display result search
- 5274
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 119 سوره هود
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره هود- آیه 119
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَلِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ
ترجمه
مگر کسى که پروردگارت به او رحم کند، و (خداوند) براى همین (رحمت) مردم را آفرید، و فرمان پروردگارت صادر شده که دوزخ را از جنّ و انس پر خواهد کرد.
بعضى گفته اند: معناى آیه این است که مردم دائماً اختلاف دارند، مگر کسانى که در سایه لطف و رحمت الهى، گرفتار اختلاف نشوند و خدا براى همین وحدت کلمه، آنان را آفرید.
فلسفه آفرینش انسان، در آیات قرآن با عناوین مختلفى مطرح شده است:
در یک جا مى خوانیم: «و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون» که دلیل آفرینش جنّ و انسان، عبادت آنها دانسته شده است.
در جاى دیگرى مى فرماید: «الذى خلق الموت و الحیاة لیبلوکم ایّکم احسن عملا» یعنى خداوند، مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید.
و در آیه فوق نیز آمده است: «لذلک خلقهم» یعنى ما انسان ها را آفریدیم تا مشمول رحمت خویش نماییم.
در ظاهر به نظر مى رسد که فلسفه آفرینش انسان، سه عنوان متفاوت یعنى: عبادت، آزمایش و رحمت است. امّا با کمى دقّت نظر متوجّه مى شویم که هر سه موضوع داراى یک نقطه مشترک هستند و آن تکامل روحى و معنوى انسانه است.
در آیه قبل آمد که انسان آزاد است و در آخر این آیه مى فرماید: ما حتماً دوزخ را از انسان و جنّ پر مى کنیم. آنچه از جمع بین این دو آیه فهمیده مى شود، این است که انسان در انتخاب راه آزاد است، ولى به خاطر پذیرش راه باطل، جهنّمى مى شود.
در روایات متعدّد آمده است که نمونه روشن اختلاف مردم، مسأله رهبرى معصوم است که طبیعتاً به جز آن گروه که مشمول رحمت الهى و در خط اهل بیت و پیشوایان معصوم قرار گرفته اند، بقیه مردم منحرف شده اند.
امام صادق (ع) فرمود: خدا انسان را آفرید تا کارهایى انجام دهد و مستحقّ رحمت شود.
پیام ها
1- تنها راه برچیده شدن اختلافات، لطف و رحمت الهى است.«الاّ مَن رحم ربّک»
2- عامل وحدت، فقط امدادهاى الهى است و محورهاى دنیوى و مادّى، امورى فانى، مقطعى، یک بعدى و خیالى اند. «الاّ مَن رحم ربّک»
3- فلسفه خلقت بشر، پذیرش و دریافت رحمت الهى است.«و لذلک خلقهم»
4- خداوند قوانین و سنّت هایى را بر خود لازم کرده است.«و تمّت کلمة ربک»
5 - قهر حتمى الهى، بعد از لطف او و فرستادن انبیا و کتب و موعظه و هشدار و مهلت دادن مطرح است. «رحم ربک... لاملأنّ جهنّم»
6- خداوند با قرار دادن فطرت و عقل از درونِ انسان و ارسال انبیا و کتب آسمانى از بیرون، حجّت را بر مردم تمام کرده است. «و تمّت کلمة ربّک»
7- جهنّم محدودیّت دارد. «لاملأنّ جهنّم»
8 - جنّ نیز مانند انسان، داراى تکلیف و کیفر وپاداش است. «من الجنّة والناس»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَلِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ
ترجمه
مگر کسى که پروردگارت به او رحم کند، و (خداوند) براى همین (رحمت) مردم را آفرید، و فرمان پروردگارت صادر شده که دوزخ را از جنّ و انس پر خواهد کرد.
بعضى گفته اند: معناى آیه این است که مردم دائماً اختلاف دارند، مگر کسانى که در سایه لطف و رحمت الهى، گرفتار اختلاف نشوند و خدا براى همین وحدت کلمه، آنان را آفرید.
فلسفه آفرینش انسان، در آیات قرآن با عناوین مختلفى مطرح شده است:
در یک جا مى خوانیم: «و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون» که دلیل آفرینش جنّ و انسان، عبادت آنها دانسته شده است.
در جاى دیگرى مى فرماید: «الذى خلق الموت و الحیاة لیبلوکم ایّکم احسن عملا» یعنى خداوند، مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید.
و در آیه فوق نیز آمده است: «لذلک خلقهم» یعنى ما انسان ها را آفریدیم تا مشمول رحمت خویش نماییم.
در ظاهر به نظر مى رسد که فلسفه آفرینش انسان، سه عنوان متفاوت یعنى: عبادت، آزمایش و رحمت است. امّا با کمى دقّت نظر متوجّه مى شویم که هر سه موضوع داراى یک نقطه مشترک هستند و آن تکامل روحى و معنوى انسانه است.
در آیه قبل آمد که انسان آزاد است و در آخر این آیه مى فرماید: ما حتماً دوزخ را از انسان و جنّ پر مى کنیم. آنچه از جمع بین این دو آیه فهمیده مى شود، این است که انسان در انتخاب راه آزاد است، ولى به خاطر پذیرش راه باطل، جهنّمى مى شود.
در روایات متعدّد آمده است که نمونه روشن اختلاف مردم، مسأله رهبرى معصوم است که طبیعتاً به جز آن گروه که مشمول رحمت الهى و در خط اهل بیت و پیشوایان معصوم قرار گرفته اند، بقیه مردم منحرف شده اند.
امام صادق (ع) فرمود: خدا انسان را آفرید تا کارهایى انجام دهد و مستحقّ رحمت شود.
پیام ها
1- تنها راه برچیده شدن اختلافات، لطف و رحمت الهى است.«الاّ مَن رحم ربّک»
2- عامل وحدت، فقط امدادهاى الهى است و محورهاى دنیوى و مادّى، امورى فانى، مقطعى، یک بعدى و خیالى اند. «الاّ مَن رحم ربّک»
3- فلسفه خلقت بشر، پذیرش و دریافت رحمت الهى است.«و لذلک خلقهم»
4- خداوند قوانین و سنّت هایى را بر خود لازم کرده است.«و تمّت کلمة ربک»
5 - قهر حتمى الهى، بعد از لطف او و فرستادن انبیا و کتب و موعظه و هشدار و مهلت دادن مطرح است. «رحم ربک... لاملأنّ جهنّم»
6- خداوند با قرار دادن فطرت و عقل از درونِ انسان و ارسال انبیا و کتب آسمانى از بیرون، حجّت را بر مردم تمام کرده است. «و تمّت کلمة ربّک»
7- جهنّم محدودیّت دارد. «لاملأنّ جهنّم»
8 - جنّ نیز مانند انسان، داراى تکلیف و کیفر وپاداش است. «من الجنّة والناس»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است