display result search
- 4765
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 155 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 155
وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِّمِیقَتِنَا فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِیَّىَ أَتُهْلِکُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّآ إِنْ هِىَ إِلَّا فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهْدِى مَن تَشَآءُ أَنتَ وَلِیُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الْغَفِرِینَ
ترجمه
و موسى براى (آمدن به) میعادگاه ما، از قوم خود هفتاد مرد را برگزید. پس همین که (در پى درخواست دیدن خدا) زمین لرزه آنان را فرا گرفت گفت: پروردگارا! اگر مىخواستى، مى توانستى آنها و مرا پیش از این (آمدن به طور) بمیرانى، آیا مارا به خاطر کارهاى بىخردان ما هلاک مى کنى؟ این صحنه جز آزمایشى از جانب تو نیست که با آن، هر که را (سزاوار بدانى و) بخواهى گمراه مى کنى و هر که را بخواهى (و لایق بدانى) هدایت مىکنى، تو ولىّ و سرپرست مایى، پس ما را ببخشاى و بر ما رحم کن، که تو بهترین آمرزندگانى.
در این که حضرت موسى (ع) یک میقات یا چند میقات داشته و مرگ و هلاکت در میقات، به خاطر تقاضاى دیدار خدا بوده یا گوساله پرستى مردم، گفتگوهایى است که در فهم آیه نقشى ندارد و از آن چشم مى پوشیم.
یاران موسى (ع) با دیدن آن همه معجزات، باز هم تقاضاى دیدن خدا یا شنیدن صداى خدا را داشتند، درحالى که آن هفتاد نفر، برگزیده حضرت موسى از میان هفتصد نفر بودند که به کوه طور رفته و گرفتار قهر الهى شدند، زیرا کسى که معجز هاى دید، نباید بهانه بیاورد.
در عدد «هفتاد» نیز مانند عدد «چهل»، راز و رمزى نهفته است.
وقتى برگزیدگان پیامبرى همچون موسى (ع) چنین از کار درآیند، چگونه مى توان گفت: مردم عادّى، امام را برگزینند؟! حضرت مهدى (عج) در پاسخ کسى که پرسید چرا مردم حقّ انتخاب امام را ندارند؟ فرمودند: حضرت موسى که هفتاد نفر را انتخاب کرد معلوم شد لایق نبودند، پس وقتى انتخاب شدگان پیامبرى مثل موسى منحرف شدند، انتخاب شدگان مردم چه وضعى خواهند داشت.
پیام ها
1- براى حضور در مراکز مهم و مسائل حسّاس، باید گزینش انجام شود و افرادى انتخاب شوند، نه هر کس و در هر سطحى حاضر شود. «واختار موسى»
2- مردن، از تحمّل فشار حرف مردم آسانتر است. «لو شئت أهلکتهم من قبل و ایّاى» (یعنى اى کاش قبل از آمدن مردم همراه من به کوه طور، جان ما را مىگرفتى که تحمّل اینکه بگویند: تو بهترین ها را برگزیدى و به قتلگاه بردى و آنان را نابود کردى و... سخت تر است.)
3- پیامبران در حرکات خود، به ظاهر عمل مى کنند نه به علم غیب. از این رو گاهى برگزیدگان انبیا نیز نالایق در مىآیند. «بما فعل السفهاء منّا»
4- گاهى آتش قهر الهى چنان فراگیر است که خشک و تر را با هم مى سوزاند. «أتهلکنا بما فعل السفهاء» (خوبان را به خاطر سکوت و بى تفاوتى)
5 - بهانه گیرى، نشانه سفاهت است. «السفهاء»
6- بلاها و حوادث، گاهى آزمایش الهى است، «اِن هِىَ الاّ فتنتک...» که در آن افراد شناخته شده و صف ها از هم جدا مى شود. «تضلّ... تهدى»
7- ستایش خداوند پیش از دعا، از آداب دعاست. «أنت ولیّنا فاغفرلنا»
8 - تا صفحه روح از آلودگى گناه پاک نشود، رحمت الهى را جذب نمى کند. «اغفر لنا و ارحمنا»
9- آمرزش و عفو الهى، (بر خلاف بخشش مردم که یا با تأخیر است، یا همراه با منّت و تحقیر،) بهترین بخشایش هاست. «خیر الغافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَاخْتَارَ مُوسَى قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِّمِیقَتِنَا فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِیَّىَ أَتُهْلِکُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّآ إِنْ هِىَ إِلَّا فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهْدِى مَن تَشَآءُ أَنتَ وَلِیُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الْغَفِرِینَ
ترجمه
و موسى براى (آمدن به) میعادگاه ما، از قوم خود هفتاد مرد را برگزید. پس همین که (در پى درخواست دیدن خدا) زمین لرزه آنان را فرا گرفت گفت: پروردگارا! اگر مىخواستى، مى توانستى آنها و مرا پیش از این (آمدن به طور) بمیرانى، آیا مارا به خاطر کارهاى بىخردان ما هلاک مى کنى؟ این صحنه جز آزمایشى از جانب تو نیست که با آن، هر که را (سزاوار بدانى و) بخواهى گمراه مى کنى و هر که را بخواهى (و لایق بدانى) هدایت مىکنى، تو ولىّ و سرپرست مایى، پس ما را ببخشاى و بر ما رحم کن، که تو بهترین آمرزندگانى.
