display result search
- 3078
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 61 - 63 سوره مریم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مریم- آیه 61 - 63
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِى وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیّاً
لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً إِلَّا سَلَاماً وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَ عَشِیّاً
تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کَانَ تَقِیّاً
ترجمه
بهشتهاى جاویدى که خداى رحمان از غیب به بندگانش وعده داده، مسلّماً وعده او تحقّق یافتنى است.
در آنجا سخن بیهودهاى نمىشنوند، (و گفتارشان) جز سلام (نیست) و درآنجا هر صبحگاه و شامگاه، روزى آنان آماده است.
این، همان بهشتى است که به هر یک از بندگان پرهیزکار خود به ارث مىدهیم.
در آیه قبل کلمه «جنّت» به صورت مفرد بکار رفته بود، «یدخلون الجنّة»، ولى در این آیه کلمه «جنّات» به صورت جمع مطرح شده و این نشان مى دهد که باغ و بوستان اهل بهشت مجموعه اى از بوستان هاى متعدّد است.
این تعبیر شاید به خاطر آن باشد که هر یک از بهشتیان داراى چهار باغ مىباشند که در سورهى الرّحمن به آن اشاره شده است: «و لمَن خاف مقام ربّه جنّتان... و من دونهما جنّتان» یعنى براى هرکس که اهل تقوا باشد، دو باغ است و پس از توصیف دو باغ مىفرماید: غیر این دو باغ، دو باغ دیگر نیز هست که روى هم مى شود چهار باغ که این دو باغ یا نزدیکترند و یا سطح پایینترى دارند و یا به خاطر اختلاف درجات اهل بهشت، نوع باغها نیز تفاوت دارد.
قرآن کریم از تحقّق یافتن وعده هاى الهى بارها سخن به میان آورده است، از جمله فرمود: «و مَن اوفى بعهده من اللّه»کیست که از خداوند با وفاتر باشد؟
ستایش بهشت به اینکه در آنجا لغوى نمى شنوند، هم توصیه به امروز ماست که از لغو دورى کنیم و هم اشاره به این است که سخنان یاوه کفّار و شنیده هایى که مؤمنان را در دنیا رنج مى داد، در آنجا نیست.
در جملهى «نورث مَن کان تقیّا» هم به تقوا اشاره شده است که کلید بهشت است و هم تعبیر ارث آمده که به معناى رسیدن به مال و نعمت بدون رنج و زحمت است. گرچه تقوا کلید بهشت است، امّا آن همه پاداش، ارث خدا به ماست و اعمال ما به این اندازه پاداش ندارد و در حقیقت پاداشهاى ما ارثى است که از طرف خداوند بدون رنج به ما مىرسد.
در حدیثى مى خوانیم: هر انسانى در بهشت و دوزخ جایگاهى دارد؛ اگر اهل بهشت شد، جایگاه دوزخى او به دوزخیان ارث مىرسد و اگر اهل دوزخ شد، جایگاه بهشتى او به بهشتیان ارث مى رسد.
شخصى به امام صادقع (ع) از درد معده اش شکایت کرد. حضرت به او فرمودند: دو نوبت غذا بخور، صبح و غروب، و بین آن دو غذا نخور که موجب فساد بدن مىشود. آنگاه این آیه را «رزقهم فیها بکرة وعشیّا» تلاوت کردند.
پیام ها
1- استقرار در باغهاى بهشت همیشگى است. «جنّات عدن»
2- سرچشمهى آن همه الطاف موعود، لطف خداوند رحمان است. «وعد الرحمن»
3- ما امروز حقیقت وعدههاى خداوند را درک نمىکنیم. «بالغیب»
4- کلام رایج بهشتیان، سلام است. «لایسمعون... الا سلاما» محیط بهشت، محیطى امن و سالم است و بهشتیان، هم از فرشتگان سلام مىشنوند، «سلام علیکم طبتم» و هم از دوستان خود. «فسلام لک من اصحاب الیمین»
5 - در بهشت تنوّع زمان (بامداد و غروب) وجود دارد. «بکرة و عشیّا»
6- در بهشت هم امنیّت روحى است، «الاّ سلاما» و هم تأمین نیازهاى جسمى. «رزقهم بکرة و عشیّا»
7- در عطا کردن بهشت، برگرداندن و نقضى در کار نیست و این، قوىترین نوع مالکیّت است. «نورث»
8 - بهشت، میراث پرهیزکاران است. «نورث من عبادنا مَن کان تقیّا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِى وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیّاً
لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً إِلَّا سَلَاماً وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَ عَشِیّاً
تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کَانَ تَقِیّاً
ترجمه
بهشتهاى جاویدى که خداى رحمان از غیب به بندگانش وعده داده، مسلّماً وعده او تحقّق یافتنى است.
