به راه نخواهند آمد.
«تذکّر»، رمز آن است که انسان در عمق روح و فطرت خود، خدا را یافته، لکن از آن غافل شده است و تذکّر براى کنار زدن پرده غفلت است. حضرت على (ع) در توصیف انبیا مى فرماید: هدف از بعثت انبیا آن است که مردم را به وفا کردن به فراموش شده ها یادآورى کنند. «و یذکّرهم منسىّ نعمته».
«اَکنّة» جمع «کنان» به معناى پرده و پوشش است.
پیام ها
1- بى اعتنایى به آیات الهى و درنگ نکردن در آنها، بزرگترین ستم است. «و مَن اَظلَم، ذُکّر، اَعرِض، نَسى»
2- یاد عملکرد بد، زمینه ساز توبه و عذرخواهى است و بر عکس غفلت از آن، سبب تیرگى روح و کلید همه بدبختى هاست. «نَسىَ ما قَدّمت یداه»
3- کیفر بى اعتنایى به آیات الهى و استهزا و غفلت از گناهان، محروم شدن از درک حقایق است. «فاَعرض... جعلنا»
4- عذاب الهى تنها در قیامت نیست، گرفتن قوه درک حقایق، نیز عذاب است. «اَکنّةً أن یفقهوه»
5 - در هدایت مردم، تنها برهان ودلیل کافى نیست، پذیرش مخاطب هم لازم است. «و اِن تَدعُهم الى الهُدى فلن یهتدوا»
6- راه هدایت، دل نرم و گوش شنواست، وقتى این دو دگرگون شد، حتّى در برابر دعوت شخص پیامبر، هدایت پذیر نمى شود. «فلن یهتدوا اذاً ابداً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است