در این که حضرت موسى (ع) یک میقات یا چند میقات داشته و مرگ و هلاکت در میقات، به خاطر تقاضاى دیدار خدا بوده یا گوساله پرستى مردم، گفتگوهایى است که در فهم آیه نقشى ندارد و از آن چشم مى پوشیم.
یاران موسى (ع) با دیدن آن همه معجزات، باز هم تقاضاى دیدن خدا یا شنیدن صداى خدا را داشتند، درحالى که آن هفتاد نفر، برگزیده حضرت موسى از میان هفتصد نفر بودند که به کوه طور رفته و گرفتار قهر الهى شدند، زیرا کسى که معجز هاى دید، نباید بهانه بیاورد.
در عدد «هفتاد» نیز مانند عدد «چهل»، راز و رمزى نهفته است.
وقتى برگزیدگان پیامبرى همچون موسى (ع) چنین از کار درآیند، چگونه مى توان گفت: مردم عادّى، امام را برگزینند؟! حضرت مهدى (عج) در پاسخ کسى که پرسید چرا مردم حقّ انتخاب امام را ندارند؟ فرمودند: حضرت موسى که هفتاد نفر را انتخاب کرد معلوم شد لایق نبودند، پس وقتى انتخاب شدگان پیامبرى مثل موسى منحرف شدند، انتخاب شدگان مردم چه وضعى خواهند داشت.
پیام ها
1- براى حضور در مراکز مهم و مسائل حسّاس، باید گزینش انجام شود و افرادى انتخاب شوند، نه هر کس و در هر سطحى حاضر شود. «واختار موسى»
2- مردن، از تحمّل فشار حرف مردم آسانتر است. «لو شئت أهلکتهم من قبل و ایّاى» (یعنى اى کاش قبل از آمدن مردم همراه من به کوه طور، جان ما را مىگرفتى که تحمّل اینکه بگویند: تو بهترین ها را برگزیدى و به قتلگاه بردى و آنان را نابود کردى و... سخت تر است.)
3- پیامبران در حرکات خود، به ظاهر عمل مى کنند نه به علم غیب. از این رو گاهى برگزیدگان انبیا نیز نالایق در مىآیند. «بما فعل السفهاء منّا»
4- گاهى آتش قهر الهى چنان فراگیر است که خشک و تر را با هم مى سوزاند. «أتهلکنا بما فعل السفهاء» (خوبان را به خاطر سکوت و بى تفاوتى)
5 - بهانه گیرى، نشانه سفاهت است. «السفهاء»
6- بلاها و حوادث، گاهى آزمایش الهى است، «اِن هِىَ الاّ فتنتک...» که در آن افراد شناخته شده و صف ها از هم جدا مى شود. «تضلّ... تهدى»
7- ستایش خداوند پیش از دعا، از آداب دعاست. «أنت ولیّنا فاغفرلنا»
8 - تا صفحه روح از آلودگى گناه پاک نشود، رحمت الهى را جذب نمى کند. «اغفر لنا و ارحمنا»
9- آمرزش و عفو الهى، (بر خلاف بخشش مردم که یا با تأخیر است، یا همراه با منّت و تحقیر،) بهترین بخشایش هاست. «خیر الغافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان