display result search
- 814
- 1000
- 1000
- 1000
سیری در زندگی نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، جلسه چهارم
سخنرانی حجت الاسلام سیدجواد بهشتی با موضوع «سیری در زندگی نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»، جلسه چهارم، سال 1398
اسلام یک مدلی برای زندگی است. کاملترین دین و پیامبر عزیز ما آخرین پیامبر، این مدل در طی 23 سال از آسمان فرود آمده است. سیزده سال مکه، ده سال مدینه، آیه‌های قرآن هم بعضی مکی و بعضی مدنی هستند. محققان اینطور به ما یاد دادند که غالباً سوره‌ها و آیه‌های مکی برای فردسازی است و غالباً سوره‌ها و آیه‌های مدنی برای جامعه‌سازی است. پیامبر عزیز ما به تدریج این رسالت را به انجام رسانده است. موضوعاتی هست در طی این 23 سال یکبار و موضوعاتی ده بار و موضوعاتی صد بار و بیشتر، خود فراوانی یک موضوع معنا دارد. موضوعاتی در سالهای اول، موضوعاتی در سالهای میانی، موضوعاتی در سالهای پایانی و موضوعاتی در همه سالها. اینها هم معنا و نکته دارد. نماز کجای این حرکت است؟ چند بار آمده و کجا آمده است؟ فردی است یا اجتماعی است؟ از اینها چه می‌خواهیم بفهمیم؟ این برنامه‌هایی که به صورت زنجیره‌ای شروع کردیم و به نماز رسیدیم، چه منظوری داریم؟ منظور ما این است که نسبت به این پدیده باید جدی‌تر شویم. نماز می‌خوانیم اما بیشتر باید اهمیت بدهیم. دستگاه فکری ما باید در اولویت بیاید. موضوع نماز در قرآن، کلمه نماز و مشتقاتش حدود نود بار، کلمات مرتبط به نماز بیش از نهصد بار، مثل رکوع، سجده، قنوت، قیام، اذان، وضو، غسل، تیمم، حمد و تکبیر، تسبیح، مسجد، اینها مجموعاً هفده کلمه است که من شمردم، با نماز هزار بار است. کمتر موضوعی داریم در کتاب آسمانی ما هزار بار، یعنی کمتر صفحه‌ای است که باز کنیم و به زاویه‌ای از زوایای این موجود و به لایه‌ای از لایه‌های این پدیده نپرداخته باشیم. یعنی اگر بگوییم: قرآن برای سعادت فرد و جامعه در دنیا و آخرت هست، این نماز رکن است.
حرف دوم اینکه پیامبر عزیز ما روز دوشنبه به پیغمبری رسید، صبح زود در غار حرا، پنج آیه‌ی اول سوره علق را دریافت کرد. حس عجیبی داشت. از کوه سرازیر شد، مجدداً جبرئیل نازل شد و همان روز اول و دستور وضو گرفتن و نماز خواندن را آورد. ممکن است کسی بگوید: اول و دوم چه فرقی می‌کند؟ نه، خود پیامبر هم بعدها برای امتش فرموده و همه توجه داشته باشند اولین دستور نماز بود که باز هم با این جمله اهمیت موضوع را بفرمایند. به اولین کسی که رسید علی بن ابی طالب بود، اسلام را و نماز و وضو را تعلیم داد. به خانه آمد، حضرت خدیجه کبری، این سه نفر مسلمان شدند و نماز را آموختند. اولین تظاهرات رفتاری این سه نفر اقامه نماز است. یعنی روزه بعد از چهارده، پانزده سال آمده است. خمس، زکات، حج و جهاد برای مدینه است ولی نماز روز اول، این خیلی معنا دارد. یک معنا این هست که این نماز اینقدر فطری و شیرین است که همان روز اول می‌شود با مشرکین در میان گذاشت. طبع و فطرت انسان‌ها این پرستش را می‌پسندد که در وجود انسان‌ها هست.
اسلام یک مدلی برای زندگی است. کاملترین دین و پیامبر عزیز ما آخرین پیامبر، این مدل در طی 23 سال از آسمان فرود آمده است. سیزده سال مکه، ده سال مدینه، آیه‌های قرآن هم بعضی مکی و بعضی مدنی هستند. محققان اینطور به ما یاد دادند که غالباً سوره‌ها و آیه‌های مکی برای فردسازی است و غالباً سوره‌ها و آیه‌های مدنی برای جامعه‌سازی است. پیامبر عزیز ما به تدریج این رسالت را به انجام رسانده است. موضوعاتی هست در طی این 23 سال یکبار و موضوعاتی ده بار و موضوعاتی صد بار و بیشتر، خود فراوانی یک موضوع معنا دارد. موضوعاتی در سالهای اول، موضوعاتی در سالهای میانی، موضوعاتی در سالهای پایانی و موضوعاتی در همه سالها. اینها هم معنا و نکته دارد. نماز کجای این حرکت است؟ چند بار آمده و کجا آمده است؟ فردی است یا اجتماعی است؟ از اینها چه می‌خواهیم بفهمیم؟ این برنامه‌هایی که به صورت زنجیره‌ای شروع کردیم و به نماز رسیدیم، چه منظوری داریم؟ منظور ما این است که نسبت به این پدیده باید جدی‌تر شویم. نماز می‌خوانیم اما بیشتر باید اهمیت بدهیم. دستگاه فکری ما باید در اولویت بیاید. موضوع نماز در قرآن، کلمه نماز و مشتقاتش حدود نود بار، کلمات مرتبط به نماز بیش از نهصد بار، مثل رکوع، سجده، قنوت، قیام، اذان، وضو، غسل، تیمم، حمد و تکبیر، تسبیح، مسجد، اینها مجموعاً هفده کلمه است که من شمردم، با نماز هزار بار است. کمتر موضوعی داریم در کتاب آسمانی ما هزار بار، یعنی کمتر صفحه‌ای است که باز کنیم و به زاویه‌ای از زوایای این موجود و به لایه‌ای از لایه‌های این پدیده نپرداخته باشیم. یعنی اگر بگوییم: قرآن برای سعادت فرد و جامعه در دنیا و آخرت هست، این نماز رکن است.
حرف دوم اینکه پیامبر عزیز ما روز دوشنبه به پیغمبری رسید، صبح زود در غار حرا، پنج آیه‌ی اول سوره علق را دریافت کرد. حس عجیبی داشت. از کوه سرازیر شد، مجدداً جبرئیل نازل شد و همان روز اول و دستور وضو گرفتن و نماز خواندن را آورد. ممکن است کسی بگوید: اول و دوم چه فرقی می‌کند؟ نه، خود پیامبر هم بعدها برای امتش فرموده و همه توجه داشته باشند اولین دستور نماز بود که باز هم با این جمله اهمیت موضوع را بفرمایند. به اولین کسی که رسید علی بن ابی طالب بود، اسلام را و نماز و وضو را تعلیم داد. به خانه آمد، حضرت خدیجه کبری، این سه نفر مسلمان شدند و نماز را آموختند. اولین تظاهرات رفتاری این سه نفر اقامه نماز است. یعنی روزه بعد از چهارده، پانزده سال آمده است. خمس، زکات، حج و جهاد برای مدینه است ولی نماز روز اول، این خیلی معنا دارد. یک معنا این هست که این نماز اینقدر فطری و شیرین است که همان روز اول می‌شود با مشرکین در میان گذاشت. طبع و فطرت انسان‌ها این پرستش را می‌پسندد که در وجود انسان‌ها هست.
تاکنون نظری ثبت نشده است