display result search
- 3043
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 93 سوره نساء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نساء - آیه 93
در شرایط بحرانى جنگ احد، یکى از مسلمانان، مسلمان دیگرى را به خاطر خصومت هاى شخصى دوران جاهلیّت کشت. پیامبر اکرم از طریق وحى آگاه شد و در بازگشت از اُحد، در محلّه «قُبا» به قصاص قتل مؤمن دستور داد، آن مسلمان قاتل را بکشند و به پشیمانى او توجّهى نکرد.
اسلام براى جان مسلمان و حفظ امنیّت افراد، اهمیّت بسیار قائل شده و کیفر عذاب ابدى را براى آن مقرّر داشته تا جلوى قتل و جرائم سنگین گرفته شود. تعبیراتى که در این آیه براى «قتل عمدى مؤمن» به کار رفته، درباره هیچ گناهى نیامده است. امام صادق (ع فرمود: توبه کسى که از روى عمد مؤمنى را بکشد قصاص است.
«تعمّد» از «عمود» است و از آنجا که ستون کارها نیّت است، به کارى که با انگیزه قبلى باشد، عمدى گویند.
در روایات متعدّدى به بزرگى گناه قتل تصریح شده، از جمله:
1- در قیامت، قتل بىگناهان اوّلین مسأله اى است که از آن سؤال مى شود.
2- یاغىترین افراد، کسى است که انسانى را بکشد یا بزند.
3- علاوه بر گناه قتل، گناهان مقتول هم به دوش قاتل مى افتد.
4- اگر اهل آسمان و زمین در قتل مؤمنى شریک شوند، همه عذاب مى شوند.
5 - اگر همه دنیا فنا شود، آسان تر از قتل یک بىگناه است.
پیام ها
1- در نظام اسلامى، هیچ مقامى حقّ قتل و اعدام بى جهت دیگران را ندارد. «من یقتل... متعمّداً»
2- ارزش انسان به افکار و عقاید صحیح اوست. «مؤمناً»
3- در کیفر، حساب لغزش هاى آگاهانه و مغرضانه جداست. «متعمداً»
4- قتل و خونریزى از گناهان کبیره است. «فجزاؤه جهنّم»
5 - مجازات و کیفر سنگین، از عوامل بازدارنده فساد در جامعه و عامل ایجاد و حفظ امنیّت اجتماعى است. «من یقتل... فجزاؤه جهنّم»
ولى در نظام طاغوتى شعار «انَا اُحیى و اُمیت» هست. بقره، 258.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
در شرایط بحرانى جنگ احد، یکى از مسلمانان، مسلمان دیگرى را به خاطر خصومت هاى شخصى دوران جاهلیّت کشت. پیامبر اکرم از طریق وحى آگاه شد و در بازگشت از اُحد، در محلّه «قُبا» به قصاص قتل مؤمن دستور داد، آن مسلمان قاتل را بکشند و به پشیمانى او توجّهى نکرد.
اسلام براى جان مسلمان و حفظ امنیّت افراد، اهمیّت بسیار قائل شده و کیفر عذاب ابدى را براى آن مقرّر داشته تا جلوى قتل و جرائم سنگین گرفته شود. تعبیراتى که در این آیه براى «قتل عمدى مؤمن» به کار رفته، درباره هیچ گناهى نیامده است. امام صادق (ع فرمود: توبه کسى که از روى عمد مؤمنى را بکشد قصاص است.
«تعمّد» از «عمود» است و از آنجا که ستون کارها نیّت است، به کارى که با انگیزه قبلى باشد، عمدى گویند.
در روایات متعدّدى به بزرگى گناه قتل تصریح شده، از جمله:
1- در قیامت، قتل بىگناهان اوّلین مسأله اى است که از آن سؤال مى شود.
2- یاغىترین افراد، کسى است که انسانى را بکشد یا بزند.
3- علاوه بر گناه قتل، گناهان مقتول هم به دوش قاتل مى افتد.
4- اگر اهل آسمان و زمین در قتل مؤمنى شریک شوند، همه عذاب مى شوند.
5 - اگر همه دنیا فنا شود، آسان تر از قتل یک بىگناه است.
پیام ها
1- در نظام اسلامى، هیچ مقامى حقّ قتل و اعدام بى جهت دیگران را ندارد. «من یقتل... متعمّداً»
2- ارزش انسان به افکار و عقاید صحیح اوست. «مؤمناً»
3- در کیفر، حساب لغزش هاى آگاهانه و مغرضانه جداست. «متعمداً»
4- قتل و خونریزى از گناهان کبیره است. «فجزاؤه جهنّم»
5 - مجازات و کیفر سنگین، از عوامل بازدارنده فساد در جامعه و عامل ایجاد و حفظ امنیّت اجتماعى است. «من یقتل... فجزاؤه جهنّم»
ولى در نظام طاغوتى شعار «انَا اُحیى و اُمیت» هست. بقره، 258.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است