- 3093
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 19سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 19
وَ یََادَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ فَکُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَ لَاتَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
و اى آدم! تو و همسرت در آن باغ (بهشت گونه) ساکن شو و از (هرگونه و هرچه و) هرجا خواستید بخورید، و(لى) نزدیک این درخت نشوید که از ستمکاران (بر خویش) خواهید شد.
مشابه این آیه، در سوره بقره آیه 35 نیز گذشت.
امام رضا (ع) در مورد اینکه شجره اى که مورد نهى قرار گرفت آیا گندم است یا انگور و یا چیز دیگرى، مى فرماید: چون درختان بهشتى میوه هاى متنوّعى مى دهند، تمام اقوال را شامل مى شود.
خداوند اراده کرده بود که انسان به عنوان خلیفه او در روى زمین زندگى کند، «انّى جاعل فى الارض خلیفة» و براى نشان دادن این شایستگى به دیگران، حقایقى را به انسان تعلیم داد، آنگاه دستور سجده بر او را داد و در بهشت قرارش داد و سپس اوّلین تکلیف را به او فرمان مى دهد و موضوع تعهّد و مسئولیّت و اختیار شروع مى شود و پس از آن مجازات تخلّف از تکلیف و ورود به زمین و تلاش براى تکامل صورت مى گیرد و همه این مراحل بر پایه علم الهى صورت گرفت، چنان که حضرت على (ع) پس از بیان این مراحل و استقرار انسان در روى زمین مى فرماید: علم خداوند در مورد او به وقوع پیوست.
در این که مراد از «جنّة» و بهشتى که آدم در آن ساکن بود چیست، اقوال مختلفى بیان شده است؛ بعضى آن را همان بهشت موعود مى دانند و خلود و جاودانگى در آن را از آنِ کسانى مى دانند که به واسطه عمل و جزا داخل آن شده اند، و در مورد غیر آن چنین نیست، چنانکه پیامبر در شب معراج وارد آنجا شد و برگشت. امّا امام صادق (ع) فرمود: بهشت آدم، یکى از باغه اى دنیا بوده است. زیرا در بهشت موعود، امر و نهى و تکلیف وجود ندارد.
پیام ها
1- ابتدا موارد مجاز و راه هاى صحیح را باز کنید، سپس موارد ممنوع را گوشزد کنید. «فکُلا... لاتقربا»
2- نزدیک شدن به حرام و مناطق ممنوعه احکام الهى، آلودگى به گناه را به دنبال دارد. «لاتقربا... فتکونا...»
3- با بودن راه مجاز «فَکُلا»، راه ممنوعه رفتن ظلم است. «فتکونا من الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ یََادَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ فَکُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَ لَاتَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّلِمِینَ
ترجمه
و اى آدم! تو و همسرت در آن باغ (بهشت گونه) ساکن شو و از (هرگونه و هرچه و) هرجا خواستید بخورید، و(لى) نزدیک این درخت نشوید که از ستمکاران (بر خویش) خواهید شد.
مشابه این آیه، در سوره بقره آیه 35 نیز گذشت.
امام رضا (ع) در مورد اینکه شجره اى که مورد نهى قرار گرفت آیا گندم است یا انگور و یا چیز دیگرى، مى فرماید: چون درختان بهشتى میوه هاى متنوّعى مى دهند، تمام اقوال را شامل مى شود.
خداوند اراده کرده بود که انسان به عنوان خلیفه او در روى زمین زندگى کند، «انّى جاعل فى الارض خلیفة» و براى نشان دادن این شایستگى به دیگران، حقایقى را به انسان تعلیم داد، آنگاه دستور سجده بر او را داد و در بهشت قرارش داد و سپس اوّلین تکلیف را به او فرمان مى دهد و موضوع تعهّد و مسئولیّت و اختیار شروع مى شود و پس از آن مجازات تخلّف از تکلیف و ورود به زمین و تلاش براى تکامل صورت مى گیرد و همه این مراحل بر پایه علم الهى صورت گرفت، چنان که حضرت على (ع) پس از بیان این مراحل و استقرار انسان در روى زمین مى فرماید: علم خداوند در مورد او به وقوع پیوست.
در این که مراد از «جنّة» و بهشتى که آدم در آن ساکن بود چیست، اقوال مختلفى بیان شده است؛ بعضى آن را همان بهشت موعود مى دانند و خلود و جاودانگى در آن را از آنِ کسانى مى دانند که به واسطه عمل و جزا داخل آن شده اند، و در مورد غیر آن چنین نیست، چنانکه پیامبر در شب معراج وارد آنجا شد و برگشت. امّا امام صادق (ع) فرمود: بهشت آدم، یکى از باغه اى دنیا بوده است. زیرا در بهشت موعود، امر و نهى و تکلیف وجود ندارد.
پیام ها
1- ابتدا موارد مجاز و راه هاى صحیح را باز کنید، سپس موارد ممنوع را گوشزد کنید. «فکُلا... لاتقربا»
2- نزدیک شدن به حرام و مناطق ممنوعه احکام الهى، آلودگى به گناه را به دنبال دارد. «لاتقربا... فتکونا...»
3- با بودن راه مجاز «فَکُلا»، راه ممنوعه رفتن ظلم است. «فتکونا من الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است