در آنجا سخن بیهودهاى نمىشنوند، (و گفتارشان) جز سلام (نیست) و درآنجا هر صبحگاه و شامگاه، روزى آنان آماده است.
این، همان بهشتى است که به هر یک از بندگان پرهیزکار خود به ارث مىدهیم.
در آیه قبل کلمه «جنّت» به صورت مفرد بکار رفته بود، «یدخلون الجنّة»، ولى در این آیه کلمه «جنّات» به صورت جمع مطرح شده و این نشان مى دهد که باغ و بوستان اهل بهشت مجموعه اى از بوستان هاى متعدّد است.
این تعبیر شاید به خاطر آن باشد که هر یک از بهشتیان داراى چهار باغ مىباشند که در سورهى الرّحمن به آن اشاره شده است: «و لمَن خاف مقام ربّه جنّتان... و من دونهما جنّتان» یعنى براى هرکس که اهل تقوا باشد، دو باغ است و پس از توصیف دو باغ مىفرماید: غیر این دو باغ، دو باغ دیگر نیز هست که روى هم مى شود چهار باغ که این دو باغ یا نزدیکترند و یا سطح پایینترى دارند و یا به خاطر اختلاف درجات اهل بهشت، نوع باغها نیز تفاوت دارد.
قرآن کریم از تحقّق یافتن وعده هاى الهى بارها سخن به میان آورده است، از جمله فرمود: «و مَن اوفى بعهده من اللّه»کیست که از خداوند با وفاتر باشد؟
ستایش بهشت به اینکه در آنجا لغوى نمى شنوند، هم توصیه به امروز ماست که از لغو دورى کنیم و هم اشاره به این است که سخنان یاوه کفّار و شنیده هایى که مؤمنان را در دنیا رنج مى داد، در آنجا نیست.
در جملهى «نورث مَن کان تقیّا» هم به تقوا اشاره شده است که کلید بهشت است و هم تعبیر ارث آمده که به معناى رسیدن به مال و نعمت بدون رنج و زحمت است. گرچه تقوا کلید بهشت است، امّا آن همه پاداش، ارث خدا به ماست و اعمال ما به این اندازه پاداش ندارد و در حقیقت پاداشهاى ما ارثى است که از طرف خداوند بدون رنج به ما مىرسد.
در حدیثى مى خوانیم: هر انسانى در بهشت و دوزخ جایگاهى دارد؛ اگر اهل بهشت شد، جایگاه دوزخى او به دوزخیان ارث مىرسد و اگر اهل دوزخ شد، جایگاه بهشتى او به بهشتیان ارث مى رسد.
شخصى به امام صادقع (ع) از درد معده اش شکایت کرد. حضرت به او فرمودند: دو نوبت غذا بخور، صبح و غروب، و بین آن دو غذا نخور که موجب فساد بدن مىشود. آنگاه این آیه را «رزقهم فیها بکرة وعشیّا» تلاوت کردند.
پیام ها
1- استقرار در باغهاى بهشت همیشگى است. «جنّات عدن»
2- سرچشمهى آن همه الطاف موعود، لطف خداوند رحمان است. «وعد الرحمن»
3- ما امروز حقیقت وعدههاى خداوند را درک نمىکنیم. «بالغیب»
4- کلام رایج بهشتیان، سلام است. «لایسمعون... الا سلاما» محیط بهشت، محیطى امن و سالم است و بهشتیان، هم از فرشتگان سلام مىشنوند، «سلام علیکم طبتم» و هم از دوستان خود. «فسلام لک من اصحاب الیمین»
5 - در بهشت تنوّع زمان (بامداد و غروب) وجود دارد. «بکرة و عشیّا»
6- در بهشت هم امنیّت روحى است، «الاّ سلاما» و هم تأمین نیازهاى جسمى. «رزقهم بکرة و عشیّا»
7- در عطا کردن بهشت، برگرداندن و نقضى در کار نیست و این، قوىترین نوع مالکیّت است. «نورث»
8 - بهشت، میراث پرهیزکاران است. «نورث من عبادنا مَن کان تقیّا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است