display result search
- 1995
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 20 سوره احقاف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره احقاف - آیه 20
وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُواْ عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِى حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ
ترجمه
و (یاد کن) روزى که کافران بر آتش عرضه شوند. (به آنان گفته شود:) شما در زندگى دنیا، نعمتهاى دل پسندتان را تلف کردید و از آنها کامیاب شدید (و براى امروزتان چیزى ذخیره نکردید،) پس امروز به خاطر استکبار ناحقى که در زمین داشتید و پیوسته مرتکب گناه مى شدید، به عذاب خوار کننده کیفر داده مى شوید.
از دست دادن امکانات و نعمتها و حسرت خوردن بر آنها، از لحظه مرگ آغاز مى شود. حضرت على (ع) درباره چگونگى جان دادن مى فرماید: انسان در آخرین لحظات زندگى فکر مىکند که با عمرش چه کرده و چگونه روزگار گذرانیده است. «یفکّر فیم افنى عمره و فیم اذهب دهره»
در قرآن، آیاتى این حالت را ترسیم مى کند و مىفرماید: انسان به هنگام مرگ مىگوید: «ما اغنى عنّى مالیه . هلک عنّى سلطانیه» ثروتم براى من مفید واقع نشد، توان و قدرتم از دست رفت.
در این آیه نیز به انسانها گفته مى شود: طیّبات را از دست دادید و ذخیرهاى نکردید.
در قیامت، گاهى مجرمان بر دوزخ عرضه مى شوند، «یعرض الّذین کفروا على النّار» و گاهى دوزخ را بر آنان عرضه مىکنند. «و عرضنا جهنم یومئذ للکافرین» و در مرحله اى دیگر مجرمان را در آن پرتاب مى کنند. «خذوه فغلّوه ثمّ الجحیم صلّوه»
پیام ها
1- در قیامت انواع شکنجه هاى جسمى و روحى و روانى براى مجرمان است. «یعرض الّذین کفروا على النار أذهبتم» (عذاب مجرمان، همراه با توبیخ و سرزنش و تحقیر آنان است.)
2- استفاده از نعمتها و طیّبات براى انسان حلال است، «اُحلّ لکم الطیّبات» لیکن مصرف آنها در راه هوسها، خسارت است. «اذهبتم طیّباتکم»
3- کیفر تکبّر در دنیا، خوارى و ذلّت در قیامت است. «عذاب الهون بما کنتم تستکبرون»
4- گردن کشى و استکبار، مقدّمه فسق و خروج از مدار حق است. «تستکبرون... تفسقون»
5 - تکبّر درونى، سبب عملکرد بد بیرونى است. «تستکبرون... تفسقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُواْ عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِى حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِى الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنتُمْ تَفْسُقُونَ
ترجمه
و (یاد کن) روزى که کافران بر آتش عرضه شوند. (به آنان گفته شود:) شما در زندگى دنیا، نعمتهاى دل پسندتان را تلف کردید و از آنها کامیاب شدید (و براى امروزتان چیزى ذخیره نکردید،) پس امروز به خاطر استکبار ناحقى که در زمین داشتید و پیوسته مرتکب گناه مى شدید، به عذاب خوار کننده کیفر داده مى شوید.
از دست دادن امکانات و نعمتها و حسرت خوردن بر آنها، از لحظه مرگ آغاز مى شود. حضرت على (ع) درباره چگونگى جان دادن مى فرماید: انسان در آخرین لحظات زندگى فکر مىکند که با عمرش چه کرده و چگونه روزگار گذرانیده است. «یفکّر فیم افنى عمره و فیم اذهب دهره»
در قرآن، آیاتى این حالت را ترسیم مى کند و مىفرماید: انسان به هنگام مرگ مىگوید: «ما اغنى عنّى مالیه . هلک عنّى سلطانیه» ثروتم براى من مفید واقع نشد، توان و قدرتم از دست رفت.
در این آیه نیز به انسانها گفته مى شود: طیّبات را از دست دادید و ذخیرهاى نکردید.
در قیامت، گاهى مجرمان بر دوزخ عرضه مى شوند، «یعرض الّذین کفروا على النّار» و گاهى دوزخ را بر آنان عرضه مىکنند. «و عرضنا جهنم یومئذ للکافرین» و در مرحله اى دیگر مجرمان را در آن پرتاب مى کنند. «خذوه فغلّوه ثمّ الجحیم صلّوه»
پیام ها
1- در قیامت انواع شکنجه هاى جسمى و روحى و روانى براى مجرمان است. «یعرض الّذین کفروا على النار أذهبتم» (عذاب مجرمان، همراه با توبیخ و سرزنش و تحقیر آنان است.)
2- استفاده از نعمتها و طیّبات براى انسان حلال است، «اُحلّ لکم الطیّبات» لیکن مصرف آنها در راه هوسها، خسارت است. «اذهبتم طیّباتکم»
3- کیفر تکبّر در دنیا، خوارى و ذلّت در قیامت است. «عذاب الهون بما کنتم تستکبرون»
4- گردن کشى و استکبار، مقدّمه فسق و خروج از مدار حق است. «تستکبرون... تفسقون»
5 - تکبّر درونى، سبب عملکرد بد بیرونى است. «تستکبرون... تفسقون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است