- 2113
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 44 و 45 سوره روم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره روم- آیه 44 و 45
مَن کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِأَنفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ
لِیَجْزِىَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ
ترجمه
هر کس کفر ورزد، کفرش به زیان اوست و کسانى که کار شایسته انجام دهند (سعادت ابدى را) براى خودشان آماده مى کنند.
تا (خداوند) کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، از فضل خویش پاداش دهد؛ (و کافران را محروم کند، زیرا) او کافران را دوست نمى دارد.
در آیهى قبل فرمود: در قیامت، مردم پراکنده و در گروه هاى مختلف از هم جدا مى شوند، این آیه، جدایى مذکور را توضیح مى دهد که هر یک از اهل ایمان و کفر به پاداش و کیفر خود مى رسند.
«یمهدون» از «مهد»، به معناى محلّى است که براى استراحت آماده شده و در اینجا به معناى زمینه سازى و آماده سازى است.
پیام ها
1- انسان، داراى اختیار است و ایمان و کفر را خود انتخاب مىکند. «مَن کفر - مَن عمل»
2- تشویق و تنبیه هر دو لازم است. «فعلیه کفره - فلانفسهم»
3- کفر و ایمان مردم، در خداوند اثرى ندارد. «فعلیه کفره - فلانفسهم یمهدون»
گر جملهى کاینات کافر گردند
بر دامن کبریاش ننشیند گرد
4- ایمان و عمل صالح، شما را مغرور نکند، زیرا که دریافت هر نعمتى از فضل خداست. «لیجزى ... من فضله»
5 - کفر به تنهایى سبب بدبختى است، گرچه کار خلافى نکند، ولى ایمان به تنهایى کافى نیست، بلکه نیازمند عمل صالح است. «مَن کَفر - آمنوا و عملوا الصّالحات»
6- در قیامت، فضل الهى شامل حال کسانى است که اهل ایمان و عمل صالح باشند، نه دیگران. «لیجزى الّذین آمنوا و عملوا الصالحات من فضله »
7- براى رفتن به بهشت، ایمان تنها کافى نیست، بلکه اعمال صالح نیز لازم است. «آمنوا و عملوا الصّالحات»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
مَن کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِأَنفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ
لِیَجْزِىَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ
ترجمه
هر کس کفر ورزد، کفرش به زیان اوست و کسانى که کار شایسته انجام دهند (سعادت ابدى را) براى خودشان آماده مى کنند.
تا (خداوند) کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، از فضل خویش پاداش دهد؛ (و کافران را محروم کند، زیرا) او کافران را دوست نمى دارد.
در آیهى قبل فرمود: در قیامت، مردم پراکنده و در گروه هاى مختلف از هم جدا مى شوند، این آیه، جدایى مذکور را توضیح مى دهد که هر یک از اهل ایمان و کفر به پاداش و کیفر خود مى رسند.
«یمهدون» از «مهد»، به معناى محلّى است که براى استراحت آماده شده و در اینجا به معناى زمینه سازى و آماده سازى است.
پیام ها
1- انسان، داراى اختیار است و ایمان و کفر را خود انتخاب مىکند. «مَن کفر - مَن عمل»
2- تشویق و تنبیه هر دو لازم است. «فعلیه کفره - فلانفسهم»
3- کفر و ایمان مردم، در خداوند اثرى ندارد. «فعلیه کفره - فلانفسهم یمهدون»
گر جملهى کاینات کافر گردند
بر دامن کبریاش ننشیند گرد
4- ایمان و عمل صالح، شما را مغرور نکند، زیرا که دریافت هر نعمتى از فضل خداست. «لیجزى ... من فضله»
5 - کفر به تنهایى سبب بدبختى است، گرچه کار خلافى نکند، ولى ایمان به تنهایى کافى نیست، بلکه نیازمند عمل صالح است. «مَن کَفر - آمنوا و عملوا الصّالحات»
6- در قیامت، فضل الهى شامل حال کسانى است که اهل ایمان و عمل صالح باشند، نه دیگران. «لیجزى الّذین آمنوا و عملوا الصالحات من فضله »
7- براى رفتن به بهشت، ایمان تنها کافى نیست، بلکه اعمال صالح نیز لازم است. «آمنوا و عملوا الصّالحات»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است