display result search
- 3622
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 20 و 21 سوره شعراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره شعراء -آیه 20 و 21
قَالَ فَعَلْتُهَآ إِذاً وَ أَنَاْ مِنَ الضَّآلِّینَ
فَفَرَرْتُ مِنکُمْ لَمَّا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لِى رَبِّى حُکْماً وَ جَعَلَنِى مِنَ الْمُرْسَلِینَ
ترجمه
(موسى) گفت: آن (قتل) را زمانى انجام دادم که از سرگشتگان بودم.
و چون از شما ترسیدم از نزد شما گریختم، سپس پروردگارم به من حکمت (و دانش) بخشید و مرا از پیامبران قرار داد.
مراد از «حُکم» در آیه؛ یا حکومت و سرپرستى بنىاسرائیل است و یا حکمت و دانش.
در این دو آیه، حضرت موسىعلیه السلام ایرادهاى فرعون را که در آیه قبل گفتیم، پاسخ مى دهد.
چنانکه گذشت حضرت موسى به خاطر طرفدارى از یکى از یاران خود، مشتى به مخالف او زد و شخص مخالف با همان ضربه مُرد. این قتل نه از روى عمد بود و نه با آلت قتل انجام گرفت، بلکه یک حادثه ناخواسته و یک لغزش عملى بدون سوء نیّت بود که قبل از نبوّت موسى آن هم به خاطر طرفدارى از یک مظلوم اتّفاق افتاده بود. بنابراین، «ضالّ» در آیه مذکور، یک انحراف عملى بدون قصد است که ضربهاى به عصمت نمى زند و یا به معناى تحیّر است، نظیر آیه 7 سوره ضُحى: «و وَجَدک ضالاً فَهَدى».
از امیرالمؤمنین على (ع) پرسیدند: چرا بعد از پیامبر اکرم حقّ خود را با شمشیر نگرفتید، و چرا همان گونه که با طلحه و زبیر و معاویه جنگ کردید با خلفاى پیش از خود جنگ نکردید؟ حضرت فرمود: گاهى سکوت لازم است. مگر ابراهیم به مردم نفرمود: من از شما کناره مى گیرم: «و اعتزلُکم و ما تَدعون من دون اللّه» مگر هارون نفرمود: «اِنّ القوم استضعَفونى و کادوا یَقتلونَنى» مردم مرا به ضعف کشاندند و نزدیک بود مرا بکشند؟ مگر یوسف نفرمود: «ربّ السِجنُ اَحبّ الىّ» پروردگارا! زندان براى من بهتر از استجابت تقاضاى آنهاست؟ مگر پیامبر اکرم در غار نرفت و من جاى او نخوابیدم؟ مگر موسى نفرمود: «ففَررتُ منکم لما خِفتکم» همین که ترسیدم فرار کردم، و مگر حضرت لوط (ع) در برابر تقاضاى گنهکاران نفرمود: «لو اَنّ لى بکم قُوّة او آوى الى رُکنٍ شدید» اى کاش قدرتى داشتم (تا شما را از این عمل ننگین باز مى داشتم) و یا به جایگاه محکم و أمن پناه مىبردم (و از شرّ شما درامان بودم). بنابراین سایر اولیاى خدا نیز گاهى در شرایطى مجبور به سکوت و انزوا مى شدند.
پیام ها
1- گاهى اقرار، یک ارزش است. «قال فَعَلتُها»
2- فرار از طاغوت، مقدّمه دریافت الطاف الهى است. «ففررت منکم... فوهب»
3- انبیا از الطاف خاصّ خداوند برخوردارند. «فَوَهبَ لى - و جَعَلنى»
4- نبوّت، یک جریان در طول تاریخ است، انبیاى بسیارى قبل از موسى بوده اند پس تعجّب فرعون نابجاست. «من المرسلین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ فَعَلْتُهَآ إِذاً وَ أَنَاْ مِنَ الضَّآلِّینَ
فَفَرَرْتُ مِنکُمْ لَمَّا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لِى رَبِّى حُکْماً وَ جَعَلَنِى مِنَ الْمُرْسَلِینَ
ترجمه
(موسى) گفت: آن (قتل) را زمانى انجام دادم که از سرگشتگان بودم.
و چون از شما ترسیدم از نزد شما گریختم، سپس پروردگارم به من حکمت (و دانش) بخشید و مرا از پیامبران قرار داد.
مراد از «حُکم» در آیه؛ یا حکومت و سرپرستى بنىاسرائیل است و یا حکمت و دانش.
در این دو آیه، حضرت موسىعلیه السلام ایرادهاى فرعون را که در آیه قبل گفتیم، پاسخ مى دهد.
چنانکه گذشت حضرت موسى به خاطر طرفدارى از یکى از یاران خود، مشتى به مخالف او زد و شخص مخالف با همان ضربه مُرد. این قتل نه از روى عمد بود و نه با آلت قتل انجام گرفت، بلکه یک حادثه ناخواسته و یک لغزش عملى بدون سوء نیّت بود که قبل از نبوّت موسى آن هم به خاطر طرفدارى از یک مظلوم اتّفاق افتاده بود. بنابراین، «ضالّ» در آیه مذکور، یک انحراف عملى بدون قصد است که ضربهاى به عصمت نمى زند و یا به معناى تحیّر است، نظیر آیه 7 سوره ضُحى: «و وَجَدک ضالاً فَهَدى».
از امیرالمؤمنین على (ع) پرسیدند: چرا بعد از پیامبر اکرم حقّ خود را با شمشیر نگرفتید، و چرا همان گونه که با طلحه و زبیر و معاویه جنگ کردید با خلفاى پیش از خود جنگ نکردید؟ حضرت فرمود: گاهى سکوت لازم است. مگر ابراهیم به مردم نفرمود: من از شما کناره مى گیرم: «و اعتزلُکم و ما تَدعون من دون اللّه» مگر هارون نفرمود: «اِنّ القوم استضعَفونى و کادوا یَقتلونَنى» مردم مرا به ضعف کشاندند و نزدیک بود مرا بکشند؟ مگر یوسف نفرمود: «ربّ السِجنُ اَحبّ الىّ» پروردگارا! زندان براى من بهتر از استجابت تقاضاى آنهاست؟ مگر پیامبر اکرم در غار نرفت و من جاى او نخوابیدم؟ مگر موسى نفرمود: «ففَررتُ منکم لما خِفتکم» همین که ترسیدم فرار کردم، و مگر حضرت لوط (ع) در برابر تقاضاى گنهکاران نفرمود: «لو اَنّ لى بکم قُوّة او آوى الى رُکنٍ شدید» اى کاش قدرتى داشتم (تا شما را از این عمل ننگین باز مى داشتم) و یا به جایگاه محکم و أمن پناه مىبردم (و از شرّ شما درامان بودم). بنابراین سایر اولیاى خدا نیز گاهى در شرایطى مجبور به سکوت و انزوا مى شدند.
پیام ها
1- گاهى اقرار، یک ارزش است. «قال فَعَلتُها»
2- فرار از طاغوت، مقدّمه دریافت الطاف الهى است. «ففررت منکم... فوهب»
3- انبیا از الطاف خاصّ خداوند برخوردارند. «فَوَهبَ لى - و جَعَلنى»
4- نبوّت، یک جریان در طول تاریخ است، انبیاى بسیارى قبل از موسى بوده اند پس تعجّب فرعون نابجاست. «من المرسلین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است