- 994
- 1000
- 1000
- 1000
شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضایی تهرانی با موضوع "شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه"، جلسه دوم، سال 1400
ماه شعبان، میقات دومی است که برای ورود به ماه مبارک رمضان و بهره وری از فضای پذیرایی الهی از ناحیه خداوند قرار داده شده است. بهره هرکس از سفره گسترده ماه مبارک رمضان به قدر آمادگی ای هست که در ماه رجب و شعبان به دست آورده است. لذا در ماه رجب و ماه شعبان دو برنامه به عنوان اساسی ترین برنامه ها از ناحیه ائمه معصومین به ماه توصیه و آموزش داده شده است؛ یکی روزه و دیگری داشتن خلوت سحری و انس با خداست. یک حرکت پلکانی در مسیر تربیت الهی برای ما قرار دارد، از ولایت به رسالت و از رسالت به توحید می رسیم. ماه رجب ماه توحید و ماه شعبان ماه رسالت و ماه رمضان شهر الله اکبر است. در ماه شعبان هم برای تکمیل بهرهوری انسان مناجات شعبانیه توسط امیرالمومنین علیه السلام به ما آموخته شده است. مناجات شعبانیه، دریایی سرشار از معانی عالی و بالاست. آغاز مناجات شعبانیه، با صلوات بر محمد و آل محمد است و در ادامه مناجات شعبانیه میخوانیم: « اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی. خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و شنواى دعایم باش آنگاه که می خوانمت» اینکه ما به خدا می گوییم بشنو یعنی به من توجه خاص کن. صلوات هم یک ذکر و دعاست ولی اگر با صدای بلند فرستاده شود می شود ذکر و شعار. «وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ. و صدایم را بشنو گاهى که صدایت می کنم، و به من توجّه کن هنگامی که با تو مناجات می نمایم، همانا به سوى تو گریختم.» بعضی اوقات انسان چیزی را به زبان می آورد و در دلش با خدا نجوا می کند و این نیز یک نوع ارتباط با خداست، لذا در این فراز نمی گوییم خدایا کلام من را بشنو بلکه می گوییم به من رو کن وقتی که من با تو نجوا می کنم. فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ، یعنی من از همه چیز بریدم و فرار کردم و به سوی تو آمده ام.
ماه شعبان، میقات دومی است که برای ورود به ماه مبارک رمضان و بهره وری از فضای پذیرایی الهی از ناحیه خداوند قرار داده شده است. بهره هرکس از سفره گسترده ماه مبارک رمضان به قدر آمادگی ای هست که در ماه رجب و شعبان به دست آورده است. لذا در ماه رجب و ماه شعبان دو برنامه به عنوان اساسی ترین برنامه ها از ناحیه ائمه معصومین به ماه توصیه و آموزش داده شده است؛ یکی روزه و دیگری داشتن خلوت سحری و انس با خداست. یک حرکت پلکانی در مسیر تربیت الهی برای ما قرار دارد، از ولایت به رسالت و از رسالت به توحید می رسیم. ماه رجب ماه توحید و ماه شعبان ماه رسالت و ماه رمضان شهر الله اکبر است. در ماه شعبان هم برای تکمیل بهرهوری انسان مناجات شعبانیه توسط امیرالمومنین علیه السلام به ما آموخته شده است. مناجات شعبانیه، دریایی سرشار از معانی عالی و بالاست. آغاز مناجات شعبانیه، با صلوات بر محمد و آل محمد است و در ادامه مناجات شعبانیه میخوانیم: « اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی. خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و شنواى دعایم باش آنگاه که می خوانمت» اینکه ما به خدا می گوییم بشنو یعنی به من توجه خاص کن. صلوات هم یک ذکر و دعاست ولی اگر با صدای بلند فرستاده شود می شود ذکر و شعار. «وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ. و صدایم را بشنو گاهى که صدایت می کنم، و به من توجّه کن هنگامی که با تو مناجات می نمایم، همانا به سوى تو گریختم.» بعضی اوقات انسان چیزی را به زبان می آورد و در دلش با خدا نجوا می کند و این نیز یک نوع ارتباط با خداست، لذا در این فراز نمی گوییم خدایا کلام من را بشنو بلکه می گوییم به من رو کن وقتی که من با تو نجوا می کنم. فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ، یعنی من از همه چیز بریدم و فرار کردم و به سوی تو آمده ام.
تاکنون نظری ثبت نشده است